Lakomy Mirosław

Rozwój Internetu oraz powiązanych z nim narzędzi komunikacyjnych całkowicie przewartościował strategie zachowania na rynku, w tym również na rynku politycznym. Kampanie wyborcze oraz polityczne prowadzone w czasach dzisiejszych wyglądają diametralnie inaczej niż wyglądały jeszcze na początku lat 90. XX wieku. Pojawienie się Internetu sprawiło, że stratedzy kampanijni zaczęli inaczej akcentować swoje działania, określać priorytety oraz planować budżety kampanijne. Należy zwrócić uwagę, że zmiany te przebiegają co prawda szybko, ale raczej ewolucyjnie, a nie rewolucyjnie. Rynek polityczny w pewnym względzie podąża tu za trendami wyznaczanymi przez rynek komercyjny, a innowacje wprowadzane są w większości przypadków w sposób bardziej zachowawczy, niż by się mogło wydawać. Niniejsza książka pokazuje proces coraz szerszego wykorzystywania narzędzi internetowych w kampaniach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych oraz Polsce, zwracając uwagę na czynniki społeczne, polityczne oraz technologiczne wpływające na ich wykorzystywanie.

Publikacja prezentuje procesy urynkowienia radia w Polsce od roku 1989. Stanowi ona doskonałe wypełnienie luki w opisie rynku medialnego w naszym kraju w zakresie dotyczącym stacji radiowych. Tłem jest historia i specyfika radia począwszy od jego powstania.

Rywalizacja podmiotów politycznych o władzę toczy się dzisiaj na kilku płaszczyznach równolegle. W tym kontekście, w porównaniu z innymi mediami, rola odgrywana przez Internet rośnie w ostatnich latach lawinowo. Globalna sieć stała się narzędziem walki o elektorat, ale także ważnym instrumentem rywalizacji propagandowej, programowej i aksjologicznej. Polityka przeniknęła do cyberprzestrzeni, a cyberprzestrzeń zaczyna pełnić funkcję coraz istotniejszej areny dla procesów politycznych. Prezentowana czytelnikom książka jest próbą przyjrzenia się tym procesom, zarówno w perspektywie globalnej, jak i z punktu widzenia polskiej sceny politycznej. Do opisu tego aspektu polityki w krajach demokratycznych, który realizowany jest poprzez użycie nowych technologii, przyjęło się zazwyczaj używać określenia elektroniczna demokracja. Jest to pojęcie od wielu lat mocno zakorzenione w literaturze i w świadomości badaczy oraz osób interesujących się miejscem zajmowanym przez ICT w polityce. W tytule tej książki pojawia się jednak termin "polityka 2.0", co jest zabiegiem w pełni świadomym. Przez politykę 2.0 należy bowiem rozumieć ten aspekt elektronicznej demokracji, który wiąże się z typowym dla pierwszych dekad obecnego stulecia rozwojem narzędzi sieciowych stymulujących interaktywność i własną aktywność użytkowników sieci. Można uznać, że polityka 2.0 jest kolejną - zapewne nie ostatnią - fazą rozwoju elektronicznej demokracji, tą której znakiem firmowym jest upowszechnienie serwisów społecznościowych czy mikroblogów. Autorzy chcieli zwrócić uwagę na ten właśnie etap obecności ICT w polityce, mimo że przedmiotem analiz prezentowanych w tej pracy są zarówno tradycyjne narzędzia sieciowe (e-mail, strony internetowe), jak i te, które zdobywają popularność dopiero w ostatnich latach (Facebook, Twitter).

"Wielu medioznawców wieszczy koniec epoki Gutenberga. Jej schyłek dostrzegamy coraz bardziej, obserwując przemiany, jakim w szybkim tempie podlegają media elektroniczne. Dynamiczny rozwój nowych mediów, a szczególnie internetu, pogłębia proces konwergencji, który przynosi ze sobą nieznane wcześniej zjawiska społeczne i rynkowe, zmuszając dysponentów mediów do podejmowania wysiłku w celu utrzymania się na rynku". ze wstępu Autora

Praca stanowi opis rozgłośni radiowej z punktu widzenia działalności rynkowej w postaci przedsiębiorstwa, które zgodnie z wymogami prawa musi przyjąć określoną formę organizacyjno-prawną. Utrzymanie się na rynku medialnym wymaga od menedżerów określenia misji i wizji oraz wyboru strategii, których różne rodzaje omówiono w publikacji.

