Menu

Polityka

Wychodzę z założenia, że dwa czynniki wyznaczają aktualność pisarstwa Adolfa Bocheńskiego. Pierwszym z nich jest agresja Rosji przeciw Ukrainie. Adolf Bocheński był prekursorem polskiej polityki wschodniej, pierwszym publicystą, który w sposób pogłębiony wyjaśnił pozytywny sens istnienia niepodległej Ukrainy dla bezpieczeństwa Polski. Drugim istotnym argumentem przemawiającym za przypomnieniem twórczości Bocheńskiego jest wzrastające znaczenie potencjału instytucjonalnego państwa. Adolf Bocheński nie godził się na destrukcję demokracji parlamentarnej. Uważał, że najlepszą odpowiedzią na autorytaryzm jest rządna demokracja. Był zdania, że można stworzyć syntezę sprawnej i stabilnej władzy wykonawczej przy respekcie dla podziału władzy i poważnej roli parlamentu. Dobre i sprawne państwo nie powinno budować swej siły kosztem niezależności sądownictwa, ciał pośredniczących i samorządu terytorialnego. Przeciwnie, może czerpać energię z żywotności tych instytucji i różnorodności kulturowej kraju. /ze Wstępu/
Jakub Wojas opracował publikację na temat stosunków prawnych związanych z okupacją części terytorium Polski przez Rosję w trzech kolejnych okresach: wojny polsko-bolszewickiej w latach 1918–1920, inwazji sowieckiej na państwo polskie w latach 1939–1941 oraz władztwa wykonywanego na terytorium Polski po II wojnie światowej. […] Autor zwraca szczególną uwagę na ewolucję instytucji okupacji w okresie będącym przedmiotem jego zainteresowań. Jest to warte podkreślenia, ponieważ jedną z zasad prawa międzynarodowego publicznego jest dostosowywanie rozwiązań prawnych do tzw. prawa intertemporalnego, czyli powiązanie wykładni prawa z rozwojem prawa w czasie. […] Jakub Wojas analizuje wszystkie okoliczności, które ukształtowały reżim okupacyjny, zwracając uwagę na podobieństwa i różnice między poszczególnymi przypadkami. Wykazuje przy tym znaczną wiedzę prawniczą, historyczną i politologiczną. Ostatnia część pracy została poświęcona problematyce odpowiedzialności państwa rosyjskiego za szkody wyrządzone Polsce. prof. dr hab. Władysław Czapliński (fragment Wprowadzenia)
Książka W cieniu kolonializmu. Oblicze polityczne Kościoła francuskiego w Afryce Północnej. Wiek XIX jest drugim wydaniem pracy habilitacyjnej Profesor Aleksandry Kasznik-Christian. Minęły cztery dekady od prowadzonej kwerendy źródłowej, a mimo upływu czasu, monografia nic nie straciła na znaczeniu. W tym okresie bowiem Kościół w Algierii w XIX stuleciu nie był obiektem specjalnych badań. W książce ukazano nowatorski problem budowania przez francuski Kościół pozycji w kolonialnym świecie i osiągania w nim znaczącej roli. Jej walorem jest analiza wielorakich źródeł kościelnych zgromadzonych w Algierii. Pozwoliły one scharakteryzować francuski, aczkolwiek wielonarodowy kler, który podjął się podwójnej misji chrystianizacji – wobec muzułmanów i wobec ludności Czarnej Afryki. Bezmiernie oddany Francji, opowiadał się po stronie kolonialnych przedsięwzięć, dawał im moralne uzasadnienie i praktyczne wskazówki do ich realizacji. Przyczynił się do wypracowania doktryny protektoratu i wspierał politykę opanowania Tunezji. Dostarczył wreszcie Francji kościelną podbudowę ekspansji w głąb kontynentu afrykańskiego. Niedawne prace historyczek algierskich oraz rozprawy Profesor Aleksandry Kasznik-Christian pozwalają wzbogacić obraz społeczności europejskiej, na którą tak niebagatelny wpływ miał Kościół francuski. Dysponując nową wiedzą, dodano do monografii Posłowie, które rzuca nieco światła na rezultaty pracy algierskiego Kościoła w kolonii.
