Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Współczesna Serbia i Chorwacja wobec własnej historii

Tomasz Stryjek

Współczesna Serbia i Chorwacja wobec własnej historii

8.0

(1 ocena) wspólnie z

58,80

 

Tomasz Stryjek zrealizował w swej książce podstawowy cel, który sobie postawił, jasno prezentując autorską analizę polityk pamięci w Chorwacji i Serbii, umieszczając je w politycznym i społecznym kontekście ich historycznego rozwoju w ostatnich dziesięcioleciach. Uznanie budzi ogrom wiedzy na temat polityk i procesów zachodzących w społeczeństwach serbskim i chorwackim na płaszczyźnie pamięci. Oceny autora są wyważone i pobudzające do dalszych dyskusji i rozważań, pokazują, jak ważnym elementem procesu transformacji były zmiany w polityce historycznej w analizowanych państwach. Jestem przekonana, że książka da polskim czytelnikom wgląd w złożone procesy zachodzące na płaszczyźnie polityki historycznej w Chorwacji i Serbii.
z recenzji prof. Magdaleny Najbar-Agičić

Autor, podejmując się analizy dość szerokiego kręgu zagadnień oraz stawiając sobie za cel zbadanie źródeł i opracowań zarówno polityk pamięci, jak i pamięci zbiorowych jako efektu tychże polityk, siłą rzeczy zobowiązuje się do analizy pokaźnej liczby dostępnych źródeł ze wskazaniem na pierwszeństwo materiałów opracowanych w danym języku etnicznym. Z tego zadania Tomasz Stryjek wywiązał się bardzo dobrze, dokonując gruntownej i pogłębionej kwerendy źródeł chorwackich i serbskich. Umiejętnie wykorzystał też zgromadzony materiał do prowadzonych przez siebie analiz. […] Autor wykonał tytaniczną wręcz pracę, starając się uporządkować dyskursy tożsamościowe Chorwatów i Serbów […], w efekcie uzyskaliśmy sporą dawkę wiedzy do tej pory niedostępnej na gruncie literatury polskiej.
z recenzji prof. Radosława Zenderowskiego

Tomasz Stryjek (ur. 1964) – doktor habilitowany, historyk i politolog, pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN oraz Collegium Civitas. Zajmuje się ideologiami i historiografiami narodowymi oraz współczesną polityką pamięci w państwach Europy Środkowej i Wschodniej. Autor m.in.: Jakiej przeszłości potrzebuje przyszłość? Interpretacje dziejów narodowych w historiografii i debacie publicznej na Ukrainie 1991–2004 (Warszawa 2007), Ukraina przed końcem Historii. Szkice o polityce państw wobec pamięci (Warszawa 2014) oraz wspólnie z Grzegorzem Motyką, Rafałem Wnukiem i Adamem F. Baranem, Wojna po wojnie. Antysowieckie podziemie w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1944–1953 (Gdańsk–Warszawa 2012).

Scholar
Broszurowa ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-653-9077-6

Liczba stron: 630

Format: 170x240mm

Cena detaliczna: 58,80 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...