Artur Cieślar

W jej wierszach nie ma rozdzierania szat ani rozterek tak charakterystycznych dla niektórych poetów niepogodzonych ze światem, Bogiem, Absolutem, ze sobą wreszcie. Poetka dostrzega świat w odsłonach piękna, ale i jego marności. Przyjmuje go takim, jaki jest. Prawda o rzeczach tego świata, o tym, jak one się przejawiają, jest przez nią jedynie rejestrowana. Bo przecież w naszej świadomości, a dalej pamięci, może zagościć tylko to, czego doświadczyliśmy. Każdy samodzielnie będzie musiał tego dokonać na własny użytek. Zapisywanie z pozoru najzwyklejszych rzeczy przypomina trochę degustację wina, wybornych serów – umyślnie odwołuję się tutaj do kultury francuskiej – tak ukochanej przez poetkę, z którą łączy mnie umiłowanie Francji – w tym kultury kulinarnej. Julia Hartwig jest prawdziwą apologetką chwili. Umie zachwycić się i docenić to, co akurat dane jest jej doświadczać. Temu smakowaniu codzienności zawsze towarzyszy wdzięczność choćby za naturalność tego, co jest nieodłączne w życiu: rytm nocy i dnia, zmiany pór roku, kwitnienie i zamieranie, naprzemienność w radości i cierpieniu, samotności i miłości. Julia Hartwig – ur. w 1921 roku w Lublinie. Wybitna poetka, eseistka, tłumaczka. Stypendystka rządu francuskiego w latach 1947-50. Wraz z mężem Arturem Międzyrzeckim uczestniczyła w International Writing Program w USA w latach 1970-74. Debiutowała tomikiem wierszy Pożegnania (1956). Wykładowczyni na Uniwersytecie Ottawy i Carlton University w Kanadzie. Ostatnimi laty związana z a5, gdzie wydała tomiki: Jasne niejasne, Wiersze wybrane, Gorzkie żale, Powroty, Zapisane. Autorka Dzienników Amerykańskich, Dziennika i Błysków, w których poetka dzieli się swoimi refleksjami na temat człowieka, świata, podróży i sztuki.

Wszystko wydarzyło się naprawdę – zapewnia Mat, który został poproszony przez swoją ciężko chorą przyjaciółkę Igę, aby dopilnował kremacji jej ciała, a prochy rozsypał w świętym miejscu w Indiach. Mat wyrusza w podróż, poznaje niezwykłych ludzi, poszukuje, jest coraz bardziej uwikłany w grę czasu, ale i przestrzeń egzotycznego i tajemniczego Orientu. Nie spodziewa się, jak bardzo go to zmieni. Ułuda to powieść drogi, opowieść o iluzji doświadczanej w życiu, o przemijaniu i o śmierci, która nie jest końcem, ale przejściem prowadzącym do nowego. Życie bohatera wydaje się snem. Może jest niekończącą się wędrówką… Ułudą?

Ikona polskiego kina u szczytu sławy, rozczarowana dotychczasowym życiem, także sobą, wyrusza do Indii i Tybetu, gdzie spotyka Dalajlamę. Odkrywa świat buddyzmu i samą siebie. Pytanie „kim jestem?” powraca do niej obsesyjnie. Dlatego wytrwale kroczy drogą zen. W końcu sama zostaje nauczycielką buddyzmu - prowadzi medytacje. Po latach nieoczekiwanie wraca na ekrany. Dlaczego i czy wbrew sobie? O swoich wątpliwościach, wyborach życiowych i rodzącej się świadomości tego, kim naprawdę jest... o fascynującym i kolorowym życiu, z dystansem i poczuciem humoru rozmawia z Arturem Cieślarem.

