Narodowy Instytut Fryderyka Chopina

Frycek i pogoń za Czarnym Smokiem Czarny Smok zabrał Fryckowi jego skarb. Kto pomoże chłopcu w poszukiwaniach? Czy uda mu się odzyskać cenny przedmiot? „Mały Chopin” to seria krótkich historyjek powstałych z inspiracji barwną biografią najwybitniejszego polskiego kompozytora, Fryderyka Chopina. Opowieści te – chociaż umiejscowione w przeszłości – są wciąż aktualne, a Frycek z pewnością sprawdzi się w roli kolegi każdego dziecka!

Frycek i Złota Kaczka Frycek i Tytus zakradli się pewnej nocy do Zamku Ostrogskich. Kogo tam spotkali? Jakie zadanie otrzymali? Oby ta przygoda zakończyła się szczęśliwie! „Mały Chopin” to seria krótkich historyjek powstałych z inspiracji barwną biografią najwybitniejszego polskiego kompozytora, Fryderyka Chopina. Opowieści te – chociaż umiejscowione w przeszłości – są wciąż aktualne, a Frycek z pewnością sprawdzi się w roli kolegi każdego dziecka!

Freddie in pursuit of the Black Dragon The Black Dragon has taken Freddie’s treasure. Who’ll help him hunt it down? Will he manage to get the valuable object back? ‘Little Chopin’ is a series of short stories inspired by the colourful biography of the most outstanding Polish composer, Fryderyk Chopin. These tales – although situated in the past – are still current, and Freddie will certainly make a great friend for any child!

Mały Józek Elsner nie lubił w swoim życiu trzech rzeczy: szorstkich skarpet, rozgotowanych knedli i skrzeczącego głosu ciotki Marii. Lubił natomiast godzinę trzynastą. To właśnie o tej porze zarzucał na plecy skórzaną teczkę z książkami i wybiegał ze szkoły. Poznajcie historię Józefa Elsnera (1796–1854) – doskonałego pedagoga, kompozytora i organizatora życia muzycznego, twórcy szkolnictwa muzycznego w Polsce. Jako uzupełnienie do publikacji jest dostępny zeszyt z zadaniami i łamigłówkami, które pomogą jeszcze lepiej poznać głównego bohatera.

Unikalna edycja antologii krytyki muzycznej o Chopinie i jego dziele od czasów życia kompozytora do I wojny światowej jest świadectwem recepcji zarówno osobowości jak i fenomenu twórczości Chopina w 5 krajach europejskich – Polsce, Rosji, Francji, Wielkiej Brytanii i Niemczech. Antologia krytyki muzycznej poświęconej Chopinowi w XIX w. jest potrzebna ze względów poznawczych, porównawczych, dydaktycznych i badawczych dla szerokiego środowiska naukowego – humanistycznego, muzycznego i wielkiej rzeszy melomanów, krytyków, publicystów. Idea ta spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem w międzynarodowym środowisku muzycznym i muzykologicznym. Publikacja przeznaczona jest dla odbiorców zagranicznych, toteż teksty pozostają w językach oryginalnych, tzn. we francuskim, niemieckim i angielskim. Części Antologii poświęcone Rosji i Polsce w całości zostały opublikowane w języku angielskim.

Księga pokongresowa Chopin 1810–2010. Ideas – Interpretations – Influence zawiera materiały z III Międzynarodowego Kongresu Chopinologicznego (zorganizowanego w Warszawie przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina i trwającego od 25 lutego do 1 marca 2010 roku – w 200-lecie urodzin Kompozytora). Tom I obejmuje teksty zgrupowane wokół zagadnień biografii kompozytora, historycznych kontekstów procesu twórczego Chopina, prądów estetycznych epoki i ich wpływu na kompozytora („Chopin’s Personality, Heritage and Milieu”); kwestii źródeł, aspektów metodologicznych, historycznych i współczesnych tradycji i stylów wykonawczych, analiz dzieła („Interpretations of Chopin’s Music”); nadto funkcjonowania Chopinowskiej twórczości we współczesnym świecie („Chopin in Contemporary Culture”). W tomie II zebrano referaty przedstawiające w wielu ujęciach temat „The Influence of Chopin and his Music” – rezonans twórczości Chopina w muzyce innych kompozytorów oddziaływanie na literaturę i sztukę, postrzeganie kompozytora i recepcja jego muzyki. Zbiór stanowi jedną z najbardziej znaczących publikacji ostatnich lat dotyczących Fryderyka Chopina.

