W późnośredniowiecznej Europie istniało wiele instytucji prawnych, które dla współczesnego odbiorcy mogą nie być w pełni zrozumiałe. Zalicza się do nich niewątpliwie proskrypcja - postrzegana w kategoriach przymusu administracyjnego oraz banicja — będąca już samoistną karą, znane prawu chełmińskiemu i lubeckiemu, czyli dwóm rodzajom niemieckiego prawa miejskiego dominującym na terenie późnośredniowiecznego państwa zakonnego w Prusach. Prezentowane studium omawia funkcjonowanie proskrypcji i banicji w późnośredniowiecznych miastach pruskich, rządzących się według przepisów prawa chełmińskiego lub lubeckiego. Szczególny nacisk położono na dwa stulecia - XIV i XV, z tego bowiem okresu pochodzi większość zachowanych pruskich rejestrów/ksiąg proskrybowanych/banitów, podstawowego źródła do badań nad opracowywanym zagadnieniem. Książka przybliża kwestię różnic między proskrypcją i banicją, stanu zachowania pruskich rejestrów/ksiąg proskrybowanych/banitów, przydatności badawczej tego typu źródeł m.in. w kontekście badań nad późnośredniowieczną przestępczością miejską czy istniejącymi napięciami społecznymi, wreszcie sposoby uwalniania się od proskrypcji lub banicji. Monografia zawiera też edycję elbląskiej księgi sądowej (rejestru proskrybowanych i banitów) z okresu od połowy XIV do połowy XVI w.
