Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Karol Kurpiński i romantyczna Europa

Marcin Gmys

Karol Kurpiński i romantyczna Europa

4.0

(1 ocena) wspólnie z

95,00

 

Karol Kurpiński – zapomniany kompozytor epoki romantyzmu

Przekazujemy do rąk Państwa książkę, która ma przypomnieć postać Karola Kurpińskiego – genialnego kompozytora samouka, twórcy Warszawianki, pieśni znanej każdemu Polakowi, ale także ponad dwudziestu oper i wielu innych znakomitych utworów. Pragniemy tym samym przywrócić kompozytorowi należne mu miejsce, nie tylko jako wielkiemu reformatorowi polskiego życia muzycznego, ale także jako znaczącemu twórcy, który odcisnął swoje piętno na dziełach mistrzów tej miary, co Weber (Wolny strzelec), Chopin (Fantazja A-dur na tematy polskie, Fantazja F-moll) czy Wagner (uwertura Polonia, Holender tułacz).

W książce wyrazistą czcionką zostaje wybita teza, że Karol Kurpiński jak nikt inny zasłużył sobie na miano najwybitniejszego polskiego kompozytora epoki romantycznej przed rozbłyśnięciem gwiazdy Fryderyka Chopina.

Do wybitnych osiągnięć Kurpińskiego należą też kompozycje religijne, w tym odkryta niedawno przez Piotra Jeglińskiego Msza z 1826 roku, dedykowana wybitnemu niemieckiemu kompozytorowi, pianiście i dyrygentowi Johannowi Baptyście Cramerowi. Odkrycie tej partytury zainspirowało wydawcę do przypomnienia czytelnikom postaci Karola Kurpińskiego i jego dokonań. Książka jest bogato ilustrowana, w sposób interesujący i ciekawy ukazano w niej postać kompozytora na tle epoki w której tworzył.

Premierze książki towarzyszyć będzie pierwsze wykonanie Mszy na podstawie odnalezionej partytury. Autorem orkiestracji Mszy Karola Kurpińskiego, która będzie wykonana 11 listopada 2015 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie, jest wybitny kompozytor Jacques-Alphonse De Zeegant.

O autorze:
Marcin Gmys – prof. dr hab. Katedry Muzykologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, muzykolog i publicysta muzyczny, redaktor naczelny czasopisma „Res Facta Nova” oraz prezes Stowarzyszenia De Musica. Specjalizuje się w twórczości operowej XIX-XXI wieku oraz historii muzyki polskiej. Współpracuje z Teatrem Wielkiem – Operą Narodową oraz Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina. Autor ponad 150 publikacji naukowych i popularnonaukowych oraz trzech książek; ostatnia z nich – Harmonie i dysonanse. Muzyka Młodej Polski wobec innych sztuk została wyróżniona Pucharem Rektora UAM dla najwybitniejszej książki naukowej 2013 roku oraz zwyciężyła w konkursie Narodowego Centrum Kultury na najlepszą pracę z historii muzyki polskiej napisaną w latach 2010-2014.

Editions Spotkania
Oprawa twarda z obwolutą

Wydanie: pierwsze

ISBN: 978-83-796-5120-7

Liczba stron: 164

Format: 19.0x24.5cm

Cena detaliczna: 95,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...