Menu

Pax

Pax
Od dawna uwielbiam Biblię, wraz z jej wszystkimi prawdami, obietnicami, mądrością i zawiłościami. Jednak największą miłością darzę ludzi, o których Święta Księga opowiada. Czytając dzieje osób, zamieszkujących świat, na który przyszedł Jezus, postrzegam je tak, jak je opisują stronice Biblii. Ale widzę też znacznie więcej. Z tego powodu zapytałam raz Boga: co by było, gdybym napisała serię krótkich opowieści, poświęconych tym właśnie postaciom? Co by się stało, gdybym wymyśliła szczegóły, o których Biblia nie wspomina, aby tym samym umożliwić Czytelnikom zobaczenie w opisywanych mężczyznach i kobietach ludzi z krwi i kości , ludzi przeżywających prawdziwy ból i borykających się z realnymi problemami? Myśl ta zakorzeniła się w mojej duszy. Pierwszymi osobami, o których pragnęłam pisać, była rodzina Jezusa – Jego najbliżsi. Ci, którzy radowali się Jego narodzinami, chronili Go, kroczyli wraz z Nim przez życie, a czasami czuli się zagubieni. Wszak pokrewieństwo z Jezusem wcale nie było prostą sprawą. Wierzę, że dzięki opowieściom o rodzinie Jezusa jeszcze bardziej umiłujecie Słowo Boże. Ufam, że dzięki nim lepiej pojmiecie Biblię i wczujecie się w losy ludzi najbliższych Jezusowi: Józefa i Marii – ziemskich rodziców Jezusa; Jana Chrzciciela – kuzyna Jezusa; Zachariasza i Elżbiety – uznawanych przez teologów i znawców kultury biblijnej za ciotkę i wuja Jezusa; oraz Jakuba – brata Jezusa.
Małżeństwo Anny to pierwsza część dyptyku powieściowego, którego część drugą stanowią Dzieci Anny. Obydwie powieści, które zakrojone zostały na prawdziwą sagę rodzinną, ukazują historię dwóch inteligenckich rodzin polskich – potomków pokolenia powstańców 1863 roku. Małżeństwo Anny obejmuje czas od początku stulecia do pierwszych lat po drugiej wojnie światowej. Losy bohaterów ukazane zostały na tle wielobarwnej panoramy społeczno-politycznej tamtej epoki. Wiele wątków i szerszych odniesień historycznych dotyka takich wydarzeń, jak powstania śląskie, zamach majowy, okupacja niemiecka, Powstanie Warszawskie i czas popowstaniowy.
Wiele znanych reguł dotyczących uczenia się, a także rutynowo stosowanych ćwiczeń okazuje się przynosić efekt przeciwny do zamierzonego. Podkreślanie i zakreślanie w tekście, wielokrotna lektura, wkuwanie i jednokierunkowe powtarzanie nowo wyuczonych umiejętności stwarzają złudzenie, że osiągnęliśmy mistrzostwo, ale korzyści z nich płynące szybko giną w naszej pamięci. Bardziej złożone i trwalsze opanowanie materiału jest natomiast rezultatem robienia sobie testów sprawdzających, wprowadzania pewnych utrudnień do ćwiczeń, odczekiwania z kolejną powtórką nowego materiału, dopóki nie zaczniemy go trochę zapominać, oraz przemieszania ćwiczeń dotyczących jednego tematu czy jednej umiejętności z innymi. Ten skierowany przede wszystkim do uczniów, studentów, nauczycieli i sportowców poradnik okaże się niezwykle pomocny także dla wszystkich tych, którzy pragną podjąć wyzwanie uczenia się przez całe życie. W akademickim wydawnictwie Harvard University Press rzadko ukazują się książki o charakterze poradnikowym, adresowane do szerszej publiczności czytelniczej. Wyjątek, jaki uczyniono dla tego tytułu, świadczy najlepiej o jego walorach dla coraz bardziej skomplikowanego procesu edukacji.
