Bohaterka Nolan nie ma imienia. Przyjechała do Dublina na studia, porzuciła je i teraz łapie dorywcze, niskopłatne prace; w święta odwiedza rodziców w Waterford, a na co dzień spotyka się ze znajomymi, czasem z kochankami i próbuje dobrze się bawić. Jednak pod tym wszystkim kryje się drugie życie. „To spędzane w mieszkaniu, gdzie usiłowałam zmusić się do uległości i bezruchu. Nie potrafiłam być szczęśliwa w pojedynkę, a ponieważ wiedziałam, że to oznaka słabości, zmuszałam się do znoszenia tego stanu tak długo, aż pękałam – choć czasami sądziłam, że oszaleję”.
Przed tym szaleństwem ratuje ją alkohol, łagodny antydepresant, który wydają bez recepty w najbliższym sklepie; nie widzi tego albo nie chce wyznać, ale my widzimy: życie na trzeźwo jest nie do wytrzymania.
Kiedy spotyka Ciarana, początkującego krytyka sztuki, który przyjechał do Irlandii, by zaopiekować się samotnym ojcem, wpada w zachwyt. „Nikt taki, nikt o takim wyglądzie nie może mieszkać w Dublinie, stwierdziłam, ani w ogóle w Irlandii. Niemożliwe, żeby ktoś tak piękny żył tu pośród nas”. I nie chodzi tylko o wygląd – Ciaran emanuje także uwodzicielskim spokojem. Ale za spokojem kryje się coś innego – ściana oddzielająca od świata i ludzi. Relacja chłopaka z rodzicem okazuje się fikcją. Ojciec niewiele go obchodzi, tak jak on przez lata niewiele obchodził ojca. Ciarana i bohaterkę łączy namiętność, która pozwala zapomnieć o murze, lecz mur trwa nietknięty. Czy którekolwiek chce go naprawdę zburzyć? Kiedy Ciaran czuje się zagrożony, zaczyna okrutną grę: najpierw doprowadza do zerwania, a gdy kochankowie na powrót się schodzą, wymusza na partnerce upokarzającą uległość, co tylko wzmaga jego niechęć. Do momentu, aż zostanie zdradzony. Być może teraz mur się nieco zachwiał, wydarzenia następują szybko jedno po drugim i doprowadzają bohaterów na skraj przepaści. Ona pije i zdradza, on znęca się nad nią psychicznie, aż w końcu dochodzi do eskalacji przemocy.
Akty desperacji to brutalnie szczery portret narcystycznej osobowości naszych czasów. To studium fascynacji, zauroczenia, zazdrości i zdrady. Dominacji i upokorzenia. To wiwisekcja samotności i alkoholizmu młodej bohaterki. Ale także opowieść o związku, którego być może wcale nie było, bo zamiast dwojga ludzi spotkały się wyobrażenia i projekcje. Kiedy iluzje się rozwiewają, zostaje przemoc, ukryta bądź jawna. I dwie role, kata i ofiary, odgrywane na przemian z równym talentem i pasją.
Dodatkowym atutem Aktów desperacji jest obraz Dublina, który faluje wraz z emocjami narratorki, stając się na przemian miejscem rozświetlonym i ciemnym, przyjaznym i wrogim.
