Krzysztofowicz-Kozakowska Stefania

Nowa publikacja w serii Malarstwo poświęcona jest twórczości Włodzimierza Tetmajera (1861–1923), jednego z najciekawszych malarzy i grafików okresu Młodej Polski, pisarza, działacza ludowego i niepodległościowego. Tetmajer studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w zagranicznych akademiach, m.in. w Wiedniu i Monachium. Edukację zakończył pod kierunkiem Jana Matejki. Był współtwórcą znanych towarzystw artystycznych: Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i Towarzystwa „Polska Sztuka Stosowana”. Zasłynął skandalicznym na owe czasy małżeństwem z chłopką, Anną Mikołajczykówną, a na kartach literatury zapisał się jako Gospodarz z Wesela Stanisława Wyspiańskiego. Zafascynowany polskim folklorem i krajobrazem podkrakowskich Bronowic, uwieczniał głównie mieszkańców wsi, ich zwyczaje i obrzędy, często też portretował własną rodzinę. Jego obrazy odznaczają się realizmem, barwnością i wielofiguralnością. Tetmajer w swojej sztuce podejmował również tematy sakralne i patriotyczne. Minialbum został opracowany przez Stefanię Krzysztofowicz-Kozakowską.

Album pt. „Józef Chełmoński” przedstawia najważniejsze prace jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego malarstwa realistycznego. Artysta tworzył w Warszawie, Monachium, Paryżu, a jego liczne wyjazdy na Ukrainę, Podole, Wołyń czy Litwę zaowocowały znakomitymi i cenionymi na całym świecie obrazami. Jako doskonały, przenikliwy wręcz, obserwator natury w swoim malarstwie koncentrował się przede wszystkim na rodzimym krajobrazie: malował sceny z życia wiejskiego, melancholijne widoki natury: pola, mokradła, rozlewiska, ptaki; ale także targi, jarmarki czy konne zaprzęgi. Wszystko to, w całej rozciągłości, prezentuje niniejszy album, wzbogacony o ciekawe, archiwalne fotografie i interesujący tekst syntetyzujący twórczość Józefa Chełmońskiego autorstwa dr Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej. Album w wersji polsko-angielskiej.

Leon Wyczółkowski – wybitny malarz, grafik i rysownik okresu Młodej Polski. Reprezentant nurtu realistycznego w polskiej sztuce. Prace artysty cechowała wszechstronność; eksperymentował w zakresie stosowanych technik: oleju, akwareli, tuszu, temperze, pastelu, ołówku i w grafice. Znane są zarówno jego pejzaże, jak i portrety miast. Mistrzostwo osiągnął Wyczółkowski także w dziedzinie sztuki portretowej. Uprawiał grafikę oryginalną, stając się jednym z pionierów tej dyscypliny w Polsce. Dzieła pokazane w albumie pozwalają prześledzić etapy rozwoju twórczości malarza. Album stanowi wybór najlepszych prac Wyczółkowskiego z całego okresu twórczości. Czytelnik znajdzie w nim ponad 50 znanych i mniej znanych reprodukcji, uzupełnionych wstępem poświęconym twórczości artysty.

Józef Chełmoński – wybitny malarz i ilustrator, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego realizmu. Choć krytykowany w ojczyźnie, należne mu uznanie zyskał w Paryżu, gdzie prezentował obrazy ukazujące życie codzienne polskiej wsi oraz dynamiczne dzieła przedstawiające galop konnych zaprzęgów. Album, który słowem wstępnym opatrzyła ceniona krytyk sztuki, Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, zawiera ponad 60 ilustracji, wśród których znajdziemy reprodukcje najważniejszych prac artysty, takich jak: „Babie lato” (1875), „Przed karczmą” (1877) czy „Czwórka” (1881).

Stanisław Ignacy Witkiewicz zwany Witkacym (1885–1939) – malarz, rysownik, fotografik, pisarz i filozof. Jeden z najbardziej wszechstronnych i zaskakujących artystów w historii polskiej sztuki. Już za życia uważany za ekscentryka i skandalistę, w każdej dziedzinie, jaką się zajmował, burzył zastany porządek, tworząc nowe formy wyrazu i ekspresji. Dzięki temu twórczość Witkacego nie pozostawiała obojętnym nikogo, kto się z nią zetknął. Album prezentuje najciekawsze rysunki artysty

Minialbum z serii Malarstwo poświęcony twórczości Aleksandra Gierymskiego – jednego z największych twórców polskiego realizmu oraz impresjonizmu. Podczas pobytów we Włoszech, Francji i Niemczech Gierymski inspirował się tamtejszą sztuką, której wpływy wykorzystywał później we własnych pracach. Charakterystyczną cechą jego wyrafinowanego warsztatu artystycznego była szczególna umiejętność operowania światłem. Specjalizował się w malarstwie rodzajowym, pejzażowym, tworzył także nokturny. W minialbumie zaprezentowane zostały reprodukcje najsłynniejszych dzieł artysty: Żydówka z pomarańczami, W altanie czy Plac Wittelsbachów w Monachium.