Autor - siedemnastowieczny pisarz-moralista, jezuita. Książka zawiera 300 maksym dotyczących postępowania w stosunkach dyplomatycznych, a także międzyludzkich. Można uznać, że jest to chrześcijańska wersja Księcia Machiavellego, a więc bez skrajności zalecanych przez tego ostatniego. Gracjan rysuje obraz człowieka czynu, dyplomaty: mądrego, rozważnego, szlachetnego, ale i skutecznego w swych poczynaniach. Obecne wydanie jest wznowieniem przekładu, który ukazał się w 1949 roku w Paryżu.
Jest to napisana z pasją i zarazem głęboką erudycją historia Polski, której losy tak silnie splotły sie z chrześcijaństwem. Na niespełna czterystu stronnicach autor udowadnia, że polskość stanowiła na przestrzeni dziejów na tyle atrakcyjną propozycję polityczną i kulturową, że pozwoliła jej przetrwać nawet czas państwowego niebytu. Siła Polski wywodzi się z wiary, z jej zakotwiczenia przy barce Piotrowej, i jest obowiązkiem naszego pokolenia, by nie dopuścić do skarlenia i spodlenia tego związku – pisze autor, a bp Józef Zawitkowski we wstępie wyraża nadzieję, że po tę książkę sięgnie zwłaszcza młodzież, która na zawsze już zapamięta, że Polska to nie kraj żałobników, nad którym litować się trzeba.
W części 1 sagi rodzinnej Kossaków autorka przedstawia dom dziadków w Siąszycach oraz pobyt młodych Kossaków, Zofii i Juliusza, w Paryżu, gdzie urodzili się bliźniacy : przyszły malarz Wojciech i ojciec autorki ,Tadeusz . W części 2 Kossakowie z dziećmi wracają do Warszawy , gdzie poznajemy środowisko artystyczne miasta oraz klimat społeczny i polityczny przed wybuchem powstania styczniowego . W części 3 opisanych jest pięć miesięcy powstania ,jego wybuch i przebieg w różnych rejonach kraju.
W części 1 sagi rodzinnej Kossaków autorka przedstawia dom dziadków w Siąszycach oraz pobyt młodych Kossaków, Zofii i Juliusza, w Paryżu, gdzie urodzili się bliźniacy : przyszły malarz Wojciech i ojciec autorki ,Tadeusz . W części 2 Kossakowie z dziećmi wracają do Warszawy , gdzie poznajemy środowisko artystyczne miasta oraz klimat społeczny i polityczny przed wybuchem powstania styczniowego . W części 3 opisanych jest pięć miesięcy powstania ,jego wybuch i przebieg w różnych rejonach kraju.
Wielki Rybak to ciesząca się niesłabnącym powodzeniem wielka opowieść o św. Piotrze, którego losy stały się źródłem inspiracji dla wszystkich następnych pokoleń chrześcijan. Książka ta jest jakby dalszym ciągiem Szaty Lloyda C. Douglasa i ukazuje w sposób przekonujący dla dzisiejszych ludzi moralny dylemat człowieka, który zaparłszy się Chrystusa, potrafił jednak znaleźć w sobie siły, aby pozostać mu wiernym aż po męczeński kres.
Warto przypominać postać Edmunda Bojanowskiego – pisze we wstępie do jego biografii Tomasz P. Terlikowski. Założyciel zgromadzenia sióstr służebniczek jest postacią fascynującą ze względu na drogę, jaką – od zaangażowania patriotycznego przez charytatywne aż do ściśle religijnego – prowadził go Bóg. Na każdym z tych etapów pozostawał człowiekiem głębokiej wiary i szczerym patriotą, dlatego jego życiorys może być przykładem pięknego zjednoczenia polskości z katolicyzmem. Bojanowski stworzył potężne zgromadzenie zakonne, a także koncepcję wychowania i system pedagogiczny, którym do tej pory inspirują się pedagodzy. Jego wizja życia zakonnego potrafiła natchnąć katolików na Zachodzie. On także, o czym często się zapomina, zbudował skuteczny system ochronek, który trwa do dziś.