Książka Mirosława Lakomego jest ważnym na polskim gruncie przedsięwzięciem naukowym i wydawniczym, podejmującym aktualną tematykę manipulacji masami w komunikowaniu politycznym. Autor uzasadnia w monografii przyjętą hipotezę, że Edward Bernays wypracował doktrynę niejawnego i nieetycznego sprawowania władzy przez elity biznesowe i polityczne w ustrojach demokratycznych w oparciu o technologię fabrykowania przyzwolenia (engineering of consent) oraz kreowania informacji (creating news). Publikacja jest nowatorska, ponieważ pokazuje nie tylko całokształt dorobku politologicznego Edwarda Bernaysa, ale również dostarcza solidnej empirycznej wiedzy na temat faktycznego wykorzystywania narzędzi propagandowo-perswazyjnych w społeczeństwach demokratycznych, rządzonych przez elitę technokratyczną manipulującą ludźmi według starych reguł psychologii zbiorowości. ks. dr hab. Michał Drożdż, prof. UPJPII Treść monografii jest umieszczona z jednej strony w szerokim kontekście historycznym, z drugiej – dostarcza szczegółowych informacji na temat działań podejmowanych przez Edwarda Bernaysa. Niezwykle interesująco wybrzmiewają w niej kwestie do dziś stanowiące problem dla ludzi z branży PR nie tylko w Polsce – jak działać skutecznie, ale etycznie? Jak komunikować się z otoczeniem w paradygmacie public relations (czyli z poszanowaniem zasad etyki zawodowej) w dobie fake newsów czy deepfejków? Pod względem merytorycznym mamy do czynienia z dojrzałą, samodzielną i niezwykle wartościową pracą. dr hab. Monika Kaczmarek-Śliwińska Mirosław Lakomy – dr hab., profesor Akademii Ignatianum w Krakowie, politolog, medioznawca. W swoich zainteresowaniach naukowych koncentruje się na roli mediów (nowych mediów) w procesach politycznych. Prowadzi badania dotyczące: fenomenu cyberdemokracji (demokracja 2.0), roli nowych mediów w komunikowaniu politycznym, zjawiska kryptopolityki i panoptycyzmu jako elementu rywalizacji politycznej, nowych ruchów społecznych. Interesuje się zagadnieniami związanymi ze sztuczną i kolektywną inteligencją w kontekście implikacji zarówno społecznych, jak i politycznych. W badaniach przyjmuje paradygmat informacjonistyczno-technologiczny. Odwołuje się do szkoły cybernetycznej Norberta Wienera, której kontynuatorem jest Manuel Castells (społeczeństwo sieci). Jednocześnie akceptuje wizję świata opisaną przez przedstawicieli szkoły z Toronto: Herberta Innisa, Marshalla McLuhana czy Derricka de Kerkhove’a. Szczególną atencją darzy Alberta-László Barabásiego za jego opis sieci bezskalowych, a także Stanleya Milgrama, Duncana Wattsa i Stevena Strogatza (teoria grafów, koncepcja małych światów). Ważne miejsce w jego badaniach zajmuje również kategoria prawdy w dyskursie publicznym oraz komunikowanie nieetyczne w kontekście propagandy i public relations.

Pandemia COVID-19, z którą boryka się społeczność międzynarodowa od 2020 roku, obok skutków zdrowotnych zainicjowała szereg przemian o charakterze politycznym. Dla wielu rządów stała się pretekstem do zaostrzenia kursu wobec społeczeństwa bądź wybranych grup społecznych, które w warunkach demokracji liberalnej cieszyły się rozbudowanymi prawami i wolnościami obywatelskimi. W typowej demokracji liberalnej owe wolności paradoksalnie utrudniają pracę rządów, zwłaszcza gdy zamierzają one wprowadzać w życie programy polityczne niepopularne społecznie lub sprzeczne ze złożonymi w trakcie kampanii wyborczych obietnicami. W takich warunkach „uzasadnienie covidowe” do podjęcia niepopularnych decyzji staje się niezwykle pomocne. (Fragment Wstępu) Książka składa się z dwóch części. W pierwszej części Autorzy zwracają uwagę na teoretyczne założenia, próbując dostrzec konsekwencje pandemii, sięgające jej następstw w postaci przemiany znanej nam formy demokracji w kierunku demokracji autorytarnej, względnie tzw. „demokracji opancerzonej”. Z kolei w drugiej części skupili się na przybliżeniu historycznych przykładów zagrożeń epidemiologicznych i poddali analizie przebieg pandemii COVID-19 w wybranych państwach. […] Pod względem metodologicznym praca stoi na odpowiednim poziomie: Autorzy postawili główne pytanie badawcze odnoszące się do tego, czy demokracja ewoluuje w kierunku autorytarnym. Pozycja ta będzie pomocna zapewne nie tylko na gruncie dyscypliny nauka o polityce i administracji, ale także dla socjologów, historyków, przedstawicieli nauk o bezpieczeństwie czy też nauk prawnych. Dr hab. Krzysztof Koźbiał, prof. UJ Monografia dotyczy aktualnych wydarzeń związanych z pandemią COVID-19, która jest ważną determinantą kondycji demokracji. Opracowanie odpowiada na pytanie, czy w okresie pandemii zaobserwowano politykę ewolucji demokracji w kierunku autorytarnym. Autorzy stawiają tezę, że pandemia została wykorzystana w wielu państwach do wzmocnienia władzy rządzących nad społeczeństwem. Do zbadania tej problematyki wykorzystano metodologię militant democracy Karla Loewensteina, który stworzył ją w odpowiedzi na przemiany polityczne, jakie miały miejsce w latach 30. XX wieku w Niemczech, gdzie za pomocą mechanizmów demokratycznych wprowadzono ustrój totalitarny. Dr hab. Krzysztof Żarna, prof. UR

Prezentowany tom studiów obejmuje szereg prac poświęconych bezpieczeństwu informacyjnemu w dobie postprawdy. Bezpieczeństwo informacyjne rozumiane jest tu szeroko jako stan warunków wewnętrznych i zewnętrznych, który pozwala państwu i obywatelom na posiadanie, przetrwanie i swobodę rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Poprzez „dobę postprawdy” rozumieć należy z kolei współczesne uwarunkowania panujące w infosferze, gdzie coraz trudniej o weryfikację prawdziwości informacji oraz gdzie osobiste emocje uczestników komunikacji odgrywają większą rolę od obiektywnych faktów. Jest to opracowanie nowatorskie, które będzie liczącą się publikacją dla naukowców i studentów zajmujących się szeroko pojętym bezpieczeństwem, historią, politologią i stosunkami międzynarodowymi. Dr hab. Krzysztof Żarna, prof. UR