Chopin und Wien jest publikacją zawierającą wybrane referaty wygłoszone podczas międzynarodowej konferencji chopinologicznej, która została zorganizowana w Wiedniu w dniach 19-21 kwietnia 2010 r. Dwukrotny pobyt w Wiedniu był dla Chopina ważnym doświadczeniem, które miało znaczący wpływ na jego osobowość artystyczną. Stolica Austrii była pierwszym zagranicznym miastem, w którym ukazała się drukiem kompozycja Chopina (Wariacje B-dur op. 2) , tutaj też kompozytor odniósł swój pierwszy wielki sukces jako pianista. Zebrane referaty ujmują wielostronnie związki polskiego kompozytora z Wiedniem, ukazując wydarzenia w kontekście muzycznym, społecznym, politycznym i socjologicznym. Publikacja zawiera teksty w języku niemieckim i angielskim, a całość wstępem opatrzył prof. Theodor Kanitzer (prezes Międzynarodowego Towarzystwa Chopinowskiego w Wiedniu).

Rozmowy z najwybitniejszymi pianistami przełomu XX i XXI wieku to nowa seria wydawnicza Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. Bohaterem pierwszej książki w serii jest Garrick Ohlsson – wybitny pianista, zwycięzca VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. W wywiadzie rzece opowiada Kamili Stępień-Kuterze o drodze, jaką przebył od czasu, gdy jako kilkulatek próbował szukać prostych melodii na stojącym w domu pianinie, o swych niezwykłych nauczycielach, spotkaniu z Vladimirem Horowitzem, artystycznych przyjaźniach, sposobach pracy nad repertuarem oraz warsztatem, a także o muzyce: Chopina, Beethovena, Skriabina, Szymanowskiego, Bacha i innych mistrzów, których utwory Ohlsson ma w swoim imponującym repertuarze. Wydana w wersji polskojęzycznej książka w pierwszym kwartale 2019 roku ukaże się także po angielsku. W planach Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina jest rozwijanie serii, w pierwszej kolejności zaś skupienie się na wielkich triumfatorach i laureatach Konkursów Chopinowskich.

Milij Bałakiriew (1837–1910) – wybitny rosyjski kompozytor, pianista i dyrygent, przywódca słynnej Potężnej Gromadki – był wielkim miłośnikiem, znakomitym interpretatorem i żarliwym popularyzatorem muzyki Fryderyka Chopina. Książka Grzegorza Wiśniewskiego, kreśląc panoramę życia kulturalnego Polski i Rosji końca XIX wieku, szczegółowo i barwnie opowiada o dwóch przedsięwziętych przez Bałakiriewa pielgrzymkach do Żelazowej Woli (1891, 1894), dzięki którym zapomniane podówczas i zaniedbane miejsce narodzin Chopina zostało przywrócone powszechnej pamięci.

