Nowe

Druga powieść z japońskiego dyptyku Muriel Barbery (po Samotnej róży), nominowana do Nagrody Goncourtów Francuzka Rose, bohaterka Samotnej róży, po przyjeździe do Kioto odkryła japońską część swojej tożsamości. W Godzinie zachwytu w Kioto poznajemy losy i przeżycia Haru Ueno, ojca Rose,człowieka gór, który został szanownym sprzedawcą dzieł sztuki: jego umiłowanie piękna, celebrowanie przyjaźni i niespełnioną miłość do córki urodzonej z przelotnego romansu, do której nie wolno mu się zbliżyć. Ta książka oczaruje nie tylko czytelników zafascynowanych kulturą Japonii - jest przepełniona pięknem, zmysłową miłością,spokojem i harmonią, a jednocześnie bije z niej niezwykła radość życia.

Harry, powieściopisarz poszukujący natchnienia, odpoczynku i nowego miejsca do życia kupuje opuszczone gospodarstwo na odludziu, znacznie oddalone od maleńkiej wioski. Jest zima. Śnieg, mgła i cisza przykrywają wszystko. Warunki wydają się idealne do twórczej pracy. Wkrótce jednak Harry czuje się szpiegowany, dręczy go rosnący niepokój z powodu dziwnych wydarzeń. Czy może to być związane z jego enigmatycznym sąsiadem, Calebem, uzdrowicielem i różdżkarzem? Jaką tajemnicę skrywają mieszkańcy wioski? Co boli dyskretną Sofię, która prowadzi sklep spożywczy? Jaki straszliwy ciężar dźwiga matka Caleba? Franck Bouysse powoli odsłania karty i wciąga czytelnika w psychotyczny krajobraz: klątwa, rodzinne fatum, przeszłość i teraźniejszość, pozorna rzeczywistość i wewnętrzne obrazy przenikają się, a duchy nawiedzają umysł pisarza…   

Powieść z finałowej czwórki Nagrody Goncourtów 2022•    Wstrząsające, nieznane fakty z czasów Vichy we  Francji (losy dzieci)•    Ślady Vichy w dzisiejszym Paryżu i okolicach•    Dwa plany akcji: współczesny i historyczny•    Historia rodzinna pełna tajemnic

Mistrzowska proza z pazurem. Mała powieść w wielkim stylu Zaskakująca i wzruszająca, osobliwa historia rodzinna pełna podziwu, zazdrości, niechęci, i… rocka, którego wielbicielką jest Amélie Nothomb. To piękna opowieść o bezwarunkowej i nieoczywistej miłości sióstr, z wątkiem autobiograficznym, ale na pewno nie książka dla grzecznych dziewczynek. Tristane i Laetitię łączy od wczesnego dzieciństwa więź o wiele silniejsza niż relacja z rodzicami zapatrzonymi w siebie nawzajem. Świat widziany oczami „małej zgaszonej dziewczynki” zranionej słowami bliskich wywołuje śmiech i łzy, a porażająco zwięzły przekaz o relacjach rodzinnych odbiera mowę. Przesłanie powieści: Słowa mają tę moc, którą sama im nadasz. O autorce: AMÉLIE NOTHOMB – urodzona w 1966 roku belgijska pisarka tworząca w języku francuskim, która od swojego debiutu (Higiena mordercy, 1992) publikuje co roku jedną powieść. Jej książki, przetłumaczone łącznie na ponad czterdzieści języków, trafiają zarówno na listy bestsellerów, jak i do programów szkolnych, są nagradzane i ekranizowane. Jest znana z kontrowersyjnych wypowiedzi i ekscentrycznego stylu bycia. W serii Collection Nouvelle ukazała się jej powieść „Do pierwszej krwi”. Twórczość Amélie Nothomb charakteryzuje zwięzła forma, precyzyjny język, czarny humor, wątki groteskowe i autobiograficzne. O tłumaczu: Jakub Jedliński - tłumacz z języków francuskiego i angielskiego, autor kilkudziesięciu przekładów beletrystyki i literatury faktu. Należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Finalista Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Jako tłumacz i czytelnik szczególnie ceni współczesną literaturę frankofońską. Waży słowa, czasem warzy słowa.

