Piotr Gociek

„Ciekawiło kiedyś kruka jak świętować Dzień Borsuka”. Czy wiecie jak? Czy ten, kto marnuje wodę, spotka Bazylichę? Która książka najlepsza i dlaczego mama wie lepiej? Kiedy lepiej nie rymować bez sensu? Jakie są skutki wrzasków ponad miarę? Co to jest ogród ZOO-nie-logiczny? Dlaczego dinozaury omijają wszystkie Laury? A smoki? Nie zapomnijcie o smokach! I o smartfonach! „Jak nakarmić smoka” to zbiór zupełnie nowych wierszy dla dzieci w najlepszej tradycji Jana Brzechwy i Juliana Tuwima: mistrzowsko napisanych, zaskakujących i zabawnych. Opowieści niekiedy straszliwych jak u Lewisa Carrolla czy Hilaire’a Belloca, ale tylko po to by bawiąc – edukować. Dzieci wszak uwielbiają być straszone. Ze stylem.

„Widzenie Eneasza” to moje życie sekretne. W opowiadaniach i powieściach patrzę w przyszłość. Tam, dokąd prowadzi nas rozum. Jako publicysta komentuję to, co dzieje się teraz. W wierszach spoglądam w przeszłość. Tam, dokąd prowadzi mnie moje serce. Krzysztof Masłoń o tomie "Widzenie Eneasza": Jeśli czytelnik nie odnajdzie w wierszach Piotra Goćka samego siebie, to znaczy, że gdzieś po drodze zgubił wrażliwość, o ile w ogóle taką miał. Są w tym tomie wiersze o ogromnym ciężarze gatunkowym, także odnoszące się bezpośrednio do naszej współczesności z dnia na dzień stającej się historią, są refleksje nad lekturami, zamyślenia wręcz filozoficzne, dominuje jednak niezwykły a wyczuwalny niemal od pierwszej strofy nostalgiczny ton sprawiający, że liryka ta trafia do serca i wzrusza w sposób najprostszy z możliwych. Najskuteczniejszy. Piotr Gociek – pisarz, publicysta, krytyk, radiowiec. Autor powieści „Demokrator” oraz zbiorów opowiadań „Czarne bataliony” i „Czarne bataliony 2.0”. Napisał także kilka książek non-fiction, w tym esej historyczno-podróżniczy „Kreta subiektywnie”. „Widzenie Eneasza” to autorski wybór wierszy z lat 1986-2020 (poczynając od debiutu poza zasięgiem cenzury PRL, w drugoobiegowej „Kulturze Niezależnej”). Książkę w połowie tworzą utwory z niedostępnych dziś, unikatowych arkuszy i tomików, a w połowie - wiersze nowe. Partner wydawnictwa: Instytut Literatury

Demokrator” – to oszałamiaja?ca powies´c´ satyryczno-fantastyczna o krainie, kto´ra wyposaz˙ona w niewyczerpane zasoby energii, ubo´stwianego przywo´dce? i całkowity brak skrupuło´w szykuje sie? do podboju s´wiata. Surrealistyczna, okrutnie s´mieszna i przeraz˙aja?co zabawna ksia?z˙ka, w kto´rej słychac´ echa Strugackich, Bułhakowa, Orwella, a nawet „Czarnoksie?z˙nika z krainy Oz”. Witajcie w Gorodopolis! • Tylko tu Żandarmi Wolności kontrolują sieć fi-fi-fi, a szajdokamery śledzą każdy krok radosnych obywateli. • Tylko tu po niebie w poszukiwaniu kradzionej energii krążą sterowce Gazdromu, a po ziemi krwiożercze chatki na kurzych łapkach. • Tylko tu automatyczne śmieciarki piszą traktaty filozoficzne i sroży się wojna z okrutnymi chustaszami z Chafgachustanu. • Tylko tu na świat przychodzą superbohaterowie, tacy jak Mistok Man, Matros Man, Baba Girl i Dziad Moroły. • Tylko tu swe majątki pomnażają wielomarchowie i mnogomarchowie, a zabawiają ich najpiękniejsze spiczki, mewki i krasawice. • Tylko stąd w kosmos mkną statki junaków Dalekiego Patrolu, niosąc brudnemu wszechświatowi wolność, demokrację i nanonuce. • Tylko tu Dzień Wyborów to dzień naprawdę szczęśliwy, a każdy nowy rok to Dobry Rok.

Nie ma ucieczki przed dyktaturą Nie ma ratunku przed manipulacją Nie ma historii bez superbohaterów Niezwykła powieść łącząca fantastykę z literaturą współczesną, humor z horrorem, antyutopię z liryzmem. Wielki hołd dla rosyjskiej literatury i zarazem niezwykle ostra krytyka politycznych praktyk rosyjskiego imperium. Pobrzmiewają w niej echa Orwella, Huxleya, Bułhakowa i Strugackich. Językowy majstersztyk, jakiego nie było w Polsce od czasów „Wojny polsko-ruskiej pod flagą biało-czerwoną” Doroty Masłowskiej, a może i od „Cyberiady” Stanisława Lema. Wydana w roku 2012 i dwukrotnie wznawiana, teraz po raz pierwszy trafia na księgarskie półki w kolekcjonerskim, luksusowym wydaniu. Piotr Gociek – pisarz, krytyk, publicysta radiowy i telewizyjny. Oprócz „Demokratora” napisał m.in. zbiór opowiadań „Czarne bataliony” (2014, nominacja do Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus i do Nagrody im. Józefa Mackiewicza) oraz kilka książek non-fiction, w tym opowieść podróżniczą „Kreta subiektywnie” (2017). Jego opowiadania przełożono na ukraiński i rosyjski. Mocna metafora XXI-wiecznej postdemokracji. Jacek Dukaj „Demokrator” Piotra Goćka: między Bułhakowem a Sorokinem. Krzysztof Masłoń, „Rzeczpospolita” Humor czarny, którego nie cierpią nauczycielki języka polskiego. Ja go uwielbiam. Jakub Ostromęcki, „Czas Fantastyki” Matrix pisany cyrylicą. Imponujący „wschodni sennik współczesny”. Wojciech Stanisławski, Fronda.pl Powieść z kilkoma pękami kluczy. O Rosji, ale i nie o Rosji. O demokracji, ale i o dyktaturze. O sile ludzkich charakterów, ale i o wielkiej rezygnacji. Mądra przyjemność serwowana bez zadęcia. Sławomir Jastrzębowski, „Super Express”