Książka jest rezultatem badań nad życiem i twórczością niemieckiego pianisty i kompozytora, jednego z najlepszych i bez wątpienia ulubionego ucznia Fryderyka Chopina. Książka poszerza dotychczasową skąpą wiedzę, weryfikuje również dotychczas znane, niejednokrotnie sprzeczne informacje, ukazujące Gutmanna w krzywym zwierciadle. W wyniku drobiazgowej kwerendy bibliotecznej i archiwalnej autorka zgromadziła nieznane dotychczas w polskiej literaturze fakty biograficzne, dokumenty, źródła dotyczące działalności artystycznej, pianistycznej i kompozytorskiej Gutmanna. Recenzje prasowe (niemieckie, francuskie) i odkrycie na nowo zapomnianej twórczości przybliżają postać Gutmanna i epokę, w której żył i tworzył. Książka jest swoistą biografią Adolfa Gutmanna (1819-1882) – człowieka i artysty, cieszącego się w XIX wieku dużym uznaniem. Szczególna uwaga zostaje poświęcona znajomości z Chopinem, miejscu Gutmanna w kręgu uczniów i przyjaciół genialnego kompozytora. Mistrz pozostawił wiele wyrazów szczerej, osobistej sympatii; dawał też liczne dowody uznania dla umiejętności pianistycznych Gutmanna, jak np. wspólny koncert w paryskiej Salle Pape 1838 r., dedykacja Scherza cis-moll op. 39. Gutmann zaś przysłużył się Chopinowi choćby jako kopista, drugi obok Juliana Fontany, sporządzając 9 kopii edycyjnych dzieł mistrza, które stanowiły podstawę pierwszych wydań.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy 2 z 5 tomów „Historii mojego życia” w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. W części II zatytułowanej Moje pierwsze lata. 1800–1810 autorka opisuje dalsze rodzinne perypetie na tle fascynujących wydarzeń historycznych. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838–1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy 4 z 5 tomów „Historii mojego życia” w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. W części IV, Od mistycyzmu do niezależności. 1819–1822, pisarka komentuje dzieła o tematyce chrześcijańskiej, rozważa teorie piękna i prawdy. Opisuje tutaj też swoje ostatecznie nieudane małżeństwo, powrót do Nohant, postaci, które wpłynęły na jej życie. Przyjmuje pseudonimy: Jules Sand, George Sand, Karl Sand. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838–1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Książka przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców. Przybliża postać kompozytora w sposób odmienny od popularnego wyidealizowanego, pełnego upiększeń i obrosłego mitami wizerunku Chopina. Jean-Jacques Eigeldinger wiele miejsca poświęca jego kompozycjom; z finezją pisze o geniuszu Chopina i jego sztuce improwizacji, cytując liczne wypowiedzi współczesnych Chopinowi. Autor przedstawia go jako nauczyciela, wykonawcę i kompozytora na szeroko zarysowanym tle epoki, w powiązaniu z wybitnymi postaciami pierwszej połowy XIX wieku i w kontekście życia kulturalnego tamtych czasów. Nie jest to książka jedynie dla chopinologów, lecz dla wszystkich zainteresowanych muzyką i biografią Fryderyka Chopina. Autorem tej niewielkiej publikacji jest wybitny szwajcarski muzykolog zajmujący się estetyką i historią interpretacji muzyki XVIII i XIX w. Jego liczne prace chopinologiczne obejmują studia nad kompozycjami i stylem Chopina oraz przyczynki do biografii kompozytora.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy 3 z 5 tomów „Historii mojego życia” w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. Część III Od dzieciństwa do młodości. 1800–1819 zawiera rozważania na temat religii, wykształcenia w zakresie literatury, filozofii, dojrzewania ducha i wrażliwości serca, ale też nietuzinkowy obraz Francji pod rządami Napoleona Bonapartego obserwowanej oczyma dorastającej dziewczynki. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838–1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Po blisko 160 latach od spisania Histoire de ma vie przez George Sand ukazało się pierwsze pełne polskie wydanie 5 tomów. Prezentujemy ostatni z 5 tomów „Historii mojego życia” w przekładzie prof. Zbigniewa Skowrona. Część V, Życie literackie i osobiste. 1832–1850, odsłania sukcesy literackie autorki, jej załamania psychiczne spowodowane trudnościami życia, rozwodem, wysiłkiem wychowania dzieci. Znajdujemy też tutaj charakterystykę Chopina. Autorka nie pisze o „burzy” rozstania z kompozytorem, ale z dystansu czasowego ze smutkiem patrzy na ich związek, konstatując: „Moje serce jest cmentarzem”. George Sand, wybitna francuska powieściopisarka, autorka licznych dramatów i esejów, była jedną z najsłynniejszych kobiet XIX-wiecznej Francji. Jej związek z Fryderykiem Chopinem w latach 1838–1847 okazał się dla obojga najdłuższym i prawdopodobnie najważniejszym w ich życiu. Pięciotomowe pamiętniki George Sand, wydane po raz pierwszy w latach 50. XIX wieku w Paryżu pod tytułem Histoire de ma vie, nigdy dotąd nie zostały w całości przełożone na język polski. Stanowią one nie tylko szeroko zakrojony, barwny dokument niezwykłej epoki, sięgającej od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej po okres panowania króla Ludwika Filipa, lecz pozostają również cennym źródłem wiedzy nieodzownym do zrozumienia biografii autorki Lukrecji Floriani, w szczególności zaś relacji łączących ją z Chopinem i jego muzyką.