Misternie skonstruowana, inspirowana poezją Kobayashiego Issy opowieść o metamorfozie Rose, młodej francuskiej botaniczki. Wędrując po Kioto śladami swojego zmarłego ojca, japońskiego marszanda, pozna jego testament na końcu starannie zaplanowanej trasy prowadzącej przez ogrody, świątynie, herbaciarnie. W otoczeniu kwiatów, drzew, kamieni, poezji Rilkego i miejscowych legend oraz przyjaciół i współpracowników ojca Rose stopniowo odkrywa miłość i zaczyna akceptować japońską część swojej tożsamości. Recenzje: Powieść jakich mało. Piękna, delikatna, inteligentna. LE FIGARO LITTÉRAIRE Doskonałą harmonię japońskiego stylu życia można odczuć nawet w warstwie słownej powieści: rozdziały następują po sobie w niespiesznym rytmie, jak kolejne rytuały ceremonii parzenia herbaty. FRANCE INFO CULTURE Oda do Japonii… Wspaniała, ?nezyjnie skomponowana powieść. LE MONDE MURIEL BARBERY – francuska pisarka urodzona w 1969 roku w Casablance. Studiowała, a następnie wykładała ?lozo?ę na Université de Bourgogne w Dijon. Dla Japonii porzuciła karierę naukową i po wyjeździe zajęła się pisaniem. W Polsce ukazała się dotąd jej bestsellerowa powieść Elegancja jeża, przetłumaczona na 39 języków. Samotna róża (Une rose seule, 2020) jest pierwszą częścią japońskiego dyptyku. Druga część, powieść Chwila namiętności (Une heure du ferveur), została nominowana do Nagrody Goncourtów 2022. ALEKSANDRA WEKSEJ – tłumaczka literatury najróżniejszej z języków francuskiego i angielskiego, członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Ukończyła lingwistykę stosowaną na Uniwersytecie Warszawskim i studia podyplomowe dla tłumaczy literatury na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest autorką kilkudziesięciu przekładów. Największą przyjemność sprawia jej tłumaczenie ciekawej współczesnej prozy i opowieści dla dzieci. W literaturze szuka olśnień i tropi wątki roślinne.

Bestseller autora „Kwiatów z cukru” przetłumaczony na 17 języków. Na podstawie książki powstał film. Ta urokliwa paryska groteska, napisana w znakomitym stylu, została nagrodzona za przyjemność czytania (Prix Relay des Voyageurs Lecteurs), a następnie sfilmowana. Zachwyciła publiczność w wielu krajach lekkością surrealistycznego żartu, iście francuskim muśnięciem absurdu. Pewnego wieczoru w Paryżu księgowy Daniel Mercier, przeciętny Francuz, samotnie je kolację w brasserie, gdy przy sąsiednim stoliku siada znamienity gość: François Mitterrand. Prezydent wychodzi, a Daniel przywłaszcza sobie pozostawiony przez polityka kapelusz. Zakłada go na głowę i w tym momencie jego życie zostaje wywrócone do góry nogami… Kapelusz kolejno zmienia właścicieli i w magiczny sposób spełnia ich najskrytsze marzenia, a czytelnik odbywa szaloną podróż przez francuskie społeczeństwo lat 80. Antoine Laurain - urodzony w 1972 roku francuski powieściopisarz, scenarzysta, dziennikarz i reżyser, którego książki zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków, w tym arabski i koreański. W 2022 roku Nakładem Wydawnictwa Nowe ukazała się jego powieść "Kwiaty z cukru".

