Książka przedstawia dzieje konsulatu polskiego w Marsylii w latach 1919–1940. Powołana do życia placówka funkcjonowała w największym ośrodku portowym południowej Francji – w mieście posiadającym swoją mroczną historię, pełnym kontrastów. Konsulat sprawował opiekę zwierzchnią nad konsulatami honorowymi w Nicei, Księstwie Monako, Algierze, w Oranie, Tunisie, Casablance, Dakarze, Konakry, Monrowii, na Madagaskarze, Bliskim Wschodzie w Bejrucie oraz na Dalekim Wschodzie – Sajgonie, Hanoi oraz Bangkoku. Konsulat polski w Marsylii wykonywał zadania o szerokim spektrum tematycznym, m.in. na polu aktywności gospodarczej i emigracyjnej. Charakter i zakres aktywności polskiego konsulatu w Marsylii determinowany był stosunkami politycznymi między III Republiką a II Rzecząpospolitą. Decyzje podejmowane na szczeblu rządowym kształtowały relacje konsulów na poziomie lokalnym, co skutkowało potrzebą wypracowania przez nich takiego modelu prowadzenia własnej działalności, by władze miejscowe nie były zmuszone do utrudniania im pracy w podległym okręgu kompetencyjnym.
