Umundurowanie Wojska Polskiego

Publikacja opracowana przez ówczesnego mjr. dypl. Mieczysława Pęczkowskiego (zilustrowana przez kpt. w st. spocz. Stanisława Bieńkowskiego i Stanisława Haykowskiego), poświęcona barwie i umundurowaniu Wojska Polskiego oraz organizacji wspierających wojsko, została wydana przez Główną Księgarnię Wojskową w 1935 roku, który był szczególnym dla polskiej armii. W październiku tego roku rozpoczęła się bowiem wielka reforma umundurowania WP, która, jak pokazała historia, była już ostatnią przed wybuchem wojny w 1939 roku.

Niewątpliwie zadanie postawione przed ówczesnymi autorami było dużym wyzwaniem, ponieważ zaplanowali oni stworzenie kompletnego zestawienia ówczesnych przepisów mundurowych oraz przepisów szeroko rozumianej „barwy”, czyli oznaczeń, oznak i odznaczeń sił zbrojnych II RP. A nie było to zadanie proste, ponieważ od pierwszych regulacji w tych dziedzinach nie ukazał się żaden zwarty kodeks, w którym zebrano by obowiązujące przepisy. Poszczególne regulacje ukazywały się w dziennikach rozkazów, a potem w rozkazach dziennych formacji, które z reguły zawierały tylko te zasady, które ich dotyczyły. Stąd też żołnierze często mieli problemy z rozróżnianiem innych formacji niż własne i w związku z tym władze wojskowe przygotowywały tablice opisujące umundurowanie wojska, a także wspomniany album. Dzięki takim pomocom naukowym możliwe było efektywne szkolenie żołnierzy i prowadzenie zajęć.

Przedwojenny reprint wzbogacony został o esej napisany przez dr. Pawła Mikołaja Rozdżestwieńskiego z Biura Przystanków Historii IPN. Autor poświęcił go zmianom barwy i umundurowania WP w latach 1936–1939, które nie znalazły się z oczywistych względów w wydawnictwie z roku 1935. Esej uzupełniają grafiki (cytaty z dzienników rozkazów i wykonane współcześnie) oraz zestaw pokolorowanych zdjęć z epoki ukazujący najważniejsze zmiany w polskim ubiorze wojskowym.