Mark Twain uważał tę powieść za dzieło swojego życia i przygotowywał się do jej napisania 12 lat. Nie tylko dlatego, że wymagała rzetelnych studiów historycznych obejmujących zarówno francuskie, jak i angielskie źródła. Poszukiwał po prostu najodpowiedniejszej formy dla przedstawienia losów niezwykłej postaci, będącej uosobieniem wszelakich cnót, a przede wszystkim niedoścignionym wzorem patriotyzmu – Joanny d’Arc. Twain bardzo wysoko cenił tę postać. Zdawał sobie jednak sprawę, że jego reputacja humorysty nie przysporzy książce wiarygodności w oczach czytelników. Uznał więc, że dla przedstawienia historii życia bohaterki Francji i przyszłej świętej Kościoła katolickiego najstosowniejsza będzie pewna mistyfikacja: oto autorem tej opowieści o losie Dziewicy Orleańskiej jawi się niejaki pan Louis de Conte – jej giermek i sekretarz. I co ciekawe, czytelnicy czasopisma „Harper’s Magazine”, w którym powieść ta była pierwotnie drukowana w odcinkach od 1895 roku, dali temu wiarę. W postaci książkowej powieść ukazała się w Stanach dopiero w 1989 roku.
W tym poradniku z zakresu medycyny ziołowej znajdziecie: • charakterystykę wielu środków ziołowych skutecznie leczących dolegliwości, które pojawiają się z wiekiem, takie jak przerost prostaty, uderzenia gorąca, nadciśnienie, bezsenność, stres, depresja, zapalenie oskrzeli, kamienie nerkowe, osteoporoza, artretyzm, grzybica, dolegliwości tarczycy. • wiele sposobów leczenia i przywracania funkcji podstawowych układów anatomicznych: pokarmowego, krwionośnego, moczowego, nerwowego, rozrodczego, mięśniowo-szkieletowego, odpornościowego, hormonalnego. • szczegółowy opis działania 150 ziół wraz z praktycznymi wskazówkami, jak je domowym sposobem przyrządzić i jak dawkować. David Hoffmann w swoim poradniku zielarskim pokazuje, w jaki sposób można leczyć ziołami rozmaite dolegliwości głównych układów anatomicznych – od pokarmowego i krwionośnego po mięśniowo-szkieletowy i nerwowy – lecząc jednocześnie w perspektywie holistycznej całego człowieka. Zwraca szczególną uwagę na te dolegliwości, które pojawią się z wiekiem, m.in. na przerost prostaty, uderzenia gorąca, nadciśnienie, bezsenność, zapalenie oskrzeli, kamienie nerkowe, osteoporozę, artretyzm itd. Z książki tej dowiemy się, w jaki sposób zioła mogą zmniejszyć naszą zależność od leczenia konwencjonalnego i stanowić alternatywę dla leków syntetycznych, których zażywanie nie jest ani przyjemne, ani bezpieczne. Ostatni rozdział książki zawiera wykaz i opis działania 150 ziół, które maja szczególne znaczenie w leczeniu dolegliwości u osób starszych. David Hoffmann jest znanym na całym świecie fitoterapeutą, wykładał medycynę ziołową na wielu uczelniach i napisał na ten temat 17 książek.
Myśl św. Franciszka Salezego przez całe stulecia była niedoceniana. Właściwie dopiero w XX wieku zaczęła spotykać się z pełniejszym zrozumieniem. Nie jest łatwo uprzystępnić czytelnikowi jego dzieło, gdyż rozproszone zostało w kilkudziesięciotomowym zbiorze pism uwiecznionych w języku właściwym dla epoki baroku. Dlatego też najlepszym sposobem uprzystępnienia tej niezwykle oryginalnej, a zarazem zadziwiająco współcześnie brzmiącej myśli wydaje się dokonanie wyboru najcelniejszych fragmentów tekstów tego autora.