Rozprzestrzenianie się modelu zachodniej demokracji na cały świat z pewnością nie stworzy wszędzie jej wiernych kopii, co więcej, nawet w miejscu jej powstania będzie podlegać zmianom, wzniecając żarliwe walki o podział zasobów. Jeżeli wiek XX zdemaskował utopię komunistyczną, to wiek XXI będzie oznaczał koniec liberalizmu. Jednak nikt jeszcze nie wie, jakie wydarzenia zapoczątkują ową kluczową tendencję w XXI wieku, który będzie, w moim przekonaniu, najbardziej wstrząsającą i tragiczną epoką w historii ludzkości. Jedno jest pewne: historia nie dobiegła jeszcze do końca i nikt z żyjących dziś ludzi go nie doczeka. Pozostaje nam jedynie opis sił i czynników poruszających mechanizm historii w obrębie krótko- i długofalowych wydarzeń. Opis ten nie może być jednak dziełem ideologa bądź moralisty-potrzeba do tego wyćwiczonego oka, potrafiącego dostrzec historyczną wagę wydarzeń. Z przedmowy Kondylisa do wydania greckiego
Publikacja omawia aktywność dyplomacji Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w relacjach z Republiką Federalną Niemiec na przykładzie wizyty wicekanclerza i ministra spraw zagranicznych RFN Hansa-Dietricha Genschera. Autor wykorzystuje nieznane dotąd, odtajnione przez Instytut Pamięci Narodowej, akta obrazujące pracę analityczną i operacyjną polskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a także materiały wytworzone przez stronę niemiecką. Opisuje proces prowadzący do zrealizowania wspomnianej misji dyplomatycznej, jej przebieg oraz ówczesną analizę jej efektów prezentowaną w materiałach państwowych i prasie. ****** "Diplomacy in the Eyes of Intelligence. The Origin, Course and Results of Hans-Dietrich Genscher’s Visit to the Polish People’s Republic in January 1988 in the Light of the Analytical and Operational Work of the Ministry of Internal Affairs – A Case Study" The publication discusses the diplomacy of the Polish People’s Republic in relations with the Federal Republic of Germany on the example of the visit of Vice-chancellor and the Secretary of Foreign Affairs of the FRG, Hans Dietrich Genscher. The author uses files hitherto unknown and declassified by the Institute of National Remembrance, which show analytical and operational work of the Polish Ministry of Internal Affairs, as well as the materials generated by the German side. He describes the process leading to the completion of the diplomatic mission, its course and the analysis of its effects presented in state materials and the press at the time.
Encyklopedia stosunków międzynarodowych jest z wielu powodów publikacją wyjątkową i długo oczekiwaną przez wspólnotę badaczy stosunków międzynarodowych w Polsce. Wyróżnia ją – po pierwsze – unikalna koncepcja porządkowania wiedzy na temat ontologii i epistemologii stosunków międzynarodowych w warunkach przyspieszenia zmiany systemu międzynarodowego. Starannie przemyślano strukturę prezentowanych treści, łącząc wiedzę teoretyczną i metodologiczną […]. Po drugie, ważna jest forma prezentowania treści poszczególnych haseł. Zawierają one wyraźny komponent analizy ontologii danego zjawiska, ujmują je jako problem stosunków międzynarodowych i jako rodzaj stosunków społecznych. Po trzecie, uwagę zwraca dobór autorów tekstów, którzy w zdecydowanej większości są uznanymi specjalistami w podejmowanej tematyce. Po czwarte, Encyklopedia w pewnym sensie jest przeglądem stanu badań międzynarodowych w ośrodkach akademickich w Polsce w wyjątkowym momencie formalnego wyodrębnienia dyscypliny „stosunki międzynarodowe” i pokazuje wieloletnie tradycje prowadzonych badań oraz ich osadzenie w stanie badań w nauce światowej. prof. dr hab. Marek Pietraś Autorzy: Marcin Adamczyk, Agnieszka Bógdał-Brzezińska, Jerzy Ciechański, Alicja Curanović, Adriana Dudek, Hanna Dumała, Joanna Dyduch, Łukasz Fijałkowski, Grzegorz Gil, Wojciech Grabowski,Anna Grzywacz, Edward Haliżak, Dorota Heidrich, Maciej Herbut, Aleksandra Jarczewska, Karina Jędrzejowska, Magdalena Kozub-Karkut, Iwona Krzyżanowska-Skowronek, Brygida Kuźniak, Larysa Leszczenko, Katarzyna Marzęda-Młynarska, Paulina Matera, Bartosz Michalski, Joanna Mormul, Justyna Nakonieczna-Bartosiewicz, Anita Oberda-Monkiewicz,Andrzej Polus, Tomasz Pugacewicz, Hanna Schreiber, Anna M. Solarz, Beata Surmacz, Karol Szulc, Anna Umińska-Woroniecka, Anna Wróbel, Małgorzata Zachara-Szymańska, Jakub Zajączkowski, Agata W. Ziętek