Pierwszy tytuł w eseistycznej serii Nouvelle Ten zwięzły, mocny i aktualny tekst z pogranicza pamfletu i reportażu gonzo jest dobitnym wyrazem gniewu i bezwzględnie obnaża wpływ propagandy Putina na naród rosyjski. Zetka wymalowana białą farbą na rosyjskich czołgach na Ukrainie skłania Iegora Grana do refleksji nad gangreną, która toczy mózgi wielu Rosjan. Zombi, chodzące trupy, to zwykle wujek, babcia, siostra, syn lub mąż. Ci, którzy maszerują w szeregu za „najwyższym hipnotyzerem", ślepi zwolennicy bezwzględnej wojny, którą Rosja prowadzi od 24 lutego 2022 roku, gotowi poświęcić życie własnych dzieci, by odebrać spokój Ukraińcom. Książka poruszyła opinię publiczną we Francji i była nominowana do nagród Renaudot, Femina i Médicis.

„Serce nie ustaje” - Grégoire Bouillier Kim była modelka słynnego domu mody Fath, która w wieku 64 lat popełniła w swoim paryskim mieszkaniu samobójstwo przez zagłodzenie, prowadząc przez 45 dni dziennik agonii. Jej zmumifikowane zwłoki odkryto dopiero 10 miesięcy później, w sierpniu 1985 roku. Grégoire Bouillier podjął niezwykłą próbę ujawnienia pełnego tajemnic losu Marcelle Pichon w powieści, która jest imponującą podróżą w czasie i przestrzeni. Dokumentalistyka przeplata się tu z fikcją, hipotezy śledczych z grą wyobraźni narratora, wątek detektywistyczny z autobiograficznym i autotematycznym, a humor, ironia i spontaniczny język mówiony dopełniają czytelniczej uczty. Okazuje się, że nic w życiu nie jest zwyczajne i przypadkowe, a literatura ocala życie przed anonimowością i rutyną.

„Nasze życia wymyślone” - Tuil Karine Wielowarstwowa opowieść o miłosnym trójkącie, poszukiwaniu tożsamości, marzeniach o lepszym życiu, cenie sukcesu, wszechobecnej przemocy w stosunkach społecznych i związkach. Współczesna komedia ludzka, której akcja rozgrywa się między Paryżem a Nowym Jorkiem. Wydaje się, że Sam Tahar, a właściwie Samir Tahar, błyskotliwy prawnik z Nowego Jorku, ma wszystko: władzę, sławę, bogactwo, udane małżeństwo. Jednak swój sukces zbudował na kłamstwie. Gdy arabskie pochodzenie okazało się przeszkodą w karierze, zaczął podawać się za Żyda i „pożyczył” fakty z życia Samuela, przyjaciela ze studiów, a obecnie niespełnionego pisarza, który wegetuje na przedmieściach Paryża. Dwadzieścia lat wcześniej Samuel podjął próbę samobójczą i w ten sposób zatrzymał przy sobie zakochaną w Samirze Ninę. W połowie życia te trzy komety na nowo się spotykają i następuje wybuch…

To historia, która jeszcze się nie zdarzyła, choć nie fantastyka. W tej intrygującej powieści sensacyjnej czytelnik znajdzie fragmenty trzymającego w napięciu thrillera i poczuje dynamikę świetnie napisanego reportażu. Wioska rybacka z niskimi kolorowymi domami, usytuowana w cieśninie morskiej na dalekiej północy Norwegii. To tam się wszystko zaczęło: wybuch na platformie wiertniczej po drugiej stronie kanału, pęknięcie, które poważnie zagraża lodowcowi, martwe ryby. A jeśli to wszystko się ze sobą łączy? Noah, inżynier geolog pochodzący z wioski przy fiordach, gdzie miał miejsce wypadek, powraca w rodzinne strony z misją. Spotyka Anę, swoją dawną miłość, i przyjaciół z młodości, z którymi grał w gry RPG. Wtedy nosił imię Sigurd. Tak samo nazywa się przeklęta platforma…