Młody, artystycznie usposobiony i pełniący rolę tłumacza syn weneckiego kupca Gaetano di Candiano wyrusza z handlową karawaną mandaryna Czang-fu-tse ze stolicy mongolskiego imperium Karakorum na zachód w kierunku Europy. Nieświadomy rzeczywistych, szpiegowskich zamiarów chińskich kupców, ma nadzieję dotrzeć na Śląsk do Trzebnicy, gdzie w tamtejszym klasztorze przebywa jego ukochana Beatrycze Montani, zesłana tam na „koniec świata” z nad błękitnej weneckiej laguny wskutek zabiegów jego własnego ojca. W tym samym czasie z przeciwnego kierunku podąża na Śląsk inny orszak, o wiele liczniejszy i dostojniejszy, na którego czele stoi biskup Mediolanu i zarazem legat papieski Gugliemo del Monte, który ma do wypełnienia misję wyegzekwowania zaległego świętopietrza na dworze we Wrocławiu. Zofia Kossak we właściwy dla siebie, mistrzowski sposób kreśli obraz XIII-wiecznej Polski, która za panowania Henryka Brodatego i Henryka Pobożnego zmagała się z mongolskim żywiołem. Książka kończy się opisem bitwy na Dobrym Polu pod Legnicą, gdzie wojska polskiego księcia próbowały powstrzymać tatarów prących na zachód w kierunku Rzymu.
Komiksowe wprowadzenie do filozofii to obrazkowa powieść filozoficzna, w której jej autorzy, Michael F. Patton i Kevin Cannon, prezentują wielką tradycję życia poddanego refleksji. Razem z dowcipnym Heraklitem, pełniącym funkcję przewodnika, wypływamy na krętą rzekę filozofii, aby poznawać najważniejszych współtwórców zachodniej myśli liczącej sobie blisko trzy tysiące lat, oraz przysłuchiwać się wielkim dyskusjom na każdy temat — od etyki przez koncepcję jaźni po naturę rzeczywistości. Łącząc kunsztowne, żartobliwe rysunki Cannona z humorystycznym i pouczającym tekstem Pattona, Komiksowe wprowadzenie do filozofii przywraca nam radość z poszukiwania prawd fundamentalnych i zaszczepia umiłowanie mądrości w każdym, kto ma ochotę chwycić wiosło i przyłączyć się do wycieczki.
Trzej wybitni mężowie stanu – Francuz, Niemiec i Włoch – położyli ideowe i polityczne fundamenty pod nową jednoczącą się Europę. Stanowiło to ważny impuls do pojednania między europejskimi narodami, pozostającymi w zadawnionych konfliktach, których przejawem i symbolem była II wojna światowa, a następnie dzieląca Wschód i Zachód żelazna kurtyna. Geopolityka i myśl ekonomiczna, przestrzeganie norm moralnych w polityce, praca u podstaw i modlitwa, żywa chrześcijańska wiara i niezłomna nadzieja na lepsze jutro. Te wątki w zadziwiający sposób splotły się w życiorysach Roberta Schumana, Konrada Adenauera i Alcidego De Gasperi.Dwaj włoscy autorzy opowiadają o nich zajmująco w formie reportażu historycznego nasyconego faktografią i anegdotą. Uzupełnieniem tekstu są rzadko publikowane fotografie oraz podstawowe informacje na temat integracji europejskiej.
W tym roku minie 500 lat od dnia, w którym augustiański mnich, Marcin Luter, przybił na drzwiach kościoła w Wittenberdze swoich 95 tez, będących wyrazem krytyki wobec powszechnej w Kościele praktyki udzielania odpustów. Ten czyn uznany został za początek reformacji, która rozlewając się po Europie, z czasem zakwestionowała cały średniowieczny ład religijno-społeczny streszczający się w słowie „christianitas”. Jej skutkiem były wojny religijne, które pochłonęły dotąd nie w pełni oszacowaną liczbę ofiar. A jak przebiegała reformacja na ziemiach polskich? Czy możemy mówić o rodzimej specyfice tego fermentu religijno-społecznego? Dr Piotr Kościelny, przeciwstawiając się do dziś funkcjonującej u nas marksistowskiej wykładni tych zagadnień, zwraca uwagę przede wszystkim, że reformacja to raczej skutek kryzysu wzrostu ówczesnej świadomości religijnej, a nie efekt laicyzacji społeczeństwa. Poszukując źródeł zdumiewającej w tamtym czasie na tle wydarzeń w Europie polskiej tolerancji, wskazuje na czynniki duchowe i rolę elit religijno-intelektualnych, a nie na polityczne czy klasowe interesy szlachty.