Refleksja nad państwem i jego kondycją nie była ostatnimi laty – a przynajmniej do początku pandemii COVID-19 – zbyt chętnie podejmowana przez badaczy nauk społecznych. (…) Miało to być konsekwencją zarówno procesów globalizacyjnych, jak i dobrowolnej integracji regionalnej, w wyniku której państwa zrzekały się części swoich przymiotów, jak choćby tradycyjnie rozumianej suwerenności. Książka O mocy i niemocy współczesnego państwa polskiego pod redakcją Jacka Raciborskiego i Przemysława Sadury jest dowodem, że współczesne państwo może, i jest, w głębokim kryzysie, ale na pewno nie został nim dotknięty krytyczny namysł nad państwem. Autorzy zaproszeni do wspólnego pisania nie wybierają wydeptanych ścieżek, uciekają od schematów myślowych, są sceptyczni wobec modnych i ogólnie akceptowalnych odpowiedzi na temat stanu nowoczesnych państw i społeczeństw. Redaktorzy naukowi tomu zostawili autorom sporą swobodę wyboru ujęć, perspektyw i metod analizy, co sprawia, że Czytelnik dostaje zarówno teksty silnie zakorzenione w rozbudowanej debacie dotyczącej teoretycznych podstaw funkcjonowania państwa, jak i analizy bazujące na wynikach własnych badań empirycznych, a także rozdziały będące esejami politycznymi. Z recenzji prof. dr hab. Anny Pacześniak
Jest to przykład nie tylko ambitnej publicystyki politycznej, której autor w sposób prowokacyjny podejmuje kluczowe dla polskiej sceny politycznej zagadnienia, lecz także stara się przy tym nawiązywać do klasycznego leksykonu politologii i filozofii polityki. (...) Mirosław Karwat pisze w przenikliwy i dowcipny sposób o „sondażokracji”, prawnej fikcji suwerena, zbiorowej korupcji, czy wreszcie paradoksach autorytarnego przywództwa, sankcjonowanego wyborczymi rytuałami, ale odnajdującego pożywkę w najgłębszych warstwach mentalności Polaków i ich historii. Znana maksyma o tym, że całkowita władza deprawuje całkowicie, znalazła w rozważaniach Autora oryginalną i efektowną interpretację. (...) Cennym wątkiem rozważań Autora jest także przypomnienie o złudzeniach polityków dotyczących trwałej reinterpretacji symboli, tradycji historycznych i kształtowania zbiorowej świadomości Polaków, która przecież – przypomina jak abecadło Autor – rządzi się autonomicznymi prawami. Z recenzji Jerzego Szczupaczyńskiego
[…] W latach dziewięćdziesiątych, gdy w Polsce następowały fundamentalne, przełomowe zmiany ustrojowe, miałam okazję spotkać się z czołowymi postaciami życia politycznego i społecznego naszego kraju. Przedstawione w niniejszej książce rozmowy dotyczą różnorodnych sfer – polityki, gospodarki, kultury. Przestrzenie te przenikają się. Ukazane pod różnym kątem i w odmiennym kontekście obecne są jednak w każdej rozmowie, a łączy je, fundamentalne dla każdego człowieka, pojęcie wolności. Zebrawszy je w jednym tomie – chciałabym ponownie poddać je uwadze czytelników – zarówno tych pamiętających tamte czasy, jak i tych, z pokolenia wyrosłego już w nowych ustrojowych warunkach, które właśnie wtedy się tworzyły – także za sprawą moich rozmówców. Monika Malessa-Drohomirecka, Wstęp Monika Malessa-Drohomirecka ? doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Studiuje także Rosjoznawstwo na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ. Wieloletni pracownik Ośrodka Dokumentacji i Badania Twórczości Josepha Conrada na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Polskiego Towarzystwa Conradowskiego, założycielka Stowarzyszenia im. Marka Hłaski. Przez wiele lat związana współpracą z „Nowymi Książkami” i „Toposem”, publikowała także w „Tygodniku Powszechnym”, „Twórczości”, „Ruchu Literackim”, „Zeszytach filozoficznych”, „Kulturze Współczesnej” i „Yearbook of Conrad Studies”. Autorka książek: Konwencje. Stereotypy. Złudzenia. Relacje kobiet i mężczyzn w prozie Josepha Conrada (2017) oraz Literatura i jej konteksty (2021), a także wykładów literackich poświęconych pisarzom pierwszej połowy XX wieku.