Powieść nie całkiem kryminalna, z Paryżem w tle, łącząca elementy różnych gatunków, błyskotliwa i dynamiczna, lekko nasączona humorem. Pierwsza w serii Collection Nouvelle. Akcja rozgrywa się w świecie francuskich wydawców, autorów i krytyków. Do przeczytania jednym tchem. Maszynopis książki wysłanej do wydawnictwa przez tajemniczego autora działa jak przepowiednia. Czy to jedynie zaskakujący zbieg okoliczności? Czasem fikcja kreuje rzeczywistość… Życie Violaine Lepage, znanej paryskiej redaktorki, dyrektorki działu prozy francuskiej w dużym wydawnictwie, po wybudzeniu ze śpiączki, w którą zapadła po wypadku lotniczym, przybiera niespodziewany obrót pod wpływem powieści Kwiaty z cukru. Książka, wybrana spośród tysięcy propozycji nadesłanych do redakcji, niedawno ukazała się drukiem, a jej autora otacza aura tajemnicy. Nikt nie wie, kim jest Camille Désencres ani gdzie przebywa, co staje się szczególnie kłopotliwe, gdy tytuł przechodzi do ścisłego finału nagrody Goncourtów. Co więcej, zbrodnie opisane w książce naprawdę mają miejsce. Motto Książka żyje własnym życiem. Ci, którzy muszą zginąć, zginą. O autorze Antoine Laurain jest powieściopisarzem, scenarzystą, dziennikarzem, reżyserem i kolekcjonerem zabytkowych kluczy. Urodzony (1972) i wychowany w Paryżu, po studiach filmowych rozpoczął karierę, reżyserując filmy krótkometrażowe i pisząc scenariusze. Jego pasja do sztuki doprowadziła go do podjęcia pracy u sprzedawcy antyków w Paryżu. To doświadczenie stało się inspiracją dla jego pierwszej powieści. Z kolei wydana w przeddzień wyborów prezydenckich we Francji w 2012 roku powieść Le Chapeau de Mitterand została doceniona przez krytyków, czytelników i księgarzy, którzy przyznali jej Nagrodę Landerneau Découvertes. Bestsellerem okazało się także jej angielskie tłumaczenie. Ta pełna paryskiego uroku powieść została laureatką Prix Relay des Voyageurs, nagrody, która celebruje przyjemność czytania. Ukaże się w polskim przekładzie w serii Collection Nouvelle. Powieści Antoine'a Lauraina zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków, w tym arabski i koreański. Również ta ukazała się w angielskim przekładzie w 2021 roku.

Odważna powieść, która w 2020 roku stała się sensacją literacką we Francji. Kameruńska pisarka przełamuje tabu i oddaje głos kobietom z Sahelu, które na co dzień doświadczają przemocy. Premiera polskiego wydania 14 września Trzy kobiety, trzy historie, trzy powiązane ze sobą losy. Ta polifoniczna powieść jest poruszającym świadectwem. Ukazuje losy młodziutkiej Ramli oderwanej od ukochanego, jej siostry Hindou wydanej za brutalnego kuzyna oraz nieco dojrzalszej Safiry, której męża musiała poślubić Ramla. Djaili Amadou Amal jako pierwsza afrykańska pisarka przełamuje tabu i mówi autentycznym głosem kobiet z Sahelu o przemocy, jakiej doświadczają na co dzień, zwłaszcza w aranżowanych poligamicznych małżeństwach. Największą cnotą, której oczekuje się od kobiet w tamtej kulturze, jest munyal, cierpliwość, bo „na końcu cierpliwości jest niebo”. Jednak niebo może stać się piekłem… Czy odważnym i ambitnym, a na pewno nie cierpliwym bohaterkom uda się wydostać z tego piekła? Francuskie wydanie Niecierpliwych (Les Impatientes) w 2020 roku znalazło się w finale Nagrody Goncourtów, zdobyło Prix Goncourt des lycéens i spotkało się z bardzo dobrym przyjęciem w wielu krajach (Choix Goncourt w Wielkiej Brytanii, Tunezji, Serbii, Algierii, Grecji, Czechach oraz krajach Bliskiego Wschodu). Ukazało się już angielskie, włoskie, niemieckie, chorwackie, brazylijskie i arabskie wydanie powieści. Wkrótce premiera szwedzka.

