Witkowska Aleksandra

Kiedy Potwór otwiera przed tobą drzwi swojego azylu, powinnaś zachować czujność. Witaj w Niebie, Gabriello. A może to po prostu kolejny krąg piekieł? Gabriella straciła już wszelką nadzieję i była gotowa na wszystko, co najgorsze. W świecie Potwora jednak nic nie jest pewne. Ostatnie, czego się spodziewała, to to, że więzienną celę zamieni na dom oprawcy. Wpuścił ją do swojego bezpiecznego miejsca, podarował jej namiastkę swobody, a ona odkryła jego największą tajemnicę. Potwór czuje jej naiwność, dobro i łagodność, które nie pasują do jego mrocznego świata. Powinien się jej pozbyć. Jest za dobra, za ładna, za seksowna, za bardzo się do niej zbliża, za bardzo czuje. Może mu się jednak przydać, w końcu to on zastawił pułapkę, w którą dała się złapać. Z tych sideł nie da się uwolnić. Ale czy na pewno chcesz próbować?

Potwór nie prosi. Potwór bierze to, czego chce. Witaj w piekle, Gabriello. JESTEŚ MOJA. ZACZNIJ SIĘ DO TEGO PRZYZWYCZAJAĆ. Gabriella już jako mała dziewczynka bała się potworów. Wkrótce, jako dorosła kobieta, przekona się, że istnieją naprawdę. Kiedy wsiada na pokłąd samolotu do Meksyku, jest przekonana, że czeka ją pełen wrażeń urlop z odnalezioną po latach siostrą. To właśnie wtedy zaczyna się jej koszmar. Została sprzedana najgroźniejszemu bossowi narkotykowego świata. Potwór – tak nazywają go wszyscy. Jego pojawienie się budzi strach, przywołuje mrok i zwiastuje wszystko, co najgorsze. Gabriella to kolejna dziewczyna, której ciało miało przynosić mu dobre dochody. Jest spłatą długu, towarem, który zamówił. Jest też kimś, kogo od pierwszego spotkania chce chronić, kogo nie umie i nie pozwala skrzywdzić. Chociaż sam nie rozumie dlaczego. Kiedy w sercu zajadłej, rozjuszonej bestii pojawiają się uczucia, staje się jeszcze bardziej niebezpieczna. Z tego piekła nie ma ucieczki. Możesz tylko spróbować rozświetlić jego mrok.

utorzy książki podjęli rozważania nad hagiografią polską początku XVII w. W tym okresie rodzi się polska kultura barokowa, ściśle zespolona z dziejami Kościoła rzymskiego, który otrząsnąwszy się po ciosie Reformacji, podejmuje trud naprawy rozpoczęty na Soborze Trydenckim. Do ważniejszych zagadnień należały postanowienia dotyczące kultu świętych, zmierzające do odrodzenia wolnego od nadużyć, kultu lokalnych patronów. Jednym z jego przejawów są dzieła sztuki propagujące wizerunek świątobliwej postaci.