Maria Dzielska

Od wieków postać Hypatii z Aleksandrii - neoplatońskiej filozofki i matematyczki, naznaczoną dramatycznością jej śmierci, którą poniosła z rąk motłochu aleksandryjskiego w 415 roku po Chr., oplata literacka legenda. Jako symbol cywilizacji, która bezpowrotnie przeminęła pod naporem chrześcijaństwa, jako poganka - męczennica, niewinna ofiara ostatniej walki o ocalenie doskonałego świata greckiej harmonii i głębi, nieskrępowanej myśli i naturalnego rozumu przed dogmatami nowej religii, zawsze piękna i młoda, funkcjonowała Hypatia od czasów Oświecenia, od Woltera i historyka E. Gibbona do współczesnego feminizmu. Maria Dzielska ukazuje nam w swojej książce różne wersje tej legendy zbudowanej na ideologicznych tendencjach, modach i upodobaniach jej autorów, po to, by uwydatnić kontrast między obrazem ukształtowanym przez legendę a historycznym pierwowzorem.

Po raz pierwszy w jednym tomie przekłady najważniejszych pism teologicznych wybitnego teologa i filozofa, żyjącego na przełomie V i VI wieku i zaliczanego do grona neoplatoników – jednej z najbardziej tajemniczych postaci wśród pisarzy wczesnochrześcijańskich.  W książce znalazły się traktaty: Imiona boskie, Teologia mistyczna, Hierarchia niebiańska i Hierarchia kościelna.   Jak pisze w przedmowie ks. Tomasz Stępień, „świat widziany oczami Pseudo-Dionizego jest kosmosem, czyli porządkiem i ładem wszystkich elementów, które do niego należą”.

W dwóch traktatach składających się na drugi tom jego Pism Pseudo-Dionizy wprowadza nas w niezwykły świat hierarchii porządku intelektów niebiańskich i wzorowaną na nich hierarchię Kościoła. Nie posiadamy innego niż Hierarchia niebiańska traktatu o aniołach, który wywarłby tak wielki wpływ na rozwój angelologii. Natomiast Hierarchia kościelna, drugi z traktatów, wywarła olbrzymi wpływ na rozumienie i kształt liturgii w Kościele bizantyńskim.

Od wieków postać Hypatii z Aleksandrii - neoplatońskiej filozofiki i matematyczki, naznaczoną dramatycznością jej śmierci, którą poniosła z rąk motłochu aleksandryjskiego w 415 roku po Chr., oplata literacka legenda. Jako symbol cywilizacji, która bezpowrotnie przeminęła pod naporem chrześcijaństwa, jako poganka - męczennica, niewinna ofiara ostatniej walki o ocalenie doskonałego świata greckiej harmonii i głębi, nieskrępowanej myśli i naturalnego rozumu przed dogmatami nowej religii, zawsze piękna i młoda, funkcjonowała Hypatia od czasów Oświecenia, od Woltera i historyka E. Gibbona do współczesnego feminizmu. Maria Dzielska ukazuje nam w swojej książce różne wersje tej legendy zbudowanej na ideologicznych tendencjach, modach i upodobaniach jej autorów, po to, by uwydatnić kontrast między obrazem ukształtowanym przez legendę a historycznym pierwowzorem.