Celem naszego opracowania jest przypomnienie harcerskiego ruchu żeńskiego w Polsce. W części pierwszej przedstawiamy osiągnięcia społeczno-wychowawcze oraz dorobek metodyczno-programowy Organizacji Harcerek ZHP, działającej w latach 1930–1949, w tym prawie sześć lat w konspiracji jako Pogotowie Harcerek. To karta w historii Polski, która zasługuje na upamiętnienie. Przywołujemy tu wydarzenia istotne dla kształtowania się charakteru ruchu żeńskiego i jego rozwoju. Pokazujemy role życiowe odegrane w historii naszego społeczeństwa przez harcerki en bloc i przez każdą z osobna, odwołując się do biograficznego faktu „bycia harcerką”.