Patrząc na przedłożony tom z perspektywy politologa i badacza stosunków międzynarodowych, odnosi się nieodparte wrażenie, że jest to jedna z najgłębszych i najbardziej wnikliwych prac zbiorowych traktująca o stosunkach polsko-rosyjskich (w tym przypadku o ich aspektach prawnych i prawnomiędzynarodowych) od czasu wydania głośnego i ważnego tomu Białe plamy – czarne plamy: sprawy trudne w polsko-rosyjskich stosunkach 1918–2008, pod redakcją Adama Daniela Rotfelda oraz Anatolija Torkunowa (PISM, Warszawa 2010). […] W omawianym tutaj tomie mamy – mimo wszelkich przeciwności losu (epidemia COVID-19, agresja Rosji na Ukrainę) – niezwykle solidny, bazujący na głębokiej kwerendzie, inwentarz kwestii prawnych w relacjach polsko-rosyjskich, naświetlony w szerszej, prawnomiędzynarodowej perspektywie i oparty na bogatym oraz różnorodnym materiale źródłowym. prof. dr hab. Bogdan Góralczyk Praca pod redakcją prof. Władysława Czaplińskiego to lektura obowiązkowa dla badaczy stosunków polsko-rosyjskich. Tom studiów analizujących wybrane problemy prawnomiędzynarodowe, które po dziś dzień obciążają relacje Rzeczypospolitej Polskiej i Federacji Rosyjskiej, stanowi także niezbędne kompendium wiedzy dla polityków, dyplomatów, ekspertów i publicystów zajmujących się problemami polskiej polityki wschodniej. Podnosi bowiem pytania fundamentalne z punktu widzenia interesów państwa polskiego. dr Łukasz Adamski W tomie publikują: Michał Balcerzak, Władysław Czapliński, Patrycja Grzebyk, Ireneusz C. Kamiński, Bartłomiej Krzan, Aleksandra Mężykowska, Przemysław Saganek, Karolina Wierczyńska, Grzegorz Wierczyński, Szymon Zaręba.
Książka jest pierwszą całościową i wszechstronną próbą prezentacji skomplikowanych problemów relacji polsko-białoruskich osadzonych w szerokim kontekście międzynarodowym. Przemiany polityczne i tranzycja ustrojowa w Europie Środkowej i Wschodniej po 1989 roku zapoczątkowały nawiązywanie przez Polskę stosunków dyplomatycznych z państwami byłego bloku wschodniego, ale także z tymi, które w wyniku rozpadu ZSRS odzyskały suwerenność. W tej grupie zagadnień relacje z Białorusią nie wysuwały się na pierwszy plan, a ich kolejne fazy charakteryzowały się na przemian próbami dialogu, przeplatanymi okresami regresu i wzajemnej podejrzliwości. Najbardziej dramatyczny był okres od 2020 do 2023 roku, kiedy Białoruś z inspiracji Rosji wywołała kryzys migracyjny na granicy z Polską, a następnie zaangażowała się w wojnę Kremla przeciwko Ukrainie. ****** The Strategic Challenges of the Eastern Neighbourhood. The Republic of Poland and the Republic of Belarus in the Years 1991–2022 The book is the first comprehensive attempt to present complex problems in the Polish-Belarusian relations embedded in a broad international context. Political changes and the transition in Central and Eastern Europe after 1989 initiated the establishment of diplomatic relations with the countries of the former Eastern bloc as well as with those which regained independence after the fall of the Soviet Union. In this group of issues, the relations with Belarus did not come to the forefront, and their subsequent phases were characterized by alternating attempts at dialogue, interspersed with periods of regression and mutual suspicion. The most dramatic period was from 2020 to 2023, when Belarus, inspired by Russia, caused a migration crisis on the border with Poland, and then became involved in the Kremlin war against Ukraine.
