Jarmuż Sławomir

Różnica między mądrością a inteligencją polega na tym, że inteligentny potrafi wyjść z sytuacji, w którą mądry nigdy się nie wpakuje. Autor nieznany Gdyby chodzący po ateńskich ulicach Sokrates nie wierzył w uczenie mądrości, nie zatrzymywałby ludzi, aby rozmawiać z nimi i uświadamiać im różne niemądrości. Platon nie zakładałby Akademii, a Arystoteles – Liceum. Wielu innych filozofów nie pisałoby dzieł o mądrości, którą warto krzewić. Do podobnego wniosku prowadzą koncepcje i badania psychologiczne w XXI wieku, które sugerują, że można jej nie tylko uczyć, ale nawet nauczyć. O ile łatwo znaleźć książki lub artykuły poświęcone mądrości z perspektywy teoretycznej, o tyle trudno o praktyczne wskazówki, jak rozwijać mądrość. Oto książka, która próbuje tę lukę wypełnić. Czytelnik znajdzie w niej nie tylko przegląd filozoficznych i psychologicznych koncepcji mądrości. Autor odpowiedział na pytania czy bycie mądrym jest związane z wiekiem, płcią, poziomem inteligencji, wykształceniem, bogactwem i wieloma innymi cechami, czy mądrość jest przedmiotem refleksji w edukacji, biznesie i służbie zdrowia. Zamieścił także serię praktycznych ćwiczeń pozwalających rozwinąć refleksyjność, krytyczne myślenie, emocjonalny dystans oraz inne cechy uznawane za atrybuty mądrości. Dr Sławomir Jarmuż podjął odważną próbę przedstawienia zagadnienia zarówno od strony teoretycznej, jak i aplikacyjnej. Książka jest ciekawa, skłaniająca do myślenia, wolna od górnolotnych uniesień – dość częstych w literaturze mądrościowej. Byłoby dobrze, gdyby trafiła do nauczycieli, do managerów, do lekarzy, do aktywistów społecznych. Oczywiście, powinna trafić do studentów psychologii skażonych często pedagogiką konformizmu, posłuszeństwa, uległości i obojętności na los innych ludzi. Z recenzji prof. dr hab. Wiesława Łukaszewskiego

Często ulegamy potocznym, ogólnie przyjętym opiniom i schematom. Wiele z nich dotyczy ważnych spraw w naszym życiu. Dlatego właśnie warto wiedzieć, które z naszych przekonań jest trafne i przydatne, a gdzie należałoby zweryfikować swoje poglądy. Książka Paradoksalna psychologia dotyczy właśnie tych zjawisk, które idą pod prąd zdroworozsądkowym sądom. Jej ideą jest pokazanie koncepcji psychologicznych, które mówią o zjawiskach niezgodnych z potocznym myśleniem. Znajomość mechanizmów i prawidłowości psychologicznych pozwoli nam lepiej poznać samych siebie, zrozumieć zachowanie innych, nawiązywać zdrowsze relacje czy efektywniej działać w sytuacjach zawodowych. Przyjrzymy się zatem powodom, dla których wielu ludzi słabo radzi sobie z samokontrolą swoich emocji, myśli i działań. Poznamy błędy i skrzywienia naszego spostrzegania samych siebie. Z zaskoczeniem odkryjemy sytuacje, w których nasze dobre intencje pomocy innym prowadzą na manowce. Wreszcie spojrzymy z globalnej perspektywy na związek między pieniędzmi a poczuciem szczęścia. Wszystko to na podstawie rzetelnych badań i sprawdzonych teorii psychologicznych. Zapraszam zatem w podróż po meandrach paradoksów psychologicznych! Natura ludzka jest bardziej złożona niż nam sie często wydaje i niż opisuje ją popularna psychologia. Otwarcie umysłu na paradoksy, wolność od złudzeń i stereotypów to podstawa samopoznania i zrozumienia innych i świata. Dlatego zachęcam do tej lektury, która nie zwodzi prostymi schematami i obietnicami, wymaga dystansu, samorefleksji i - nierzadko - podważania utartych schematów myślenia o sobie i innych, które bezwiednie, zbyt pospiesznie powielamy. Jesteście gotowi ? Jacek Santorski były psychoterapeuta, psycholog społeczny i biznesu, prowadzi Akademię Psychologii Przywództwa

Zdobywający coraz większe uznanie społeczne zawód trenera wymaga łączenia wiedzy z zakresu psychologii z umiejętnościami społecznymi. W książce w nowatorski sposób przedstawiono, jak zastosować wiedzę psychologiczną w praktyce szkoleniowej. Jan Trenerski, główny bohater książki, na własnych błędach uczy się, jakie są prawidłowości pracy z grupą oraz jak w przygotowaniu treści szkoleniowych wykorzystać wiedzę o procesie uczenia się, o różnicach między ludźmi w sposobach uczenia się i zapamiętywania, o motywacji i problematyce osobowości człowieka.

Ostatnimi czasy zawód trenera zdobył sobie ogromną popularność i jednocześnie uznanie społeczne. Jest profesją, która wymaga łączenia wiedzy merytorycznej, będącej przedmiotem szkoleń, z umiejętnościami społecznymi. W książce w nowatorski sposób przedstawiono, jak zastosować wiedzę psychologiczną w praktyce szkoleniowej. Jan Trenerski, główny bohater książki, na własnych błędach uczy się, jakie są prawidłowości pracy z grupą oraz jak w przygotowaniu treści szkoleniowych wykorzystać wiedzę o procesie uczenia się, o różnicach między ludźmi w sposobach uczenia się i zapamiętywania, o motywacji i problematyce osobowości człowieka. Autorzy mają doświadczenie zarówno trenerskie, jak i akademickie. W książce omawiają szczegółowo: - koncepcje psychologiczne, które pozwalają zrozumieć mechanizmy aktywizowania zachowań ludzi, co pomoże trenerom radzić sobie z brakiem zaangażowania uczestników szkoleń, - mechanizmy funkcjonowania grupy (role grupowe, struktura grupy, przywództwo), - genezę emocji oraz ich związek z motywacją i osobowością, - sposoby radzenia sobie z emocjami w kontaktach z grupami szkoleniowymi. Czytelnik znajdzie tu również wiedzę o procesie komunikacji, modelach komunikacji, a także o samokontroli. Książkę zamyka rozdział na temat etyki w działalności szkoleniowej.