Debiutancka powieść Marii Ferenc napisana na podstawie zachowanych pamiętników, które autorka prowadziła od szesnastego roku życia. Treść książki oparta jest na wspomnieniach z okresu od 1969 do 1971 roku. Całość składa się z pięciu rozdziałów: Wczorajszy dzień, Wakacje, Szósty zmysł, Przebudzenie, Smaki dojrzałości. Eliza – główna bohaterka – opuszcza rodzinny dom w celu zdobycia wykształcenia w szkole średniej w Mławie. Przed wyjazdem składa mamie obietnicę, że wróci ze świadectwem dojrzałości. Dla młodej dziewczyny droga do matury okazuje się usłana wieloma przygodami miłosnymi. Eliza zakochuje się. Czuje, że to pierwsza i jedyna miłość. Jednak boi się, że przeszkodzi jej w osiągnięciu celu. Książka zawiera wiele ciekawych opisów polskich Tatr czy miast i rozterek bohaterki związanych z poznawaniem uczuć. Napisana jest prostym językiem z domieszką poezji. Adresowana do dojrzałego czytelnika. Jest to pierwszy tom wspomnień. Kolejny – dotyczący Londynu – pisze się.
W dedykacji zamieszczonej na pierwszych stronach książki autorka pisze: Książkę dedykuję wszystkim, którzy kształtowali życie Elizy. „Groszkowa sukienka” jest powieścią opartą na faktach. Dla zachowania prywatności zmieniłam imiona bohaterów oraz lokalizację niektórych wydarzeń. Tematem jest miłość. Zdawałoby się temat przereklamowany, niemodny, a jednak nadal ważny w życiu każdego człowieka. Każda miłość jest wielka, lecz najdłużej w pamięci zostaje ta pierwsza.
