Wilki Grzegorz Wielgus Książka

Kryminał "Wilki" Grzegorza Wielgusa to dobra książka na letnie upały - ochłodzi lutową, górską zimą, jak i mglistym, niepokojącym klimatem, w którym wierzenia dawne i legendy mieszają się z tym, co jak najbardziej przyziemne i realne. Oczywiście nie tylko lato to dobra pora na tę lekturę - zimą panujące za oknem warunki będą jej klimat tylko potęgować! Jest to kryminał, który sama kategoryzuję jako przede wszystkim rozrywkowy - autor lubi budować historię na kontrastach, takich jak brutalność opisów ciał ofiar z czarnym humorem w dialogach. Styl codzienny, zbrodnia, a raczej zbrodnie nadzwyczajne i śledczy pozornie nie wyróżniający się z grona podobnych mu postaci, by już za chwilę okazać się kimś nieco bardziej skomplikowanym. I choć nie psychologia stoi tutaj na pierwszym miejscu, to sam finał wymusza pewne refleksje, spojrzenie z innego punktu widzenia niż dotychczas. Tempo akcji jest niespieszne, typowo małomiasteczkowe - nic w tym dziwnego, w końcu wioska Wilki to malutka zamknięta społeczność, w której wewnętrzne konflikty nie mają prawa ujrzeć światła dziennego. Jak więc śledczy przyjezdny ma dobrze przeprowadzić śledztwo? Wilki oczywiście przejawiają się również na innych płaszczyznach - od ofiar polowania, po metaforyczne zachowania watahy, a gdzieś pomiędzy jeszcze jako bestie, których kiedyś bano się tak, że do teraz w społeczności widać tamtych naleciałości przejawy. Jest to historia pozornie znana, a jednak ostatecznie całkiem nieźle zaskakująca. Dobra rozrywka!

Grzegorza Wielgusa kojarzę z jego bardzo dobrej fantastycznej serii. Dlatego z chęcią zabrałam się za „Wilki". Byłam bardzo ciekawa, czy i w kryminale autor się sprawdzi. Na szczęście okazało się, że tak.Bardzo podobał mi się sam pomysł na fabułę. Połączenie wierzeń ludowych, z tajemnicami małych miejscowości, to coś, co bardzo lubię. W książce nie brakuje krwawych opisów, co chwilę mamy do czynienia z nowym morderstwem. W „Wilkach" mamy dobrze skonstruowaną zagadkę, której rozwiązanie zaskakuje. Co jak na kryminał jest wielkim plusem. Bo po co czytać kryminał jeśli od początku zna się motyw i mordercę? Dużym atutem książki, są również dobrze wykreowani bohaterowie.Podsumowując, książkę polecam każdemu, kto lubi kryminały z zaskakującym zakończeniem.

Są wątki, które niezmiennie cenię w kryminałach. Niewielką hermetyczną społeczność, która skrywa swe tajemnice, śledczego z zewnątrz próbującego przebić skorupę milczenia i lokalne legendy, w których czasem tkwi więcej niż ziarnko prawdy. Te wszystkie elementy odnalazłam w mrocznym kryminale Grzegorza Wielgusa zatytułowanym "Wilki", który miał swą premierę 21 czerwca."Wilki nie polują samotnie"Z komisarzem Orłowcem śladem makabrycznej zbrodni trafiamy do niepozornej miejscowości Wilki przy granicy z Czechami. Brutalnie zabity lokalny myśliwy, znaleziona na szlaku odgryziona dłoń okazują się jedynie początkiem serii niespodziewanych zgonów, które zdają się być w jakimś stopniu powiązane.Prócz zespołu Orłowca w wyjaśnienie sprawy angażuje się grupa GOPR-owców, a gdy i zwierzęta padają ofiarą nieznanego drapieżnika przywołana zostaje legenda o Bestii, wilku grasującym w okolicy przed kilkoma wiekami. Jakie tajemnice skrywa ta niewielka miejscowość i czy uda się odkryć przyczynę budzących strach zdarzeń? Czy motyw może tkwić w dawnych opowieściach, czy okaże się bardziej prozaiczny?"...łatwo było przeoczyć, że ziarnem prawdy w każdej opowieści był człowiek, a ten, niezależnie od majątku oraz urodzenia, zabijał zawsze z tych samych powodów."Autor nie tylko z wyczuciem oddaje lokalny koloryt hermetycznej społeczności, w której trudno odnaleźć się człowiekowi z zewnątrz, ale też bardzo umiejętnie podsuwa tropy, również te prowadzące w ślepą uliczkę. Każdy rozdział rozpoczynany zapiskami z kronik jezuitów kłodzkich przybliża historię tych ziem związaną z wilkami, ale i polowaniem na czarownice.Z ciekawością zajrzałam za kulisy pracy GOPR-owców i do klubu łowieckiego, ale urzekł mnie i zahipnotyzował klimat tej historii, mroczny i tajemniczy, łączący złowrogą przeszłość z równie zatrważającą teraźniejszością. A zakończenie to prawdziwy majstersztyk i przysłowiowa wisienka na torcie. Zaskoczyło mnie kompletnie i z pewnością zaszokuje i Was. Czytajcie!

Grzegorz Wielgus mistrzowsko splata wątki kryminalne z elementami lokalnych legend. Czytając "Wilki", miałam wrażenie, że zanurzam się w dawno zapomniane opowieści, które ożywają na kartach tej książki. Autor doskonale buduje napięcie, a mroczny klimat zimowych gór potęguje uczucie niepokoju. Sceny rozgrywające się w zimowej scenerii szczególnie przypadły mi do gustu, zwłaszcza teraz, kiedy mogłam poczuć chłód górskiego powietrza, czytając książkę w letnie popołudnie.Postacie w "Wilkach" są niezwykle dobrze wykreowane - komisarz Orłowiec to bohater, z którym łatwo się utożsamić, a jego zespół ratowników z bazy GOPR w Wilkach dodaje historii realizmu i głębi. Wielgus nie boi się poruszać trudnych tematów, a sekrety małej wioski są równie mroczne, jak zbrodnie wielkiego miasta."Wilki" to książka, którą trudno odłożyć. Każda strona przynosi nowe zwroty akcji, a zakończenie zaskakuje i pozostawia czytelnika z wieloma przemyśleniami. Grzegorz Wielgus serwuje czytelnikowi wszystko, co najlepsze w kryminale - intrygę, ciekawych bohaterów, mroczny klimat i nieoczywiste zakończenie.Podsumowując, "Wilki" to powieść, która spełnia wszystkie oczekiwania miłośników kryminałów. Jeśli szukacie książki, która was wciągnie i nie pozwoli o sobie zapomnieć, sięgnijcie po "Wilki". Gorąco polecam!