Chłopcy. Idą po Polskę Marcin Kącki Książka

"Chłopcy. Idą po Polskę" to publikacja, która wydaje się być stworzona z myślą o zasileniu naszej poczucia wyższości. Niezaprzeczalnie, autor musiał włożyć wiele wysiłku w jej obszerny research. Wypowiedzi Korwina, które w niej znajdziemy, są zaskakujące i budzą ogromne kontrowersje. Zarzucić można jednak autorowi niekończący się sarkazm, a także fantazjowanie na temat tego, co ktoś mógłby powiedzieć w danej sytuacji. Punktowanie "głupoty innych" na każdym kroku może okazać się męczące dla czytelnika. Autor zarzuca Korwinowi brak empatii, ale czy sam nie zapomniał o niej podczas tworzenia swojej pracy? Czy ta książka naprawdę pomaga zrozumieć głębiej poruszany temat, czy może jest tylko próbą jego wyśmiania? Po przeczytaniu tej pozycji, zadaję sobie pytanie o cel pisania książek. Czy z pozycji "złotej wieży" własnej mądrości i wyższości jesteśmy w stanie dostrzec drugiego człowieka i jego motywy?

Książka "Chłopcy. Idą po Polskę." urzeka zarówno swoimi momentami komediowymi, jak i momentami wstrząsającymi. Jestem nią absolutnie oczarowany!

Powrót do przeszłości i udana próba przedstawienia wydarzeń, różnych splotów sytuacji, które finalnie doprowadziły do powstania dzisiejszej konfederacji. Bardzo ciekawa pozycja i dużo smaczków, szczególnie dla ludzi, którzy kiedyś byli zafascynowani KNP i Korwinem, śledzili pierwsze udane wybory do PE (sławetne 7%) lub po prostu widzieli w Korwinie jedyną nadzieję dla Polski (silnej i bogatej) a także dla innych osób, które nie mogły dotąd zrozumieć dlaczego Korwin zawsze przed wyborami odpala protokół 5%. Książka ta pokazuje niezmienne schematy działania Korwina, od początku jego kariery politycznej, i rozwiewa wszelkie wątpliwości na jego temat. Serdecznie polecam!