Menu

Agnieszka Widacka-Bisaga

Winslow Homer, amerykański malarz, grafik i rysownik, znany jest głównie ze swoich realistycznych dzieł, które często przedstawiają sceny z życia na wsi, morskie pejzaże oraz ludzi w ich codziennych sytuacjach. Jego prace, wyjątkowe ze względu na mistrzostwo w oddawaniu światła, kolorów i atmosfery, są niezwykle prawdziwe i emocjonalnie bogate. W twórczości Winslowa Homera można dostrzec wpływy romantyzmu i realizmu – to właśnie realistyczne podejście do tematów oraz umiejętność przedstawiania wrażeń sprawiają, że jego dzieła wciąż pozostają inspiracją dla wielu artystów i miłośników sztuki na całym świecie. W albumie przedstawione są najważniejsze dzieła takie jak Breezing Up, The Fog Warning, czy Home, Sweet Home.
Henri Rousseau (1844–1910) to francuski malarz, który zdobył uznanie jako przedstawiciel sztuki naif lub prymitywistycznej. Jego dzieła charakteryzują się naiwną stylizacją, płaskimi formami i jaskrawymi kolorami. Rousseau często malował pejzaże i sceny z dżungli, chociaż sam nigdy nie podróżował do takich miejsc. Pomimo braku formalnego szkolenia artystycznego, jego prace zdobyły uznanie w środowisku artystycznym, a dzisiaj są uważane za ważny element historii sztuki modernistycznej.
Paul Klee (1879-1940) był szwajcarskim malarzem niemieckiego pochodzenia, uznawanym za jednego z najważniejszych artystów awangardowych XX wieku. Prace Klee często łączyły abstrakcję z bogatym znaczeniem symbolicznym. Malował obrazy, które były jednocześnie pejzażami, postaciami i abstrakcjami geometrycznymi. Jego dzieła często zawierały subtelne aluzje do mitologii, muzyki i filozofii. Twórczość Paula Klee wywarła ogromny wpływ na sztukę abstrakcyjną. Jego prace są często analizowane ze względu na ich głębokie znaczenie symboliczne, innowacyjne podejście do formy i koloru oraz eksperymenty z różnymi stylami artystycznymi. W minialbumie znajdzie się ponad 50 prac artysty m. in. „The Man Under the Pear Tree”, „The Hour Before One Night”, „Angel Applicant”, „Winter Journey”, czy „Walpurgis Night”, które znajdują się w kolekcjach najpopularniejszych muzeów na świecie.
Eugene Delacroix jest sztandarowym malarzem romantyzmu. Tworzył obrazy komentujące ówczesne ważne wydarzenia polityczne, religijne i ukazujące sceny historyczne spośród których najbardziej znana jest Wolność prowadząca lud na barykady z personifikacją Marianny, jednego z francuskich symboli narodowych. Duży wpływ na twórczość artysty miały podróże, fascynacja orientem, inspirował się również twórczością Rubensa. Artysta kładł nacisk na kolor, ruch, emocje. Uważany jest za odnowiciela malarstwa francuskiego, którego twórczość miała znaczący wpływ na ukształtowanie się impresjonizmu i symbolizmu.
Amadeo Modigliani – malarz, rysownik i rzeźbiarz – wypracował własny niepowtarzalny styl, wyróżniający się wydłużonymi liniami postaci, pełen elegancji i subtelności. Początkowo twórczość artysty nie zyskała jednak uznania krytyków, głównie za sprawą szokujących ówczesne społeczeństwo aktów. Sława i popularność przyszły dopiero po śmierci. Do najbardziej znanych obrazów artysty należą portrety kobiet o łabędzich szyjach i delikatnych wydłużonych rysach, jak Portret Jeanne He´buterne, Kobieta w białym kołnierzyku, Lunia Czechowska.
Paul Gauguin – zaliczany do grona francuskich postimpresjonistów – był malarzem samoukiem związanym ze szkołą malarstwa z Pont-Aven. Jego twórczość rozkwitła w związku z podróżami na rajskie wyspy Polinezji Francuskiej. Bajecznie kolorowe przedstawienia kobiet i scen z życia nie zostały docenione za życia artysty. Gauguin był prekursorem nowych trendów, który dopiero po śmierci okrzyknięty został mistrzem postimpresjonizmu. Dziś jego prace zachwycają, inspirują i biją kolejne rekordy aukcyjne, jak obraz Kiedy wyjdziesz za mąż?
