Korab-Karpowicz Julian W.

W. Julian Korab-Karpowicz, Tractatus politico-philosophicus: Traktat polityczno-filozoficzny, wzorowany na Traktacie logiczno-filozoficznym Ludwiga Wittgensteina, jest dziełem z dziedziny filozofii polityki, którego cele to ustalenie zasad dobrego państwa i szczęśliwego społeczeństwa oraz wskazanie dalszego kierunku ewolucji ludzkości. Książka, będąca po części odpowiedzią na idee zawarte w Traktacie logiczno-filozoficznym Ludwiga Wittgensteina, próbuje udowodnić, że świat tworzony przez człowieka to przede wszystkim świat wartości. Autor twierdzi, że połączenie etyki z polityka jest nie tylko możliwe, lecz także konieczne dla budowania dobrego państwa i szczęśliwego społeczeństwa. Pokazuje, że główną wartością życia społecznego i podstawą polityki jest współdziałanie. Wprowadza do języka polskiego nowe terminy, takie jak sofokracja –uszlachetniona demokracja, czy rodzimokulturowość – zasada dominacji w społeczeństwie rodzimej kultury narodowej, przy tolerancji dla innych kultur. Pisze też o ostatecznych celach ludzkości jakimi są coraz większa wolność i doskonałość moralna. Tractatus Politico-Philosophicus: Traktat polityczno-filozoficzny jest książką dwujęzyczną. Tekst w języku polskim na jednej stronie, odpowiada tekstowi angielskiemu po drugiej.

W. Julian Korab-Karpowicz, Traktat polityczno-filozoficzny, wzorowany na Traktacie logiczno-filozoficznym Ludwiga Wittgensteina, jest dziełem z dziedziny filozofii polityki, którego cele to ustalenie zasad dobrego państwa i szczęśliwego społeczeństwa oraz wskazanie dalszego kierunku ewolucji ludzkości. Książka wydana jest w dwóch wersjach: dwujęzycznej, Tractatus politico-philosophicus: Traktat polityczno-filozoficzny w której tekst w języku polskim na jednej stronie, odpowiada tekstowi angielskiemu po drugiej, oraz jednojęzycznej, zatytułowanej Traktat polityczno-filozoficzny – tylko w języku polskim. Traktat polityczno-filozoficzny jest dziełem z filozofii polityki przedstawiające zasady dobrego państwa i szczęśliwego społeczeństwa. Książka, będąca po części odpowiedzią na idee zawarte w Traktacie logiczno-filozoficznym Ludwiga Wittgensteina, próbuje udowodnić, że świat tworzony przez człowieka to przede wszystkim świat wartości. Autor twierdzi, że połączenie etyki z polityka jest nie tylko możliwe, lecz także konieczne dla budowania dobrego państwa i szczęśliwego społeczeństwa. Pokazuje, że główną wartością życia społecznego i podstawą polityki jest współdziałanie. Wprowadza do języka polskiego nowe terminy, takie jak sofokracja –uszlachetniona demokracja, czy rodzimokulturowość – zasada dominacji w społeczeństwie rodzimej kultury narodowej, przy tolerancji dla innych kultur. Pisze też o ostatecznych celach ludzkości jakimi są coraz większa wolność i doskonałość moralna.

Pierwsza książka przedstawiająca historię filozofii politycznej napisana przez polskiego autora. Jest próbą pokazania, że rozważania o polityce Tukidydesa, Platona, Arystotelesa, św. Tomasza z Akwinu i innych myślicieli, aż do Locke'a, są nadal myślą żywą, która może nas pobudzić do własnych przemyśleń. Składa się szeregu indywidualnie ujętych esejów, prezentujących ich poglądy oraz wprowadzających do głównych zagadnień filozofii politycznej. Jest także próbą filozoficznego ujęcia przedmiotu. Przedstawia historię myśli politycznej Zachodu jako wielką debatę na temat relacji między polityką a etyką. Książka uczy myślenia politycznego. Napisana przystępnym językiem, jest pasjonującą lekturą.

„Nasz czas to okres postmoderności i zderzenia epok, ale nowa epoka nadchodzi. Jest to ewolucyjność, albo epoka ewolucyjna, która zastąpi moderność i postmoderność”. Traktat polityczno-filozoficzny przedstawia wizję dobrego państwa, szczęśliwego społeczeństwa i ludzkiej ewolucji. W. Julian Korab-Karpowicz dowodzi, że świat tworzony przez człowieka to nie ogół faktów, tak jak twierdził Ludwig Wittgenstein i pozytywiści, ale raczej ogół wartości, o których można mówić z sensem, i dlatego etyka i myślenie polityczne są możliwe. Autor pokazuje, że główną wartością życia społecznego i podstawą polityki jest współdziałanie. Twierdzi, że istotą polityki nie jest walka o władzę, ale zdolność do organizowania społeczeństwa do współpracy i urzeczywistnienie życia dobrego, czyli dobrobytu obywateli. Przypomina również o naszym ważnym zadaniu, jakim jest dążenie do doskonałości moralnej i intelektualnej, warunek postępu w dalszej ewolucji ludzkości.