Jakie piękne listy pisał Chopin. W tym stuleciu, gdy powstały najpiękniejsze listy w polskiej epistolografii, Fryderyk zalicza się do najlepszych. Moim zdaniem, równy jest Słowackiemu, Krasińskiemu, Norwidowi. Czytam te listy, myślę - czemu tylu z nas odeszło od tego rozumienia wzajemnej rozmowy? Listu jako granic domu? Gdzie zgubiliśmy pragnienie, aby przez słowa jak najdokładniej oddawać myśl? Czemu tak często, zanim powiemy czy napiszemy, nawet nie pomyślimy? Gdzie jesteśmy? Ernest Bryll, fragment Wstępu Dołączona jest płyta CD z listami Fryderyka Chopina - listy czyta Zbigniew Zamachowski.

W naszej wiedzy o Chopinie smak wydawał się dotąd rzeczą tak trywialną, że nie stał się przedmiotem żadnych dociekań. Tymczasem jego smakoszostwo kryje niejedną niespodziankę i dodaje swą barwną kreskę do - tak zdawałoby się pełnego - portretu kompozytora. To z ciekawości zrodziła się niniejsza książeczka będąca adaptacją wykładu wygłoszonego na Kongresie Chopinowskim w 2010 roku, uzupełnioną o kilka przepisów i jadłospisów, pozwalających odtworzyć smaki z czasów Chopina. Wojciech Bońkowski

Cztery ballady Chopina zaliczane są w poczet najbardziej znaczących dzieł fortepianowych XIX wieku. Jim Samson w szeroko zakrojonej, szczegółowej rozprawie poświęconej balladom Chopina łączy rozważania z perspektywy historycznej i analitycznej. Rozpoczyna od zbadania społecznego i kulturowego podłoża unikalnego stylu kompozytora. Następnie opisuje źródła rękopiśmienne i szereg wydań ballad, dalej zaś rozważa kwestię krytycznej recepcji ballad a także przytacza różnorodne interpretacje znanych XIX-wiecznych i XX-wiecznych pianistów. Dwa kolejne rozdziały książki poświęcone zostały zagadnieniom teoretyczno-analitycznym i opatrzone szeregiem przykładów nutowych. Pojawiają się w nich czytelnie zaprezentowane schematy formalne i analizy harmoniki każdej z ballad. Autor poświęca też uwagę Chopinowskiej koncepcji znaczenia tytułu „ballada”, a także rozumieniu owego tytułu w kontekście gatunku muzycznego. W ostatnim rozdziale skupia się zaś na zagadnieniu narracyjności i bada wpływ poezji romantycznej na tenże aspekt Chopinowskich ballad.

Dzisiaj lekcja geografii się nie odbędzie, bo w szkole Frycka pojawiła się żyrafa! Ale czy to prawdziwa żyrafa z długą szyją? Przeczytaj najnowszą publikację Instytutu Chopina dla dzieci i sam się przekonaj. „Mały Chopin” to seria krótkich historyjek powstałych z inspiracji barwną biografią Fryderyka Chopina. Opowieści te – chociaż umiejscowione w przeszłości – są wciąż aktualne, a Frycek z pewnością sprawdzi się w roli kolegi każdego dziecka. Gorąco zachęcamy do zapoznania się z drugą częścią przygód utalentowanego Frycka!