Sprawy globalne, rola Europy i miejsce Polski w Europie, to cały czas sprawy ważne i coraz ważniejsze, natomiast każdy z osobna obywatel Rzeczypospolitej musi, we własnym zakresie, budować zdolność czytania całej tej gry, która go w całości dotyczy. Żadnej gry nie da się zagrać bezbłędnie, ale obywatel jest w sytuacji szczególnie trudnej, bo musi za siebie odpowiadać, a nie decyduje w wielu sprawach, które go dotyczą. W swojej aktywności musi się mieścić w obowiązującym wszystkich porządku, żeby nie zderzyć się z sankcjami. W razie konfliktów zderza się z instytucjami państwa, które są strukturami zorganizowanymi i działającymi w oparciu o obowiązujące normy, ale w interesie i na rzecz aktualnej władzy. Jednostka w zderzeniu z organizacją nie ma szans. Wiedziały o tym prymitywne chłopaki działające poza prawem, popularnie zwani mafią, że właśnie ten prymitywizm ich wykańczał, bo nie mieli zdolności budowania kompromisu i stawiali na siłę w regulowaniu sporów, co powodowało, że nawzajem się odstrzeliwali. Demokracja pokazuje swój potencjał budowany właśnie na zdolności do kompromisu, co jest sztuką wymagającą dojrzałości i odpowiedzialności, ale dającą największe możliwości. Kompromis wymaga zdolności dotrzymywania zobowiązań, wymaga zaufania; cywilizacja Zachodu opiera się na zaufaniu. Fragment książki
Nowe wydanie legendarnej książki Zbigniewa Brzezińskiego! Gdy tuż po zimnej wojnie kształtował się nowy porządek świata, wielu wydawało się, że historia dobiegła końca. Dominacja USA – jako jedynego supermocarstwa – miała trwać wiecznie. Poglądu tego nie podzielał jednak Zbigniew Brzeziński. Były doradca ds. bezpieczeństwa narodowego prezydenta Jimmy’ego Cartera i wybitny politolog przewidywał, że Stany Zjednoczone będą musiały walczyć o utrzymanie swojej pozycji, a kluczowa będzie rozgrywka w Eurazji. Swoje rozważania na ten temat zebrał właśnie w Wielkiej szachownicy. Dziś jego przejrzysta analiza geostrategicznych wyzwań stojących przed amerykańskim przywództwem w świecie okazuje nie tylko trafna i błyskotliwa, ale również bardzo aktualna. Co więcej – to właśnie teraz, w sytuacji otwartego konfliktu w Ukrainie oraz zaostrzającej się rywalizacji w rejonie Pacyfiku, geopolityczna rozgrywka o Eurazję wchodzi w decydującą fazę. Wielka szachownica to książka, która wyprzedziła swoje czasy. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto choćby w minimalnym stopniu interesuje się geostrategią i geopolityką.
Polsko-niemiecka historia po 1945 roku była pełna dramatów, wyzwań, nadziei oraz gestów dobrej woli. Wzajemne relacje odbudowywano na wojennych zgliszczach, w całkowicie nowych warunkach geopolitycznych. Stosunki z Niemiecką Republiką Demokratyczną były w rzeczywistości dalekie od postulowanego socjalistycznego braterstwa, a przesuniętą na zachód granicę Republika Federalna Niemiec uznała dopiero 25 lat po zakończeniu wojny. Wypędzenie ludności cywilnej z ziem "odzyskanych", historyczna wina, agresywna propaganda oraz ekonomiczne asymetrie do dziś pozostają źródłem rozmaitych resentymentów. Z tego powodu ważna jest pamięć o żmudnie budowanym dialogu oraz osobach i instytucjach pracujących na rzecz zbliżenia i pojednania. Pierwsza część książki przybliża czytelnikowi mniej i bardziej znane fakty historyczne. Polsko-wschodnioniemieckie kontakty zostały ujęte w ramy socjalistycznego internacjonalizmu, a relacje z RFN opisano w rozdziałach odzwierciedlających najważniejsze cezury polityczno-kulturalne. Druga część została poświęcona funkcji transferu kultury i literatury, który nierzadko przejmował funkcję dyplomacji, posthumanistycznym aspektom wspólnej historii oraz polityce pamięci. Dziejowa panorama niełatwych relacji jest przyczynkiem do przyszłego europejskiego partnerstwa.