Kołyma” to nieoficjalna nazwa najbardziej wysuniętego na północny-wschód rejonu Syberii. W dwudziestym wieku stała się – tak jak „Auschwitz” – złowieszczym symbolem totalitaryzmu, tyle że w wersji sowieckiej. Zbudowany tam na przestrzeni lat 1932-1957 system łagrów pociągnął za sobą trudną nawet dziś do oszacowania liczbę ofiar różnej narodowości. Wybór takiej lokalizacji obozów koncentracyjnych był podyktowany nie tylko szczególnymi warunkami klimatyczno-geograficznymi („miejsce, z którego nie można uciec”), ale przede wszystkim występowaniem licznych bogactw naturalnych – zwłaszcza złota – do wydobywania których można było użyć niewolniczej pracy więźniów. Autor, który niedawno odwiedził to szczególne miejsce, pisze o historii Kołymy i jej dniu dzisiejszym, uwzględniając przy tym losy Polaków, którym dane było doświadczyć okrucieństw „kołymskiego piekła”.
Ewangelia to nie żarty II” to kontynuacja bardzo dobrze przyjętego przez czytelników cyklu rozważań skupiających się tym razem na kolejnych trzynastu rozdziałach Mateuszowej Ewangelii. Pisze nasz autor we wstępie: „Dzisiaj rzadko możemy zobaczyć uśmiechniętą twarz, często natomiast spotykamy ludzi, którzy narzekają, użalają się nad sobą, marudzą. Pisząc książkę Ewangelia to nie żarty, chciałbym sprawić, żeby choć jedna osoba więcej po przeczytaniu myśli w niej zawartych spojrzała na życie (zwłaszcza to duchowe) nieco pogodniej. Jeżeli moje rozważania posłużą wam do tego, aby na nowo odkryć radość wiary, by rozważyć głębiej Boże Słowo czy zwyczajnie dowiedzieć się czegoś nowego, z całą satysfakcją będę mógł uznać, iż osiągnąłem założony cel”.
Imię i nazwisko autora tej książki prawie każdy skojarzy z bohaterem telewizyjnego serialu "Czas honoru". Okazuje się jednak, że istniał prawdziwy Bronek Wojciechowski (1921-1986). Walczył w Powstaniu Warszawskim na Mokotowie i został poważnie ranny. Uniknął niewoli i jesienią 1944 spisał swoje wspomnienia powstańcze. Pod tym względem książka ta jest wyjątkowa, gdyż wspomnienia wojenne zwykle powstają po dłuższym czasie. Napisana została z perspektywy zwykłego młodego podchorążego, choć autor nie do końca nim był. W konspiracji uczestniczył od 1940 roku, przyjaźnił się z poetami "Sztuki i Narodu", a z racji rozmaitych kontaktów bardzo dobrze orientował się w sytuacji politycznej i wojskowej. Nie są to przy tym doraźne notatki, lecz relacja kompletna, świadoma i dojrzała literacko.
Ta niezwykła książka jest czymś w rodzaju poetyckiego kalendarza. Podzielona jest, jak każdy kalendarz, na dwanaście miesięcy, których już same nazwy – w odróżnieniu od wielu języków europejskich – zachowują oryginalny ludowy charakter. Każda „kartka” tego poetyckiego kalendarza zawiera opis charakterystycznych dla danej pory roku obyczajów, obrzędów , podań i wierzeń. Zamknięty cykl kalendarzowy „roku polskiego” to doskonały symbol nieustannego powracania do źródeł, do rodzimych tradycji, które stanowią podłoże i osnowę wszystkich treści naszego narodowego życia.
