Szafarze darów europejskich to książka o wykorzystaniu środków Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego realizowanego w latach 2004–2006. Autorzy stawiają pytanie, co wpływa na różnice we wdrażaniu programu w poszczególnych województwach. Praca składa się z dwóch części – pierwsza poświęcona jest pojęciu kapitału społecznego i jego pomiarowi, druga to wyniki badań nad realizacją programów unijnych w polskich regionach. Szczególną wartością książki jest próba powiązania ze sobą tych analiz, z których każda stanowi w znacznym stopniu zamkniętą całość i mogłaby być zalążkiem oddzielnej publikacji. Autorzy pracy skonfrontowali model teoretyczny opisujący zależność polityki regionalnej i kapitału społecznego z rzeczywistością empiryczną. Co ciekawe, rezultaty tego zestawienia nie zawsze potwierdzają stereotypowe postrzeganie wpływu kapitału społecznego na sprawność instytucji publicznych.
W badaniu empirycznym wykorzystane zostały metody ilościowe i jakościowe, co pozwoliło zweryfikować wyniki uzyskane przy użyciu każdej z nich. Badania jakościowe oparte są głównie na wywiadach z najważniejszymi aktorami polityki regionalnej i analizie dokumentów urzędowych. Wyniki te uzupełniają (i potwierdzają) dane ilościowe, pochodzące z przeprowadzonej ankiety, i wskaźniki skonstruowane na podstawie danych urzędowych oraz dostępnych wyników badań sondażowych. Konkluzje wynikające z badań jakościowych zestawione są także ze sformalizowaną prezentacją relacji społecznych zidentyfikowanych za pomocą metody SNA (Social Network Analysis).
