Książka obejmuje okres od Wielkiej Rewolucji Francuskiej do wybuchu I wojny światowej i ukazuje, jak żyły elity ówczesnego społeczeństwa. Przedstawia modę europejską, ale również sposób jej recepcji na ziemiach polskich. Autorki piszą o sukniach, fryzurach, dodatkach oraz o ich powiązaniach z zachowaniem, kodami towarzyskimi, moralnością, erotyką i polityką. Cytują XIX-wieczną prasę światową i pamiętniki polskich arystokratek.
W XIX wieku Europa zaczęła szybciej niż w poprzednich stuleciach zmieniać oblicze. Był to też okres bardzo efektowny w dziejach ubioru. Nagle, co pokolenie, czas biegł coraz szybciej, stroje zaś ulegały zmianom mniej więcej co dziesięć lat: niekiedy diametralnie, niekiedy subtelnie, lecz zawsze na tyle znacząco, że widziany na ulicy ubiór można było ocenić jako modny lub też nie.
Ujęcie tego stulecia w ścisłe ramy chronologiczne, czyli od 1800 do 1900 roku, nie pokrywa się z rzeczywistą ewolucją ubiorów i zwyczajów epoki. Wiek XIX zainaugurowała, w sensie ideowym, Wielka Rewolucja Francuska, tak więc niniejsza opowieść o modzie i obyczajach XIX-wiecznych rozpoczyna się od lat poprzedzających i zwiastujących wybuch tej rewolucji, a kończy kolejnym szokującym przełomem, jakim dla Europy i świata była I wojna światowa.