A jak Apollo. Biografia Alfreda Cortota autorstwa Anny Chęćki to pozycja rozpoczynająca nową serię monografii najwybitniejszych pianistów XX w. W jej ramach przedstawione zostaną sylwetki słynnych wirtuozów, którzy zaliczani są do panteonu światowej pianistyki – tacy jak Alfred Cortot, Vladimir Horowitz, Artur Rubinstein, Józef Hofmann i inni. Prezentowana książka to pierwsza wydana w języku polskim biografia Alfreda Cortota, wybitnego pianisty i pedagoga, który zasłynął przede wszystkim jako interpretator muzyki Chopina i Schumanna oraz założyciel École normale de musique – wyższej uczelni muzycznej uznawanej za jedną z najbardziej renomowanych w Europie. A jak Apollo. Biografia Alfreda Cortota opisuje życie artysty od dzieciństwa, poprzez lata nauki w Konserwatorium i międzynarodowe sukcesy aż po zmierzch kariery. Jeden z rozdziałów poświęcony jest budzącej kontrowersje sprawie związku Cortota z rządem Vichy w czasie II wojny światowej. Niezwykle intersująca jest część omawiająca metodę doskonalenia techniki gry opracowaną przez Cortota, o której autorka pisze: „Kiedy umysł oswoi w ćwiczeniu daną strukturę, uniezależniając prawą rękę od lewej, wówczas zostanie ona pokonana. Oto metoda zaproponowana przez kogoś, kto nie dostał się za pierwszym razem do konserwatorium, a jego ręka z trudem obejmowała oktawę. Ten sam człowiek kilkanaście lat później był koncertującym na całym świecie artystą. Zawsze jednak zmagał się z własnymi ograniczeniami. Dążył do kontroli i tracił ją, odsłaniając na scenie, w nagraniach i życiu własną słabość”. Anna Chęćka jest doktorem habilitowanym nauk humanistycznych (estetyka i filozofia muzyki), pianistką, literatką, pedagogiem, adiunktem w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa – Zakładzie Estetyki i Filozofii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego. Zetknęła się z metodą Cortota na studiach pianistycznych w Paryżu, gdzie kształciła się u Bernarda Ringeissena.

„Pierwszym wrażeniem, jakie odniosłam w trakcie lektury książki prof. Macieja Goła?ba była konsternacja i uczucie niedowierzania, z˙e taka praca została napisana dopiero teraz. W cia?gu znacznie ponad 200 lat od czasu powstania Mazurka Da?browskiego i 100 lat jego funkcjonowania jako konstytucyjnie zatwierdzonego hymnu narodowego (II Rzeczpospolitej, Polskiej Republiki Ludowej i III Rzeczpospolitej) nie zostały gruntownie, na podstawie przekazo´w z´ro´dłowych – faktograficznych i przede wszystkim muzycznych (w tym nutowych i dz´wie?kowych) – zbadane okolicznos´ci powstania melodii Mazurka oraz jej recepcji, rozpowszechniania i przemian, kto´rym podlegała zanim ukształtował sie? inwariant znany wszystkim Polakom jako ich najwaz˙niejsza narodowa pies´n´. [...] Recenzowana ksia?z˙ka jest pozycja? znakomita? i wejdzie do kanonu prac nie tylko muzykologicznych, ale takz˙e historycznych, literaturoznawczych i kulturologicznych, całkowicie zmieniaja?c wyobraz˙enie badaczy oraz innych oso´b zainteresowanych historia? Polski schyłku XVIII i XIX wieku o pocza?tkach i „dojrzewaniu” melodii Mazurka Da?browskiego, o funkcjach ro´z˙nych muzycznych warianto´w tej pies´ni na ziemiach polskich i w rozmaitych krajach europejskich, zwłaszcza w czasie powstania listopadowego i w latach naste?pnych, mniej wie?cej do połowy XIX stulecia,a wreszcie, o znaczeniu zachodza?cych w tym czasie proceso´w dla ukształtowania sie? naszego hymnu narodowego”. z recenzji prof. Barbary Przybyszewskiej-Jarmin´skiej „Melodia Pieśni Legionów to już u zarania jej historii szczególny tekst. Niczym sonda geologiczna przenika do wszystkich warstw społecznych. Śpiewają ja? zarówno oficerowie, jak i pochodzący z gminu legioniści Dąbrowskiego, a w następnym pokoleniu uczestnicy powstania listopadowego; jest równie popularna w środowiskach szlacheckich i wśród mieszczaństwa. Stanowi cały czas żywą tradycje? oralna?, która z opóźnieniem oddziałuje na zainspirowanych nią muzyków, dokumentujących poprzez zapisy nutowe jej muzyczne treści”. „Pieśń ta przenika wszystkie warstwy kultury. Jej ogromny potencjał recepcyjny oddziałał na hymny innych narodów. Znajdziemy ja? kultywowana? w utworach muzyków amatorów, kompozytorów minorum gentium, lecz także w dziełach znakomitości swojej epoki. Przenika niezmiernie popularne w tym czasie formy batalii muzycznych, znajdujemy ja? w wodewilu i w chóralnej pieśni burszowskiej, a zbanalizowana? w formie walczyków, fantazji i morceaux w salonie mieszczańskim jako przejaw ówczesnej Trivialmusik. Ma także swój krąg sublimacji artystycznych, wkraczając na teren klasycznych gatunków muzycznych: wariacji i rozbudowanych dzieł wokalno-instrumentalnych. To korpus twórców i dzieł zupełnie zapomnianych, które łączy muzyczny temat Pieśni Legionów. Czyż nie jest to wystarczający powód, by nie tylko przywrócić je świadomości badaczy, lecz także wskrzesić repertuarowo?”

