Dorota Sosnowska

Pokochaj odkrywanie świata! Historie dziewczynek, których mądrość zawstydzała niejednego dorosłego! Marysia uwielbiała chemię i fizykę – za swoje osiągnięcia otrzymała dwie Nagrody Nobla. Ulubionym przedmiotem Jane była biologia – ambicje zaprowadziły ją aż do Afryki. Walentina chciała wyruszyć w kosmos – spędziła tam prawie trzy dni! Maria Skłodowska-Curie Grace, Murray Hopper, Jane Goodall, Henrietta Leavitt, Walentina Tiereszkowa, Zaha Hadid, Rachel Carson, Hedy Lamarr, Maria Reiche. Wśród nich możesz być i Ty! Bohaterki o pięknych umysłach stawiają pytania, pozwalając odkryć pierwsze pasje i motywują do ich rozwijania. Udowadniają, że każda delikatna księżniczka może zostać także odważnym naukowcem, nie tracąc przy tym dziewczęcego uroku! Pozycja, która inspiruje małe kobietki do stawiania wielkich kroków!

Autorka analizuje wybrane role trzech wielkich aktorek na szerokim tle społecznym, politycznym i kulturalnym, umieszczając każdą z ról w odpowiednim kontekście: utworów artystycznych, wydarzeń historycznych oraz przemian społecznych. Główny materiał badawczy stanowią receznje omawianych spektakli, które Dorota Sosnowska analizuje nie tylko pod kątem rekonstrukcji przedstawienia i wybranej roli, ale także używanych przez recenzentów skojarzeń, metafor i kontekstów. Książka jest skierowana zarówno do środowiska teatralnego - badaczy i widzów niejednokrotnie pamiętających jeszcze trzy wybitne aktorki, jak i do szerokiej grupy czytelników zainteresowanych epoką PRL. Książka ma charakter naukowy, jednak poruszana tematyka i metodologia sprawiają, że jest przesycona także narracją biograficzną, wartką opowieścią o czasach PRL, ówczesnym teatrze i jego twórcach.

Prezentowany wybór to lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych teatrem. Autorzy tekstów zebranych w publikacji prezentują całkowicie nowe spojrzenie na tę historyczną formę widowiska i obalają mity, jakimi obrosło ono przez stulecia. Burzą skostniałe przekonania i piszą jego nową historię. Dowodzą, że nasze wyobrażenie o nim jest zapisem „sentymentalnej pamięci”, efektem mitologizacji i przeszłości kulturowej. Siro Ferrone, przyglądając się metodom kompozycyjnym w teatrze dell'arte, także wskazuje na heterogeniczny i złożony charakter zjawiska, postulując w związku z tym nowe podejście metodologiczne. Robert Henke widzi w teatrze dell'arte historyczne napięcie między oralnością a piśmiennością, które odciska piętno nie tylko na samym spektaklu ale także na formalnym kontekście jego funkcjonowania w społeczeństwie. Anne MacNeil, śledząc muzyczne aspekty przedstawień dell'arte, ukazuje ścisły związek zachodzący między sztuką śpiewających i komponujących aktorek a narodzinami opery.