Autor podnosi w sposób pionierski problematykę emocji w perspektywie mechanizmów życia politycznego. Bogata literatura, różnorodna problematyka, żywy i klarowny język sprawiają, że książka z pewnością spotka się z żywym zainteresowaniem czytelników i reakcją zwłaszcza środowisk akademickich. Widzialność zawiści... Pierzchalskiego to książka odważna, nowoczesna i jednocześnie książka o widzialności. Można tylko pogratulować Autorowi i życzyć, aby Widzialna zawiść... była bardzo dobrze widzialna. prof. Jerzy Kochan Pierzchalski, meandrując po historii myśli politycznej, filozofii i psychologii prowadzi czytelnika przez niemal wszystkie tropy refleksji, w której pojawiał się namysł nad socjo-kulturową (kolektywną, międzypokoleniową) naturą emocji kształtujących procesy indywidualnej percepcji obiektów i zjawisk politycznych. Może imponować swoboda, z jaką autor miksuje spostrzeżenia klasyków antyku, Kartezjusza, tradycji marksowskiej, kulturowego nurtu socjologii wiedzy z ustaleniami przedstawicieli współczesnej kognitywistyki i neuronauki. prof. Lech Szczegóła
Książka podejmuje ważne zagadnienie budowania przez Chiny relacji z państwami Europy Środkowo-Wschodniej na przykładzie Czech. Temat rzadko był podejmowany na polskim gruncie w tak kompleksowy sposób. [...] Praca wpisuje się w szerszą dyskusję dotyczącą budowania międzynarodowej roli Chin i instrumentarium stosowanego w polityce zagranicznej. [...] Autor nie tylko posiada odpowiednie kompetencje językowe, ale również gruntowną wiedzę na temat Chin. Praca opiera się na bogatym materiale źródłowym, a wartość dodaną stanowią wywiady z dyplomatami, ekspertami i przedstawicielami środowisk akademickich. Autor nie zawierza jednemu źródłu, zestawia różne fakty i wypracowuje własny oryginalny punkt widzenia. Nie unika polemiki, zachowując przy tym akademicki obiektywizm. prof. Łukasz Gacek (Uniwersytet Jagielloński) Ujęcie prowadzone z perspektywy teorii relacyjnej odnosi się do relacji Chin z Europą Środkowo-Wschodnią i Czechami jako studium przypadku. Uwzględnia trzy główne kwestie istotne dla żywotnych interesów Chin: suwerenność i integralność terytorialną; stabilność i rozwój gospodarczy oraz legitymizację i bezpieczeństwo reżimu KPCh. Bez wątpienia jest to publikacja unikatowa na polskim rynku wydawniczym. prof. Agata Ziętek (Uniwersytet Marii Skłodowskiej-Curie) Rozkwit i załamanie relacji chińsko-czeskich po 2012 r. przypadły na okres niezwykły: czas gwałtownej gospodarczej ekspansji Chin, budowy przez Pekin globalnej sieci partnerstw, odkrywania przez Chińczyków regionów niemal im wcześniej nieznanych - w tym Europy Środkowo-Wschodniej. W swojej książce Bartosz Kowalski kompleksowo dokumentuje i analizuje przypadek zbliżenia Chin i Czech - spektakularnego w swojej dynamice, napędzanego splotem interesów polityków i wielkiego biznesu, zakończonego równie spektakularnym załamaniem kontaktów. Bazując na wyrosłej na chińskim gruncie teorii relacyjności, czerpiącej z pojęcia guanxi, autor przedstawia szerzej chiński sposób myślenia o relacjach międzynarodowych. Opisuje również tamtejsze wyobrażenia o naszym regionie - dając ciekawy kontekst do patrzenia na relacje Polski z Chinami. dr Jakub Jakóbowski (wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich)
Wybór pism myśliciela politycznego związanego ze środowiskami liberalnymi Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego (Kongresowego), rozważającego zagadnienia gospodarki narodowej, ekonomii i polityki, także w dobie powstania listopadowego. Jego teksty ilustrują wyzwania związane z unowocześnianiem i usprawnianiem Polski, gdy jej forma polityczna uzależniona była od decyzji i działań europejskich potęg oraz w czasie walki o odzyskanie niepodległości.
Tom z dwiema pracami kontrowersyjnego konserwatywnego myśliciela politycznego i pisarza. Rozważa w nich między innymi źródła i ewolucję cywilizacji zachodniej, różnice duchowości i idei europejskich i azjatyckich, kwestie władzy i wolności, naturę i różne formy prawa, w tym dawnego prawa polskiego.