Diego Velázquez to jeden z najwybitniejszych portrecistów XVII wieku. Mianowany nadwornym malarzem króla Filipa IV przedstawiał na obrazach członków licznej hiszpańskiej rodziny królewskiej. Nazywany jest malarzem prawdy, ponieważ jego twórczość ukształtowana w kulcie realizmu ukazywała postacie takimi jakie były w rzeczywistości, z pełnym wachlarzem wizualnych wad i zalet. Najbardziej znaną pracą artysty i jednocześnie jedną z najważniejszych w malarstwie hiszpańskim jest obraz Panny dworskie, który już w XVII wieku okrzyknięty został arcydziełem.
Rembrandt jest powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych artystów w dziejach sztuki. W malarstwie poruszał tematykę biblijną, mitologiczną, jednak szczególnym zamiłowaniem darzył portrety, które oprócz cech fizycznych w wyjątkowy sposób odzwierciedlały stan duszy portretowanych. Perfekcyjnie opanował światłocień, który pogłębiał dramatyzm i nastrojowość malowanych obrazów. Przełomowym momentem w karierze artysty okazał się obraz Lekcja anatomii doktora Tulpa, który przyniósł artyście sławę i poszerzył klientelę. Inne znane dzieła to Straż nocna, przedstawienia żony Saskii oraz liczne autoportrety.
Dante Rossetti to jeden z założycieli Bractwa Prerafaelitów, które swoją twórczość wzorowało na sztuce wczesnego włoskiego renesansu. Rossetti doskonale odzwierciedlił założenia bractwa we wspaniałych obrazach Oblubienica oraz Sen na jawie. Twórczość artysty charakteryzuje zachwyt nad kobiecym pięknem, co w pełni uwidoczniło się kiedy poznał swoją pierwszą modelkę i przyszłą żonę Elisabeth Siddal. Artysta stworzył wiele przedstawień niezwykłej urody kobiet pełnych tajemniczości, erotyzmu i melancholii, np. Beata Beatrix. Obrazy Rossettiego wyróżnia także niezwykła kolorystyka, dekoracyjność oraz niesamowita precyzja, jak Prozerpina, jedno z bardziej znanych płócien artysty.
Jeden z czwórki wielkich romantyków, Cyprian Kamil Norwid, był nie tylko wybitnym poetą, pisarzem i dramatopisarzem, lecz także znakomitym rysownikiem i malarzem, czego dowodem jest niezwykły zbiór prac tuszem, piórem, kredką i akwarelą reprodukowanych w kolejnym minialbumie z serii „Rysunek”. Ten wszechstronnie utalentowany artysta za pomocą kilku lapidarnych linii wirtuozersko odwzorowywał otaczającą go rzeczywistość – niekiedy idyllicznie, innym razem dowcipnie lub nawet ironicznie – zawsze jednak prezentując doskonały warsztat rysunkowy. Norwid tworzył autoportrety i portrety, sceny rodzajowe i satyryczne oraz kompozycje symboliczne. Minialbum zawiera niemal 60 najsłynniejszych prac artysty pochodzących zwłaszcza ze zbiorów Biblioteki Narodowej.
Rafael Santi, obok Michała Anioła i Leonarda da Vinci to jeden z głównych przedstawicieli włoskiego renesansu. Był niezwykle utalentowanym artystą. Od najmłodszych lat uczył się malarstwa, najpierw pod okiem ojca, finalnie u Pietro Perugino, którego styl naśladował w początkach swojej kariery. Twórczość Santiego charakteryzują liczne przedstawienia Madonny, spośród których najbardziej znana jest Madonna Sykstyńska. Santi często nadawał malowanym postaciom twarze znanych i podziwianych osób. Na fresku Szkoła ateńska Platon ma twarz Leonarda da Vinci a Heraklit – Michała Anioła. Swój autoportret artysta umieścił po prawej stronie malowidła. Santi był człowiekiem bardzo religijnym, przyjaźnił się z humanistami i jeszcze za życia został okrzyknięty geniuszem.
Nowa publikacja w popularnej serii „Malarstwo” przedstawia twórczość Zygmunta Waliszewskiego (1897–1936) – malarza, rysownika, scenografa, projektanta plakatów, jednego z najsłynniejszych reprezentantów nurtu kolorystycznego lat 30. XX wieku. Waliszewski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Wojciecha Weissa i Józefa Pankiewicza, był artystycznie związany z kapistami i formistami. Malował portrety i kompozycje figuralne cechujące się groteskową ekspresją, tworzył też liczne pejzaże i martwe natury. Minialbum, do którego wstęp napisał Światosław Lenartowicz, prezentuje najbardziej znane prace artysty: „W loży”, „Uczta u Benvenuta Celliniego” oraz „Diana i Akteon”.
