„Wojna i Demokracja” prezentuje wybór esejów i recenzji autorstwa Paula Gottfrieda, napisanych od 1975 do chwili obecnej. Obejmują one szeroką tematykę, zarówno historyczną jak i współczesną: od Oswalda Spenglera i Szkoły Frankfurckiej, aż po destrukcję klasycznego liberalizmu, obniżanie poziomu wyższego szkolnictwa i coraz to większej dominacji biurokracji w demokratycznych ustrojach. Co najważniejsze, Gottfried postrzega rządy zachodnie zaangażowane w realizację mesjanistycznej fantazji niesienia demokracji całemu światu, jako imperialistyczne przedsięwzięcie, które okazuje się katastrofą dla wszystkich stron przy jednoczesnym ograniczaniu swobód obywatelskich w jego własnym kraju.
Powracającym tematem jest transformacja współczesnej Cywilizacji Zachodniej i sposób, w jaki znaczenia stojące za ideami i koncepcjami, które stworzyły naszą cywilizację, zostały zmodyfikowane w celu stworzenia nowego społeczeństwa. Społeczeństwa, które tylko z nazwy związane jest z amerykańskimi tradycjami i przodkami. Zwraca uwagę, że historia, której się nas naucza oraz nowoczesna tzw. „Prawica” oznaczają coś zgoła innego niż to, co znali nasi praojcowie. Gottfried wytrwale broni pierwotnego znaczenia i celowości konserwatyzmu, który sprzyja oddolnemu rozwojowi społeczeństw w przeciwieństwie do „postępu” narzuconego siłą przez rozrastającą się biurokrację.
„Mniemanie, iż wszystkie narody muszą być wciągnięte – chętnie bądź nie – do demokratycznej owczarni, stanowi zachętę do wojny. Pogląd, że tylko demokracje takie jak nasza mogą mieć pokojowe zamiary, jest tym, co Edmund Burke nazwał ‘zbrojną doktryną’ (...) Traktowanie dążenia do pokoju poprzez światową konwersję na demokrację, jako pokojowe przedsięwzięcie jest czymś absurdalnym. Stanowi ledwo ukrytą adaptację komunistycznego celu niesienia światu harmonii poprzez socjalistyczną rewolucję”.