„Mały Chopin” to seria krótkich historyjek powstałych z inspiracji barwną biografią najwybitniejszego polskiego kompozytora, Fryderyka Chopina. Opowieści te – chociaż umiejscowione w przeszłości – są wciąż aktualne, a Frycek z pewnością sprawdzi się w roli kolegi każdego dziecka! Poznaj Fryderyka Franciszka Chopina, czyli po prostu Frycka! Frycek to chłopiec z przeszłości – żyje w XIX wieku, kiedy nie istnieją jeszcze telefony, a po ulicach nie jeżdżą samochody. Ulubionym zajęciem chłopca jest za to gra na fortepianie i wspólne muzykowanie z trzema ukochanymi siostrami. Kiedy Frycek dorośnie, będzie wielkim pianistą i kompozytorem, ale na razie nie zdradzaj mu tej tajemnicy…

Przyjeżdżamy do Żelazowej Woli po wzruszenia. Choć wiadomo, że cała posiadłość – dwór, którego już nie ma, oficyna zamieszkiwana przez Chopinów w istocie będąca dziełem późniejszych pokoleń, wystylizowana wedle ich gustu, jej bliższe i dalsze otoczenie – w zasadzie w niczym nie przypomina miejsca, w którym przyszedł na świat Fryderyk Chopin, to wciąż jednak tworzy przestrzeń zapewniającą przeżycie wyjątkowej bliskości z kompozytorem. Przyjeżdżamy po wiedzę – i oglądamy uważnie wnętrze Domu Urodzenia, troskliwie zagospodarowane ekspozycjami dążącymi do wykreowania jak najlepszej opowieści. Przyjeżdżamy też w poszukiwaniu wytchnienia, czasu na refleksję, zwyczajnej przyjemności oddalenia się od codziennych zadań – i wtedy wkraczamy do Parku. Rozpostarty na ponad sześciu hektarach jest szczególnym dziełem sztuki, przemyślanym w każdym szczególe i zaaranżowanym, a zarazem naturalnym, niecodziennym modernistycznym pomnikiem ku czci Chopina. Właśnie o Parku, a dokładniej o rosnących w nim setkach gatunków kwiatów i bylin, jest ta książka. Dajmy się poprowadzić wokół Chopinowskiego Domu Urodzenia, wypatrując kolejnych rabat, zapoznając się z wdzięcznymi imionami wypełniających je roślin, dowiadując się o ich historii, przyzwyczajeniach i funkcjach. To pewne: kto raz spróbuje tak ubogaconej wędrówki po żelazowowolskim Parku, będzie chciał się dowiadywać o nim więcej i więcej, powracając doń o każdej porze roku.

Książka portretuje życie teatralne Warszawy XIX wieku. Autorka rekonstruuje panoramę kulturalnych rozrywek miasta tamtego czasu – nie tylko szczegółowo nakreśla historię Teatru Narodowego, jednej z najważniejszej wówczas instytucji kulturotwórczych, lecz także innych teatrów, do których uczęszczał Fryderyk Chopin. Dzięki fragmentom korespondencji kompozytora poznajemy świat teatralnej Warszawy XIX wieku jego oczami, obraz ten został jednak pogłębiony dzięki prezentacji klimatu intelektualnego epoki: życia salonów, kawiarni i sal redutowych. Autorka przybliża również dziewiętnastowieczną praktykę teatralną, wprowadzając czytelników w ówczesne dyskusje na temat tłumaczeń librett operowych oraz opisując zachowane projekty scenografi i i kostiumów. Książka nie tylko pozwala dostrzec w Chopinie miłośnika i znawcę teatru, lecz także zrozumieć, jak życie teatralne Warszawy wpłynęło na kompozytora w młodości.