Ta książka jest zapisem stanu, który przeżywamy, gdy tracimy bliską nam osobę, w moim wypadku - przyjaciółkę. To także zapis wspomnień. Bo kiedy odchodzi ktoś bliski, wspomnienia są jak dobry, ciepły dom. Jeśli z tych listów, które pisałem do osoby już nieżyjącej, choć nadal we mnie żywej, ktoś znajdzie dla siebie choć odrobinę egzystencjalnej otuchy, będę spełniony. Jeśli chorym i odchodzącym rozświetli nieco duszę - będę szczęśliwy. Artur Cieślar Odejście bliskiej osoby, to jedno z najtrudniejszych doświadczeń. Ludzie starają się z nim uporać na różne sposoby. Artur Cieślar, po odejściu Małgorzaty Braunek, z którą przyjaźnił się przez wiele lat, zaczął pisać do niej listy. Ich codziennym rytuałem była poranna rozmowa telefoniczna. Gdy Małgorzaty zabrakło, te listy zastąpiły mu codzienne dyskusje z nią. W listach tych wspomina ostatni rok jej życia, rozmowy z nią i - odejście. To nie tylko świadectwo żałoby. To świadectwo ludzkich uczuć - trwalszych niż śmierć. To rozmowa, w której druga osoba milczy i wykazuje się - tak, jak to bywa w relacji przyjaciół - umiejętnością słuchania. A piszącemu - pozwala uporać się z brakiem odpowiedzi. Artur Cieślar (ur. w 1967 r. ) – pisarz i podróżnik. Autor książek: „Kobieta metafizyczna”, „Czarny kot nocą”, „Tajemnicza Wyspa Wielkanocna”, „Wschód i Zachód. Spotkania”, „Kobieta metamuzyczna”. Jego rozmowy i reportaże ukazują się w magazynie o książkach „Papermint".

"Kobieta metamuzyczna" to wyjątkowy zbiór 12 rozmów z powszechnie znanymi, podziwianymi i lubianymi kobietami polskiej sceny muzycznej. To także podróż przez całe dekady polskiej muzyki. Tę niezwykłą konstelację tworzą artystki reprezentujące zróżnicowane style muzyczne,głównie wokalistki, ale także muzyczne ekspertki oraz nauczycielki. Rozmówczyniami autora są: Grażyna Auguścik, Ania Dąbrowska, Urszula Dudziak, Katarzyna Groniec, Krystyna Janda, Grażyna Łobaszewska, Katarzyna Nosowska, Sława Przybylska, Jadwiga Rappé, Maria Szabłowska, Magda Umer, Elżbieta Zapendowska. Kobieta, muzyka i metafizyka – trzy słowa klucze dla tej barwnie skomponowanej mozaiki pełnej osobistych zwierzeń, wspomnień z dzieciństwa, subtelnych prób opisania istoty muzycznej wrażliwości, tego co porusza najdelikatniejsze ze strun kobiecej psychiki. Artur Cieślar wybrał do tych rozmów kobiety nietuzinkowe, które swym życiem świadczą o odważnych wyborach, o konsekwencji w spełnianiu własnych marzeń, o wielkiej pasji, jaką jest dla nich niewątpliwie muzyka. Są to spotkania serc – rozmowy o wyraźnej głębi, nie uciekające od spraw ważnych, od pytań ostatecznych takich jak: sens życia, czym jest dla nas śmierć i jak sobie z nią radzimy. To także pytania o największe lęki, ale też i o największe sukcesy – te prywatne i te sceniczne. W tle rozbrzmiewa także pytanie o to, jak żyć mądrze, pięknie, jak rozniecać wewnętrzny rezerwuar sił oraz inspiracji, jak tworzyć dobre życie pomimo świadomości nieuchronnego przemijania. "Kobieta metamuzyczna" to 12 wyjątkowych spotkań z kobietami, które dzielą się z Czytelnikiem swymi tajemnicami, najgłębszymi przemyśleniami, osiągnięciami, receptami na udane, pogodne życie. Co je łączy poza muzyką? Być może to, że są to niewątpliwie kobiety spełnione, pełne pasji, twórcze i otwarte na metafizykę. Z całą pewnością książka ta posłuży wielu kobietom jako żywa inspiracja do poszukiwania własnych twórczych dróg.