Kwiatkowska Agnieszka

Mały czytelnik poznaje „Wiewiórkowo” – krainę, gdzie mieszkają same wiewiórki, podobną do świata ludzi. Kilkukrotne wymienianie mieszkających tam postaci będzie dla dziecka i rodzica dobrą zabawą i ćwiczeniem pamięci. Główny bohater wyrusza na „misję” która ma na celu uratowanie całej krainy i zapobiegnięcie klęsce głodu. „Wiewiórek z Wiewiórkowa” jest znanym podróżnikiem i bohaterem, a przez to opowieść stylizowana jest na przygody tzw. „superbohatera”. Bohater szukając sadzonek leszczyny przemierza długą drogę, poznaje wiele innych zwierząt (np. sikorka, zając, bóbr, kret), które wszystkie chętnie mu pomagają. Opowieść dobrze się kończy.

Bohaterką opowieści jest mała Myszka, która żyje w szczęśliwym świecie zwierząt, jakie żyją w gospodarstwie: myszki, drób, kot, czy krówka. Myszka postanawia wybrać się na spacer po pastwisku bardzo daleko od domu, gdzie spodziewa się znaleźć nowe miejsca do zabawy i przeżyć przygody. Zapomina jednak uprzedzić kogokolwiek o swojej ryzykownej wyprawie i zapytać rodziców o pozwolenie. Myszka zgubiła się i nie wie, jak wrócić do domu. Zdaje sobie sprawę z błędu, potem znajduje sposób, aby trafić do domu. Przeprasza rodziców, obiecuje, że będzie bardziej na siebie uważać. Jak Myszka zabłądziła jest powiązana z bajką Wakacje Biedronka Dwukropka

Wakacje Biedronka dwukropka to opowieść o małej biedronce o imieniu Biedronek. Razem z nim oraz jego rodzicami, przyjaciółmi i sąsiadami przeżywamy niezwykle przygody w świecie zwierząt, gdzie każdy pomaga sobie nawzajem oraz może liczyć na innych. Młody bohater poprzez swoje przygody pokazuje jak ważna jest przyjaźń, dobro, pomoc drugiej osobie oraz odwaga. Wprowadza młodego czytelnika do krainy pełnego przeróżnych zwierząt, która pozwala poznać je bliżej. Opowieść wypełniona wspaniałymi, ręcznie malowanymi ilustracjami, które przyciągną najmłodszych.

Julian Przyboś, wybitny poeta dwudziestego wieku, jest autorem wielu tekstów publicystycznych. Część z nich zamieszczona została w zbiorach „Linia i gwar”, „Sens poetycki”, „Czytając Mickiewicza” oraz „Zapiski bez daty”, jednak wiele pozostawało w rozproszeniu. W książce zamieszczono artykuły ze „Zwrotnicy” i „Linii”, powojenne teksty z tygodnika „Odrodzenie”, recenzje publikowane w „Przeglądzie Kulturalnym” i „Życiu Warszawy”, często nieco zapomniane, choć ważne dla obrazu życia kulturalnego dwudziestolecia międzywojennego i lat powojennych. Wśród nich można znaleźć m.in. najsłynniejsze wystąpienia przeciw młodopolszczyźnie, głosy na temat sztuki nowoczesnej, wypowiedzi zaangażowane politycznie, polemiki dotyczące młodej poezji oraz twórczość krytycznoliteracką, w której Przyboś omawia nie tylko tomiki poetyckie (np. debiuty Wisławy Szymborskiej i Urszuli Kozioł), ale także beletrystykę (choćby mikropowieści Kornela Filipowicza), przekłady oraz książki naukowe i popularnonaukowe (także prace Marii Janion, Artura Sandauera, Kazimierza Wyki, Wacława Kubackiego). W „Dodatku” zamieszczono najciekawsze teksty z Domowego Archiwum Juliana Przybosia – m.in. niepublikowany dotąd list do Libuszy Halasovej oraz korespondencję o interwencyjnym charakterze. Poruszanie się po chronologicznie uporządkowanych publikacjach ułatwia wstęp, w którym przedstawiono problematykę dominującą w artykułach Przybosia w kolejnych dekadach.