Nowy minialbum w serii „Malarstwo” prezentuje dorobek artystyczny Witolda Wojtkiewicza, wybitnego malarza, rysownika i grafika okresu Młodej Polski, przedstawiciela symbolizmu i wczesnego ekspresjonizmu, uznawanego tez za prekursora surrealizmu. Jako malarz Wojtkiewicz wykształcił niezwykle oryginalny liryczny, symboliczny, fantastyczny, przesycony melancholią, ale też ironią styl, najlepiej widoczny w cyklach malarskich takich jak: Z dziecięcych póz, Szkice tragikomiczne czy Ceremonie. Jego twórczością zachwycił się m.in. André Gide, który w 1907 r. zorganizował wystawę prac Wojtkiewicza w Paryżu. Za najoryginalniejszego polskiego malarza XX w. uważał go Tadeusz Kantor. Książka zawiera blisko sześćdziesiąt najsłynniejszych prac artysty, a także wstęp o twórczości artysty autorstwa Stefani Krzysztofowicz-Kozakowskiej.

Jan Cybis był nie tylko malarzem, ale również rysownikiem, pedagogiem i publicystą. To czołowy reprezentant polskiego nurtu koloryzmu w malarstwie, nazywanego także kapizmem. Cybis, pod wpływem twórczości Cézanne’a i równie często jak francuski mistrz, malował niebywałej urody pejzaże oraz wielobarwne martwe natury. Cenił także portrety, a jego niepowtarzalny styl malarski jest rozpoznawalny na pierwszy rzut oka. Artysta prace wystawiał m.in. w Brukseli, Chicago, Nowym Jorku, Paryżu czy Wenecji. Dziś jego twórczość zalicza się najważniejszych osiągnieć polskiego malarstwa XX wieku.

„Grzeszna cyganeria” to wyjątkowo ciekawa publikacja autorstwa Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej. Autorka podejmuje intrygujący temat skandali w polskim życiu artystycznym dwudziestolecia międzywojennego. Niezwykle interesująca fabuła wprowadza nas początkowo w artystyczny świat Młodej Polski. Kolejne rozdziały poświęcone są wydarzeniom, które w owym czasie bulwersowały elity i artystom, którzy gorszyli opinię publiczną. Bohaterami tych wydarzeń byli m.in. Witkacy, Stanisław Szukalski czy Władysław Strzemiński. Oburzające epizody nie były tylko domeną mężczyzn i uczestniczyły w nich także słynne damy międzywojnia, m.in. Zofia Stryjeńska, Tamara Łempicka i Katarzyna Kobro.

Kolejny minialbum w serii „Malarstwo” poświęcony jest twórczości Tadeusza Brzozowskiego (1918–1987) – malarza, rysownika, projektanta witraży, autora polichromii, pedagoga i scenografa. Brzozowski był też aktorem w konspiracyjnym teatrze Tadeusza Kantora oraz członkiem Grupy Młodych Plastyków i awangardowej II Grupy Krakowskiej. Początkowo tworzył obrazy figuratywne i kompozycje kubizujące, w późniejszych latach poświęcił się malarstwu abstrakcyjno-ekspresjonistycznemu. Minialbum, opatrzony wstępem Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej, zawiera tak znane obrazy artysty jak: „Rekwizytornia”, „Pludry” i „Siupryza”.  

Malarz, rysownik i grafik, reprezentant nurtu ekspresjonistycznego w sztuce Młodej Polski oraz kolorystycznych tendencji w sztuce lat 20. i 30. XX wieku. Urodzony w 1875 roku w miejscowości Leorda w Rumunii, zmarł w 1950 roku w Krakowie. Album, opatrzony wstępem dr Stefani Krzysztofowicz-Kozakowskiej, prezentuje najważniejsze dzieła artysty.

Józef Czapski (1896–1993) – malarz, rysownik i pisarz. Początkowo kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, w klasie Stanisława Lentza, ale przerwał naukę, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Edukację dokończył później w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, pod okiem takich mistrzów jak Wojciech Weiss czy Józef Pankiewicz. W trakcie studiów wyjechał do Paryża, gdzie zainteresował się twórczością Paula Cézanne’a. Po powrocie do Polski w 1931 roku brał czynny udział w życiu artystycznym Warszawy, a jego obrazy z tamtego okresu zdradzały wyraźny wpływ sztuki kapistów. Później malarstwo Czapskiego charakteryzowało się stylistyczną różnorodnością, będącą połączeniem wielu inspiracji. Album opatrzony wstępem dr Stefani Krzysztofowicz-Kozakowskiej prezentuje najważniejsze dzieła artysty.

