W biografiach, jeśli oczywiście nie są to paszkwile, pisane z pobudek politycznych, widać wyraźnie tendencję, zgodnie z którą ich autorzy chcą, aby wszystko, co napisali odnosiło się do opisywanych przez nich osób. Starają się nas przekonać, że ta konkretna osoba wszystkiego dokonała, wszystko przewidziała, wszystko przepowiedziała. Robią to celowo, aby ukryć błędy swojego bohatera, pominąć momenty przykrych wypadków, jakie go spotkały, wyolbrzymić jego zasługi, podkreślić jego czyny, sławę a wszystko to ze szkodą dla osób, które w większym stopniu zasłużyły na powszechne uznanie. Podobnych wad można się doszukać zwłaszcza w biografiach, napisanych przez członków rodziny danej osoby albo opracowanych na ich zamówienie. Bardzo starłem się uniknąć tutaj podobnych błędów, pisząc nie tyle pochwałę ale prawdziwą historię marszałka Lannesa, co, jak spieszno mi zresztą dopowiedzieć, prawie zawsze sprowadza się do tego samego. Usiłowałem przede wszystkim nakreślić prawdziwy obraz bohatera spod Montebello oraz Essling i zastąpić nim wszystkie portrety naszkicowane przez historyków jedynie z wyobraźni. Może przez to marszałek wyda nam się postacią mniej wybitną, ale będzie za to bardziej ludzki, bardziej prawdziwy a jego losy bardziej nas poruszą.
