„Nie sposób zrozumieć istoty szachów, nie spojrzawszy na nie oczami Capablanki”.
Michaił Botwinnik
Oto drugi (i ostatni) z klasycznych podręczników gry szachowej autorstwa trzeciego mistrza świata uważanego za większość znawców szachów za największy talent w dziejach królewskiej gry. Podobnie jak w swoje wcześniejszej książce Nauka gry w szachy (Wydawnictwo RM 2021) Capablanca przedstawił tu, w typowy dla siebie, lakoniczny i elegancki sposób, praktyczne zalecenia, dotyczących różnych elementów i aspektów prowadzenia walki na szachownicy. Obydwie wspomniane publikacje uzupełniają się wzajemnie tworząc spójną całość i mimo upływu wielu lat, nie straciły nic ze swojej wartości, nadal będąc najodpowiedniejszą lekturą dla tych, którzy chcieliby poznać i zrozumieć najważniejsze elementy szachowej strategii i taktyki, nie grzęznąc przy tym w gąszczu zawiłych i skomplikowanych przykładów.
Wśród omówionych zagadnień znalazły się m.in. poniższe:
zasady i cel gry, ruchy i charakterystyka poszczególnych bierek szachowych;
cenne, praktyczne rady, jak szybko dorównać i przewyższyć innych szachistów;
podstawowe zasady rozgrywania szachowych debiutów.
José Raúl Capablanca (1888–1942) – uważany jest za jednego z najwybitniejszych szachistów w historii, niezrównanego wirtuoza gry pozycyjnej. Tytuł mistrza świata zdobył w 1921 roku, pokonawszy jego wieloletniego posiadacza Emanuela Laskera. Cieszył się wtedy sławą niezwyciężonego, gdyż na swojej drodze do tej godności przegrał zaledwie kilka partii turniejowych. Po niespodziewanej porażce w meczu z Aleksandrem Alechinem w 1927 roku nie zdołał odzyskać szachowego tronu (m.in. dlatego, że Alechin odmawiał udzielenia mu rewanżu), lecz aż do wybuchu drugiej wojny światowej pozostawał w ścisłej czołówce arcymistrzów.