Charles de Gaulle to w dalszym ciągu jeden z najpopularniejszych polityków zagranicznych w Polsce. Mimo to niewele ukazało się u nas opracowań poświeconych tej postaci. A już z całą pewnością brak jest opracowań, ktore odsłaniałyby religijne źródła inspiracji w działalności politycznej de Gaulle’a, jego relacje z hierarchią Kościoła we Francji i z Watykanem. Książka ta to też bardzo ważne źródło wiedzy na temat najnowszej historii Francji i jej roli w Europie na tle burzliwych dziejów kontynentu w XX wieku. Autorem jej jest znany francuski dziennikarz, co sprawia, że jej forma oraz język zostały w sposób optymalny dostosowane do wymagań współczesnego czytelnika.
Z biblijnych stronic i opowieści o matkach możemy się wiele nauczyć. Jeżeli otworzymy swoje oczy i serca, to usłyszymy od nich bezcenne nauki na temat wychowywania dzieci. Niezależnie od tego, czy oczekujecie dziecka, czy pielęgnujecie niemowlę, czy opiekujecie się raczkującym malcem, bliźniętami lub nastolatkiem, biblijne kobiety mogą się z wami podzielić czymś, co doda wam sił w tej podróży. Nawet jeśli wasze dzieci już dorosły, to biblijne kobiety i wyzwania, którym musiały sprostać, nie będą wam obce. Macierzyństwo nie jest dla słabych. Trzeba mieć dużo determinacji, żeby dobrze wychować dzieci i wyjść z tego bez szwanku. Potrzebujemy czegoś więcej niż silnej ręki i specjalnej, autorytatywnej postawy – mianowicie potrzebujemy mądrości i pomocy. Wszystko, czego nam trzeba, Bóg umieścił w naszym podręczniku, Piśmie Świętym, i gdy zagłębimy się w przesłanie kierowane do nas przez biblijne matki, otrzymamy niezbędne wsparcie.
Jest to zapis wydarzeń – a zarazem towarzyszących im refleksji – jakie miały miejsce w Watykanie w związku z ustąpieniem papieża Benedykta XVI i wyborem kard. Jorge Mario Bergoglio na nowego papieża, który przyjął imię Franciszek. Autorem tego zapisu jest o. Antonio Spadaro SJ, jezuita, redaktor naczelny wpływowego miesięcznika „La Civilta Cattolica”, a zarazem konsultant Papieskiej Rady Kultury, który znany jest szerszej publiczności jako autor pierwszego wywiadu z papieżem Franciszkiem przedrukowanego później przez prasę na całym świecie. Książka ta w niczym nie przypomina zalewu publikacji, jakie się pojawiły zaraz po wyborze nowego papieża. Ukazuje ona bowiem ścisły związek, jaki zachodzi między ustąpieniem Benedykta i wyborem Franciszka. Stało się to możliwe za sprawą głębszej wiedzy płynącej z duchowego wnętrza autora, który tak jak papież jest jezuitą.
Nie muszę chyba nikogo przekonywać, że o miłości napisano już naprawdę wiele stronic. Któregoś dnia i ja postanowiłem dodać parę linijek do tej bogatej spuścizny. Skłoniła mnie do tego rozmowa z pewną dziewczyną, która szukała odpowiedzi na swoje wątpliwości: „Proszę księdza! – zaczęła – Dlaczego gdy jestem ze swoim chłopakiem, prześladuje mnie nieustannie uczucie, że nie jestem do końca wierna Bogu?! Chcę być dobrą chrześcijanką i wszystko oddać memu Panu, ale jednocześnie kocham człowieka. Czy da się to jakoś pogodzić ze słowami o wyrzekaniu się najbliższych dla Jezusa?” Czy kochając człowieka, nie zdradzam aby samego Boga? Czy zbyt częsta modlitwa lub Msza święta nie oznacza przypadkiem zaniedbywania ukochanego (-ej)? Sądzę, że podobne myśli nieraz nurtowały lub nurtują niejednego czy niejedną z was.
1 2
z 2
skocz do z 2