Ferdynand Ruszczyc (1870–1936) – malarz, grafik i rysownik, czołowy przedstawiciel symbolizmu w sztuce Młodej Polski. Początkowo, za namową ojca Edwarda, rozpoczął studia prawnicze w Petersburgu, jednak szybko porzucił je na rzecz nauki w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1897 roku. Odbył w tym czasie kilka podróży zagranicznych, m.in. do Francji, Niemiec i Włoch, podczas których doskonalił swój warsztat malarski. Jego dzieła zdobiły głównie krajobrazy, które przedstawiał przy użyciu wyrazistych, intensywnych barw. Do najważniejszych prac artysty należą, m.in. Ziemia (1898), Ostatni śnieg (1898–1899), Nec mergitur (1904–1905).

Eleganckie etui zawierające trzy pozycje wydawnicze autorstwa Stefanii Krzysztofowicz - Kozakowskiej : „Sztuka II RP” - ukazującą dokonania artystyczne i życie kulturalne Polski w okresie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. W publikacji poruszane są różnorakie zagadnienia poświęcone architekturze, programom ideowym, sztukom plastycznym, sztuce użytkowej i działalności projektowej, omówiona jest twórczość głównych artystów tego okresu. „Sztuka w czasach PRL-u” to książka poświęcona fundamentalnym zagadnieniom sztuki polskiej okresu 1945–1989. Przedstawia „proces twórczy” w kontekście realiów peerelowskich – najpierw pod jarzmem sztuki socrealistycznej, później zaś sztuki ograniczanej przez cenzurę oraz sposoby przezwyciężania ograniczeń „systemowych” m.in. angażując się politycznie lub bojkotując narzucone programy. „Sztuka po roku 1989” to bogato ilustrowany album poświęcony szeroko rozumianej sztuce III Rzeczypospolite Książka, szczegółowo prezentuje największe osiągnięcia polskiej architektury oraz sztuk plastycznych, jakie możemy podziwiać po 1989 roku. W albumie przedstawione zostały sylwetki czołowych polskich architektów, artystów i projektantów oraz ich udział w największych międzynarodowych wydarzeniach kulturalnych, a także najważniejsze placówki dbające na co dzień o rozwój i promocję polskiej sztuki, zarówno w kraju, jak i za granicą.

Sztuka od roku 1989 to bogato ilustrowany album poświęcony szeroko rozumianej sztuce III Rzeczypospolitej. Książka, autorstwa cenionej historyk sztuki, Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej, szczegółowo prezentuje największe osiągnięcia polskiej architektury oraz sztuk plastycznych, jakie możemy podziwiać od 1989 roku. W albumie przedstawione zostały sylwetki czołowych polskich architektów, artystów i projektantów oraz ich udział w największych międzynarodowych wydarzeniach kulturalnych, a także najważniejsze placówki dbające na co dzień o rozwój i promocję polskiej sztuki, zarówno w kraju, jak i za granicą.

Sztuka w czasach PRL-u” to książka poświęcona fundamentalnym zagadnieniom sztuki polskiej okresu 1945–1989. Przedstawia „proces twórczy” w kontekście realiów peerelowskich – najpierw pod jarzmem sztuki socrealistycznej, później zaś sztuki ograniczanej przez cenzurę oraz sposoby przezwyciężania ograniczeń „systemowych” m.in. angażując się politycznie lub bojkotując narzucone programy. Książka podzielona jest na kilkanaście rozdziałów poświęconych najważniejszym zjawiskom artystycznym oraz najbardziej znanym realizacjom: sztuka okresu wojennego, architektura okresu socrealizmu, „krakowska szkoła grafiki”, „szkoła polskiego plakatu”, rzeźba pomnikowa, murale i neony, sztuka użytkowa i design, „polska szkoła tkaniny” i in. Interesujące i ważne uzupełnienie stanowią ilustracje, pochodzące z prywatnych zbiorów artystów, kolekcjonerów i galerii. „Sztuka w czasach PRL-u” to znakomita propozycja zarówno dla artystów, jak i tych, którzy chcieliby lepiej poznać okres PRL-u z punktu widzenia tworzonej w tym okresie sztuki.

Sztuka II RP autorstwa dr Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej ukazuje dokonania artystyczne i życie kulturalne Polski w okresie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. W publikacji poruszane są różnorakie zagadnienia poświęcone architekturze, programom ideowym, sztukom plastycznym, sztuce użytkowej i działalności projektowej, omówiona jest twórczość głównych artystów tego okresu. Bardzo bogaty i zróżnicowany materiał ilustracyjny, obejmujący zarówno reprodukcje dzieł sztuki, jak też zdjęcia archiwalne i współczesne, pozwolił na stworzenie pełnego obrazu rozwoju sztuki polskiej w tym niezwykle ciekawym okresie. Zagadnienia podejmowane w książce nie zostały jeszcze do tej pory opracowane w sposób tak całościowy, publikacja ma zatem charakter nowatorski, a ze względu na swoją zawartość merytoryczną jest interesującym materiałem do dalszych studiów nad polską sztuką dwudziestolecia międzywojennego.