Powieść z przesłaniem na nasze czasy, wyróżniona prestiżowymi nagrodami Prix Femina 2019 oraz Prix Landerneau 2019. W znakomitej powieści „Na rozdrożach”, z autostopowiczem w tle i w roli głównej, Sylvain Prudhomme opowiada o sile przyjaźni i o pożądaniu, o poznawaniu świata i samego siebie, o podróżach i powrotach. Opowieść z autostopowiczem w tle i w roli głównej, o sile przyjaźni i o pożądaniu, o byciu w drodze i o zatrzymaniu się, o pogoni za… i rezygnacji z…, o krzyżujących się życiowych drogach i ścieżkach, o stawaniu się dorosłym i o niedojrzałości – to z pewnością lektura na miarę naszych czasów, współczesna powieść drogi a rebours. Z refleksją o tych i dla tych, którzy spotykają ciągle wielu ludzi albo pragną spotkać tylko nielicznych dla nich ważnych. Dobiegający czterdziestki pisarz Sacha przenosi się do miasteczka na południu Francji. Dowiaduje się, że mieszka tam autostopowicz – tak nazywa w myślach kolegę z lat studenckich, z którym wspólnie podróżowali. Spotykają się. Sacha poznaje też Marie, towarzyszkę życia kolegi, tłumaczkę literatury włoskiej, i ich kilkuletniego syna Agustína. Dawniej autostopowicz mówił Sachy: żyj, później będziesz pisał. Mimo upływu lat podział ról się nie zmienił: autostopowicz żyje, podróżuje, zawiera znajomości, a Sacha pisze i obserwuje go z daleka. Stopniowo jednak, ten, który zostaje, też zaczyna żyć, kochać i podróżować, wymykając się smudze cienia… Książkę wydano dzięki dofinansowaniu Instytutu Francuskiego w Polsce w ramach Programu Wsparcia Wydawniczego Boy-Żeleński.

Minipowieść francusko-włoska. Ariane, archeolog z muzeum w Nicei, towarzyszy matce i widzi postępujące objawy demencji. Zdaje sobie sprawę, jak mało czasu zostało jej na zrozumienie tej najbliższej, a zarazem tak obcej kobiety. Co zostawiła w rodzinnym Montebello? Jaką tajemnicę skrywają rubinowe kolczyki? W tej przepięknej powieści o pełnej emocji trudnej relacji matki i córki Laura Ulonati kreśli portret włoskich imigrantów, którzy w poszukiwaniu lepszego losu osiedlali się we Francji w latach sześćdziesiątych XX wieku. Powoli odsłania kolejne warstwy, próbując dotrzeć do źródeł tożsamości zbiorowej i indywidualnej. Przekład i ilustracje Alicji Rosé odkrywają poetycką urodę tekstu: barwy, melodie, odcienie uczuć, obrazy pamięci.

