Zbigniew Gnat-Wieteska

Generał brygady Bolesław Frej Bolesław Frej (1873–1950) pochodził z dalekich kresów przedrozbiorowej Rzeczpospolitej. był jednym z wielu generałów Wojska Polskiego wywodzących się z grona oficerów dawnej armii rosyjskiej. Urodził się w rodzinie katolickiej i stale podkreślał swoje przywiązanie do polskości. W latach I wojny światowej przeszedł do Brygady Strzelców Polskich, polskiej formacji wojskowej w ramach armii rosyjskiej. Po demobilizacji I Korpusu gen. Dowbor-Muśnickiego, wstąpił do odradzającego się wojska polskiego. Wziął udział w wojnie z bolszewikami w latach 1919–1920. W późniejszym okresie był m.in. komendantem miasta w Dęblinie. W 1927 r. przeszedł w stan spoczynku. Pod koniec II wojny światowej został poważnie ranny (stracił nogę). Pod koniec lat czterdziestych zwrócił się o wsparcie do nowej władzy, ale żadnej pomocy nie uzyskał. Schorowany zmarł w szpitalu w Garwolinie.

Generał Kazimierz Orlik-Łukoski urodził się 13 września 1890 r. we wsi Sokół, w powiecie garwolińskim. Przed I wojną światową związał się z polskim ruchem niepodległościowym i działał w Polskich Drużynach Strzeleckich. W czasie Wielkiej Wojny przeszedł cały szlak bojowy II Brygady Legionów Polskich. Walczył w 4. Dywizjii Strzelców, a w 1919 r. przeszedł do Armii gen. Hallera we Francji. Po zakończeniu wojny był m.in. dowódcą 11 Karpacjiej Dywizji Piechoty. We wrześniu 1939 r. walczył w ramach Armii "Karpaty". Był więźniem Starobielska i wiosną 1940 r. został zamordowany przez NKWD.