Edvard Munch jest jednym z najbardziej znanych artystów, a jego obraz Krzyk jest dziełem kultowym, rozpoznawalnym na całym świecie. Artysta we wczesnym dzieciństwie stracił matkę, niewiele później siostrę. Te smutne wydarzenia odcisnęły piętno na życiu artysty i jego malarstwie, w którym przeważa motyw śmierci, uczucia samotności i lęku. Twórczość Muncha miała ogromny wpływ na sztukę europejską XX wieku, a on sam uważany jest za jednego z prekursorów ekspresjonizmu.
Tycjan, właściwie Tiziano Vecellio, to przedstawiciel weneckiej szkoły malarstwa włoskiego renesansu. Słowo „tycjanowski”, określające kolor rudopomarańczowy, często stosowany przez artystę, pochodzi właśnie od nazwiska artysty. Dorobek artysty wyróżnia harmonia barw i wzmożony ruch kompozycyjny o zrównoważonym renesansowym charakterze. Późniejsza twórczość łączyła większą swobodę malarską z wyraźnym światłocieniem. Niezmiernie ważnymi elementami w malarstwie artysty są obrazy o watkach mitologicznych, a szczególną sławę przyniosły artyście przedstawienia Wenus. Cenione są także portrety. Twórczość Tycjana jest wzorem i inspiracją dla wielu pokoleń artystów niezależnie od epoki w jakiej żyli i stylu w jakim tworzyli.
Francisco de Goya y Lucientes (1746-1828) to jeden z najważniejszych artystów hiszpańskich oraz jeden z najwybitniejszych twórców przełomu XVIII i XIX wieków. Był artystą niezwykle płodnym. Spod jego ręki wyszło przeszło dwa tysiące obrazów, grafik i rysunków. Najbardziej charakterystycznymi dziełami Goi są portrety, które powstały kiedy był nadwornym malarzem królewskim oraz seria tzw. czarnych obrazów, stworzonych po przebyciu ciężkiej choroby. Zakres poruszanych przez artystę tematów jest niezwykle szeroki. Obok wspomnianych wcześniej portretów, malował scenki rodzajowe, uprawiał malarstwo religijne, przedstawiał martwą naturę. Jednak to malarstwo historyczne, ukazujące tragizm, cierpienie, heroiczną walkę, nawiązującą do tragicznych wydarzeń w historii Hiszpanii, jest znakiem rozpoznawczym tego niezwykłego artysty.
Anthony van Dyck to, obok Petera Paula Rubensa oraz Jacoba Jordaensa, jeden z najważniejszych przedstawicieli złotego wieku malarstwa flamandzkiego. Ten znakomity portrecista był jednym z najzdolniejszych i najlepszych uczniów Rubensa. Po opuszczeniu pracowni mistrza stworzył indywidualny styl, który wywarł ogromny wpływ na późniejsze malarstwo portretowe. Odpowiednio dobrana kolorystyka oraz tło sprawiały, że portrety nabierały bardziej majestatycznego i dystyngowanego charakteru, a przedstawione postacie –dostojności i elegancji. Anthony van Dyck był mocno związany z angielskim dworem królewskim i jako nadworny malarz króla Karola I Stuarta otrzymał angielski tytuł szlachecki.
Michelangelo Merisi da Caravaggio jest uważany za jednego z najwybitniejszych artystów barokowych na świecie. Jego twórczość zrewolucjonizowała dotychczasowe malarstwo, wprowadzając światłocień uwypuklający dramatyzm oraz realizm przedstawień. Artysta świadomie zrezygnował z kultu piękna obecnego w ówczesnym malarstwie, zaznaczając niedoskonałości malowanych postaci. Sztuka ta początkowo wywołała oburzenie, z czasem przeszła jednak w fascynację, co tym samym niesamowicie rozsławiło artystę. Kompozycja obrazów oraz ich teatralny styl eksponowały pierwszoplanowe postacie, ukrywając w mroku szczegóły i budząc domysły. Awanturnicza natura malarza nie przeszkodziła mu w stworzeniu wybitnych przedstawień religijnych, do których należą m.in. „Wieczerza w Emaus”, „Męczeństwo św. Mateusza” czy „Powołanie św. Mateusza”.