Populizm stał się epitetem codzienności, który ideologiczne aparaty państwa oraz szczególnie aktywne media wykorzystują, aby winą za rządy nieodpowiedzialnych polityków obarczyć rzekomo bezrozumny lud, który zamiast wybierać polityków obiecujących to, czego ów lud sam pragnie, winien wybierać tylko to i tych, których propozycje znajdują się w spektrum systemowych możliwości oraz są akceptowalne dla dotychczasowego establishmentu. Każdy, kto chce i może zrozumieć mechanizmy funkcjonowania współczesnej gospodarki rynkowo-kapitalistycznej, jej ewolucji pod wpływem zmian w technologii cyfrowej, roli kapitału portfelowego, kryzysu planetarnego, źródeł na-rodowego populizmu – znajdzie w tej książce pożywkę dla własnej refleksji i wskazówki dla własnej aktywności. prof. Tadeusz Klementewicz dr Tymoteusz Kochan (ur. 1990) – polski filozof i socjolog marksistowski, publicysta.
"Propaganda, nazywana przez PiS polityką historyczną, ma jakoby przywracać Polakom dumę i być alternatywą dla „pedagogiki wstydu” uprawianej przez politycznych rywali. To fałsz, zważywszy na fakt, że PiS deprecjonuje jedno z najważniejszych wydarzeń w naszej historii, jakim było pokonanie i zdemontowanie przez „Solidarność” komunizmu w Polsce.(...) W obliczu tego kłamstwa szczególnie cenne są publikacje kreślące prawdziwy obraz wydarzeń. I świadectwa ludzi „Solidarności” zaangażowanych w walkę z komunizmem. Wyróżnia się wśród nich wywiad rzeka z Jerzym Stępniem, sędzią i prezesem Trybunału Konstytucyjnego w latach 1999-2008, a potem obrońcą demokracji, praworządności i wolności obywatelskich(...) O dużej wartości wspomnień przesądza szczerość i prawdomówność autora. Nie upiększa rzeczywistości. Nie ukrywa trawiących „Solidarność” sporów. Nie tai intryg, ale też jego relacja nie pozostawia najmniejszych wątpliwości co do tego, że na przełomie lat 80. i 90. mieliśmy w Polsce do czynienia nie z jakimś spiskiem elit, ale z autentycznym przewrotem społecznym grzebiącym komunizm i przywracającym wolność, suwerenność i demokrację (...) Prawdziwą kopalnią wiedzy będzie ta książka dla osób zajmujących się odbudowywaniem po 1989 r. samorządu terytorialnego, którego Stępień jest jednym z najważniejszych twórców, notabene ostatnim już żyjącym." Tomasz Nałęcz fragmenty felietonu: Współtwórca samorządu: PiS na nowo centralizuje państwo w „Ale Historia Gazeta Wyborcza” (19.12.2020)
Monografia została obmyślona w momencie, gdy rozważania nad Rosją, jej historią, kulturą czy mentalnością nagle stały się niepopularne w polskim dyskursie naukowym, a jednocześnie pozostają niezwykle potrzebne i mają szansę odegrać ważną rolę społeczną, pomagając czytelnikom w uchwyceniu istotnych cech charakteryzujących kulturowo-społeczną i ideową przestrzeń rosyjską. […] Tom odznacza się wielogłosowością, dyferencjacją tematyki i metodologii oraz różnym stopniem szczegółowości, a jednocześnie jest zaskakująco spójny, ponieważ wydobywa nieoczywiste aspekty systemowości i niesystemowości, które okazują się zdumiewająco sobie bliskie. W różnorodnych przykładach negacji zastanych form autorzy zbioru wykazali bowiem odniesienia do tych samych kategorii: prawdy, szczerości, autentyczności i prawa indywidualizacji przeżycia. dr hab. Monika Sidor, prof. KUL