Wstrząsająca autobiografia ojca. Trzydziesta książka Amélie Nothomb, nagrodzona Prix Renaudot 2021. Osobista, niesentymentalna, na pozór lekka, a jednak wstrząsająca powieść, w której autorka oddała hołd swojemu ojcu, mówiąc jego głosem. Zaledwie trzy epizody z dzieciństwa i młodości Patricka Nothomba, belgijskiego dyplomaty, zupełnie wystarczyły pisarce, by po mistrzowsku przedstawić zarówno słabość, jak i siłę człowieka. Sześcioletni Patrick zostaje wysłany na wakacje do dziadka poety, barona na zamku w Pont-d’Oye. Tam, pośród zgrai swoich małoletnich ciotek i wujków, przebywa w osobliwych warunkach: karmiony raczej kiepską poezją niż realną strawą, marznąc na kość w zimowe noce, zdany sam na siebie przechodzi prawdziwie darwinowską szkołę przetrwania. Po latach powie, że to właśnie tam rozwinął instynkt życia i hart ducha, które pozwoliły mu jako negocjatorowi stanąć twarzą w twarz z rewolucjonistami w Kongo i uratować setki zakładników. O autorce: AMÉLIE NOTHOMB – urodzona w 1966 roku belgijska pisarka tworząca w języku francuskim, która od swojego debiutu (Higiena mordercy, 1992) publikuje co roku jedną powieść. Jej książki, przetłumaczone łącznie na ponad czterdzieści języków, trafiają zarówno na listy bestsellerów, jak i do programów szkolnych, są nagradzane i ekranizowane. Jest znana z kontrowersyjnych wypowiedzi i ekscentrycznego stylu bycia. Na jej cześć nazwano odmianę róży, a także asteroidę. Twórczość Amélie Nothomb charakteryzuje zwięzła forma, precyzyjny język, czarny humor, watki groteskowe i autobiograficzne.

Powieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z pogranicza francusko-hiszpańskiego. Niemal filmowa akcja trzyma w napięciu i pozwala poczuć, jaką siłę ma nienawiść, nieograniczona władza, doświadczenie krzywdy, ale też miłość, tradycja i poczucie wspólnoty. Jest rok 1609. Do Baskonii, przesiąkniętej pogańskimi obrzędami i mitami, przybywa z misją wykorzenienia czarów wysłannik Henryka IV, Pierre de Lancre, w otoczeniu oddziału zbrojnych. Z fanatyczną gorliwością tropi ludzi podejrzanych o układy z diabłem. Misja trwa dwa miesiące, na stosie ginie co najmniej osiemdziesiąt kobiet, wiele osób doświadcza tortur, jeszcze więcej jest więzionych w nieludzkich warunkach. Czasem, by trafić na stos, wystarczy być kobietą… Na tej surowej ziemi Basków, opuszczonej przez mężczyzn, którzy wypłynęli w morze, splatają się losy czterech wspaniałych kobiet – pięknych i niezależnych. Gracjana, posługaczka kościelna oczekująca powrotu ukochanego z wyprawy wielorybniczej, jako pierwsza pada ofiarą de Lancre’a. Amalia, kochana i szanowana przez wszystkich uzdrowicielka, szybko dostrzega zagrożenie dla całej społeczności. Murgui, młoda dziewczyna o cygańskiej urodzie, od lat odtrącana przez otoczenie z powodu obcych rysów twarzy, ulega żądzy zemsty. Lina, zgwałcona w dzieciństwie, para się prostytucją i jest gotowa zrobić wszystko, aby uciec od biedy i pogardy.

Premiera polskiego wydania 22 września Klasyczny kryminał, który Pierre Lemaitre, jeden z najlepszych twórców gatunku, napisał do szuflady jeszcze w latach 80. XX wieku. Powieść mroczna i przewrotna, makabryczna, a jednak smakowita. Głośnym i wyczekiwanym wydarzeniem było opublikowanie jej w 2021 roku, z komentarzem Autora. Została przełożona na 10 języków. Mistrz Lemaitre i Elżbieta Janota stworzyli kapitalny duet autorsko-translatorski. Jest dynamika, zwięzły, ale precyzyjny rysunek postaci, muśnięcie ironii, napięcie i element zaskoczenia, zwłaszcza na koniec. Czyli intrygująca powieść, nieźle skonstruowana i świetnie przetłumaczona. Nie mogła się zestarzeć.