Portret Doriana Graya Oscar Wilde Książka

Ponownie zanurzyłem się w lekturę "Portretu Doriana Graya" i moje zauroczenie tą powieścią tylko wzrosło. Postać Lorda Henry'ego jest znakomitym przykładem sofisty, a jego aforyzmy, pełne retoryki, są niesamowicie fascynujące. Szczególnie intrygujący jest związek między młodo wyglądającym wyglądem a charakterem, zwłaszcza w kontekście epoki, w której Wilde pisał swój utwór, gdy fizjonomika była już nauką przestarzałą. Czego prawdziwie oznacza być młodym? Czy niewinność można kiedykolwiek odzyskać? Jeśli nie mieliście jeszcze okazji przeczytać "Portretu Doriana Graya", zdecydowanie musicie to zrobić! Wilde w genialny sposób zanurza się w debatę kartezjańskiego dualizmu, zmuszając nas do zastanowienia, gdzie rzeczywiście mieszka prawdziwe "ja"". Zdecydowanie przeczy temu popularnemu w epoce wiktoriańskiej pomysłowi, jakoby charakter człowieka miał być odbiciem jego fizjonomii. W osobistym upadku i zstąpieniu w grzechobliwość Dorian Graya, dostrzegłem pewne podobieństwa z "Niewidzialnym człowiekiem" H.G. Wellsa, gdzie grzech kwitnie po prostu dlatego, że jednostka nie może zostać pociągnięta do odpowiedzialności. Podobnie, debata na temat wartości sztuki jest fascynująca. Po przeczytaniu "Portretu Doriana Graya" polecam również zapoznanie się z "Owalnym Zwierciadłem" Edgara Allana Poe, ponieważ znowu, widać tam wyraźne podobieństwa. Warto zwrócić uwagę na te powiązania i konteksty, ponieważ dodają one głębi i perspektywy do obu utworów.

Oto rzeczy, które mogę stwierdzić z całą pewnością: Wybrałem to wydanie, ponieważ jestem niewolnikiem estetyki, co z całą pewnością zyskałoby aprobatę ducha Oscara Wilde'a. 2. Bezpiecznie można założyć, że niezależnie od tego, co robię, w każdym momencie, co najmniej 20% mojej zdolności umysłowej jest nieustannie poświęcona na upewnienie się, że jestem na tyle bystry, otwarty i dramatyczny, aby zasłużyć na aprobatę ducha Oscara Wilde'a. "Portret Doriana Graya" Oscara Wilde'a to dzieło, które wciąż zyskuje na aktualności, nawet po ponad stuleciu od pierwszego wydania. Jest to zarówno refleksja nad estetyką, jak i ostrzeżenie przed konsekwencjami obsesji na punkcie młodości i urody. Wilde, znanym homoseksualistą i dramaturgiem, bezbłędnie oddaje ducha swoich czasów, jednocześnie patrząc w przyszłość z niepokojącą przenikliwością. Dorian Gray, tytułowy bohater, to postać, która staje się symbolem samozniszczenia spowodowanego obsesją na punkcie młodości, urody i przyjemności. Dorian, przeklęty przez swoją własną próżność, traci duszę, a jego portret staje się przerażającym odbiciem jego moralnego upadku. Wilde zręcznie łączy elementy horroru, fantastycznego realizmu i filozofii, podając to wszystko w eleganckim i błyskotliwym stylu. Jego zdolność do tworzenia porywających dialogów i niezapomnianych postaci sprawia, że "Portret Doriana Graya" jest klasykiem, który zasługuje na miejsce na półce każdego miłośnika literatury. Podsumowując, "Portret Doriana Graya" to powieść, która zmusza do myślenia, porusza i prowokuje, pozostając jednocześnie niezaprzeczalnie piękna. Jest to dzieło, które trwa w czasie, a jego tematyka i przesłania są równie ważne dziś, jak były w momencie jego pierwszego wydania. Z całą pewnością duch Oscara Wilde'a byłby dumny.