"Maszynopis książki rozmowy Wiktora i Witolda Kulerskich nie ma charakteru typowej relacji, jest opowieścią Witolda, który synowi relacjonuje swoje życie od młodości, wspomnienia o ojcu Wiktorze i „Gazecie Grudziądzkiej”, opowiada sceny i sytuacje z dzieciństwa i młodości, następnie przechodzi do okresu wojny. Ten czas wypełnia pozostałą część maszynopisu, od wspomnień z pierwszych tygodni okupacji w Poznaniu, następnie wyprawy przez Węgry na zachód, gdzie przybył wiosną 1940, w przededniu wojny niemiecko-francuskiej. Okres emigracyjny jest po części relacją o wydarzeniach, choć udzielaną po tylu latach, że szczegóły się już zatarły, po części refleksją nad różnymi problemami związanymi z życiem wewnętrznym emigracji (…)" Fragment recenzji: Prof. dr hab. Andrzej Friszke Teresa Astramowicz-Leyk - – politolożka, profesorka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Kierowniczka Pracowni Systemów i Doktryn Politycznych w INP UWM. Kierowniczka studiów doktoranckich z nauk o polityce UWM. Zainteresowania naukowe: prawa człowieka, tym prawa kobiet, dzieci, mniejszości narodowych, migrantów i uchodźców; polska myśl polityczna, samorząd terytorialny, system polityczny Ukrainy. Autorka czterech monografii i ponad 160 publikacji naukowych i popularyzatorskich, redaktorka i współredaktorka 13 publikacji zbiorowych. Kierowniczka polsko-ukraińskiego grantu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2018/2019) po stronie polskiej dot. mniejszości narodowych; uczestniczka grantu wyszehradzkiego dot. mniejszości narodowych (2019) i grantu EU Global Responsible Leadership: Climate Change, Environmental Protection And Humanitarian Aid (2023–2026). Jest zatrudniona jako Visiting Professor w ukraińskich uniwersytetach Politechnika Lwowska (od 2019 r.) i Akademia Ostrogska (od 2022 r.). Kwalifikacje zawodowe podnosiła także podczas staży naukowych ISP PAN (1993/1994); w UN im. I. Franki we Lwowie (2019) i UN Politechnika Lwowska (2016 i 2021) – Ukraina, a także w Geschwister-Scholl-Institut für Politikwissenschaft Ludwig Maximilians-Universität w Monachium (2022) – Niemcy. Sekretarz ZG PTNP w latach 2010–2019. Profesorka honorowa UN Politechnika Lwowska (Ukraina).
Pokoleniom Polaków. którzy otarli się w PRL o antyniemiecką wizję, zarówno złego Niemca z RFN (obowiązkowo rewizjonistę) oraz dobrego sąsiada i sojusznika ideowego lub wojskowego z NDR, każda armia niemiecka kojarzyła negatywnie. Bundeswehra stała się nowoczesną technicznie i socjologicznie armią europejską, a poprzedzał ją okres "wirtualnego istnienie" (1949-1955) - mimo to podnosiła wówczas rangę państwa. Po przełomie 1990 roku ciekawym i wysoce pozytywnym zjawiskiem towarzyszącym międzynarodowemu powiązaniu niemieckich sił zbrojnych, była duża dynamika wojskowych kontaktów polsko-niemieckich. Książka stanowi niezbędnik dla analityków bezpieczeństwa lub politologów akademickich, a także historyków dziejów najnowszych. Dystans czasu potwierdził trafność rozważań autora, co znacząco wpływa na merytoryczną wartość publikacji, zarówno w perspektywie historii najnowszej, jak i nauk o bezpieczeństwie. Obecnie rodzi się potrzeba nowego spojrzenie na Bundeswehrę oraz politykę bezpieczeństwa Niemiec poprzez pryzmat doświadczeń konfliktu rosyjsko-ukraińskiego.
Książka dr Iwony Ryniak-Olszanki stanowi interesujące i wnikliwe spojrzenie na problematykę praw ludności rdzennej w Indonezji. Autorka osadza swoje rozważania w szerokiej perspektywie międzynarodowej, obejmującej rozwój zarówno prawa międzynarodowego dotyczącego ludności rdzennej, jak i mechanizmów jej ochrony. […] Tło historyczno-polityczne zarysowane przez Autorkę pozwala prześledzić, jak zmieniała się polityka Indonezji dotycząca ludności rdzennej oraz współpracy międzynarodowej w dziedzinie praw człowieka. dr hab. Michał Balcerzak, prof. UMK i US Autorka [...] wybrała za przedmiot swych rozważań analizę relacji pomiędzy zakresem ochrony praw ludności rdzennej a zachowaniem integralności, suwerenności i bezpieczeństwa publicznego, a zatem trwałości struktur państwowych jako takich. […] Praca, oprócz niewątpliwych walorów naukowych, jasno zarysowanej tezy głównej, pozytywnie zaskakuje przejrzystością, dzięki której może trafić nie tylko do wąskiego grona badaczy, ale też do pozostałych zainteresowanych problemem czytelników. prof. dr hab. Adam Jelonek
1 2 3 4 5
z 41
skocz do z 41