Barbara Sadurska

Dajcie się porwać smoczej opowieści! Pamiętacie? W ostatnie wakacje Matylda trafiła na przedziwną i fascynującą wyspę. Poznała tam swojego tajemniczego dziadka, znalazła przyjaciółkę Saszę, a przede wszystkim miała okazję spotkać prawdziwego srebrnego smoka, który zabrał ją do wspaniałej krainy mitów i opowieści. Lato dobiega końca, a tymczasem zaczynają się tam dziać dziwne rzeczy… Czyżby rozejm, jaki dawno temu zawarły smoki, przestawał obowiązywać? Pora zwołać radę smoków, a pomóc w tym mogą tylko Matylda i Sasza. O ile przetrwają niezwykły i pełen niebezpieczeństw rejs. Barbara Sadurska wraca z drugą częścią swojej niezwykłej baśniowej opowieści, w której są i magiczne stworzenia, i wielka podróż, i odważne decyzje, i wielka siła przyjaźni!

DAJCIE SIĘ PORWAĆ SMOCZEJ OPOWIEŚCI! Matylda ma dwanaście lat i wielkie marzenie. Chce pojechać do Japonii, żeby zobaczyć smoki. I kiedy jest już o krok od wyjazdu, plany nagle się zmieniają. Dziewczynka trafia na wakacje do dziadka: trochę dziwnego i tajemniczego, mieszkającego na równie dziwnej i tajemniczej wyspie. Na której jest jakoś... smoczo. W domu dziadka Matylda znajduje mnóstwo smoczych detali, a smoki zaczynają się też jej śnić. Na wyspie dzieją się niezrozumiałe rzeczy. Czuć, że nadciąga jakieś zagrożenie. Czego obawiają się mieszkający tu ludzie? I czy Matylda będzie mogła im pomóc? Inteligentna, zabawna i wystarczająco tajemnicza, aby zatrzymać się na dłużej... i jeszcze dłużej. Taką książkę mogła napisać tylko Barbara Sadurska! Czy jesteście gotowi, aby wypłynąć na nieznane wody? — GEORGINA GRYBOŚ, Literackakavka.pl Wciągająca opowieść, która rozbudza apetyt na więcej. Już nie mogę doczekać się kontynuacji! — JULIUSZ POPARDOWSKI, 11 LAT Zachęcam wszystkie dzieci do przeczytania tej niesamowitej opowieści. — GABRIELA GRUCA, 10 LAT Tę książkę przeczytałem jednym tchem. Jeśli lubicie smoki i przygody, ta historia jest dla Was! — MAKSYMILIAN JASKÓLSKI, 9 LAT

7 opowiadań połączonych motywem piętnastowiecznej mapy świata Mapy niegdyś pokazywały znany świat i jego krańce, koiły lęk. Ale też rozpalały wyobraźnię. Białe plamy wzywały. Mapa Barbary Sadurskiej – literacko zadziorna i odświeżająca, narracyjnie łotrzykowska i nostalgiczna, konstrukcyjnie nielinearna i precyzyjnie domknięta – nie próbuje pokrywać wyślizganego przez pisarzy terytorium. Ona idzie znacznie dalej. Bawiąc, uczy. Ucząc, przeraża. Że tyle człowiek wie o sobie, ile pierwsi kartografowie wiedzieli o świecie. Adam Pluszka

Druga - po nagrodzonej Nagrodą Literacką im. Gombrowicza debiutanckiej "Mapie" - prozatorska książka Sadurskiej. Tu także w fascynujący sposób nakładają się na siebie odległe czasy i ludzkie losy. "Dawno, dawno temu człowiek ujarzmił przyrodę, nie przezwyciężył jednak śmierci, bo nie wyeliminował ze swojego życia przypadku. Wymyślił zatem grę, czyli taką sytuację, w której zawsze z przypadkiem wygra. Jej teoretyczną realizacją są szachy, życiową zaś - wojna. W długim opowiadaniu Barbary Sadurskiej historia tych arcyludzkich sztuczek sięga prehistorii, a współcześnie zapętla się, nie znajdując ostatecznego rozwiązania. W dobrej literaturze, a taką jest proza Sadurskiej, wszystko, co prawdopodobne, pozostaje w piękny sposób nierozstrzygalne". Karolina Felberg Barbara Sadurska, prawniczka, pisarka. Ma męża, dwoje dzieci, dwa koty i psa.