Augustyn Pelanowski

Bóg całą swoją uwagę poświęcił ludziom, by ich przebudzić do miłości, jaką sam nam ofiarował. Obserwował i ingerował w nasz los od wieków. W końcu dokonał rzeczy nieprawdopodobnej: stał się jednym z nas, a gdy był w okolicznościach skrajnie dramatycznych - o krok od zdrady, która miała Go doprowadzić do ukrzyżowania - Jego najbliżsi przyjaciele po prostu spali. Śpiąc jesteśmy jak ślepi. Nie widzimy rzeczywistości, lecz miewamy sny zwodnicze. Przyglądał się im śpiącym i, być może, pytał samego siebie, znając zresztą odpowiedź: "Który z nich jest wolny? Wolny od stresów, długów, nerwów, lęku, namiętności, kłamstw, matactw, ducha rywalizacji popychającego do zazdrości? Wolny od porażki, od przyszłych rozczarowań, od upokorzeń i wyniosłości, od zdrady i bycia oszukanym?". Wiedział, że nikt, i dlatego nie odszedł od nich na zawsze, lecz tylko po to, by się za nich modlić, by w końcu wybrali życie, które jest Jego życiem. Augustyn Pelanowski OSPPE (ur. 1963 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim), paulin, rekolekcjonista, kaznodzieja, autor książek, publicysta, artysta malarz. Publikuje swoje felietony, komentarze biblijne i artykuły w prasie katolickiej, m .in. w "Gościu Niedzielnym", "Agendzie Liturgicznej Maryi Niepokalanej", kwartalniku formacji kapłańskiej "Pastores".

Testament duchowy. Gdy noc staje się jaśniejsza niż dzień – to rodzaj schedy, którą pragnie po sobie pozostawić o. Augustyn Pelanowski. To zbiór prawd, którymi ludzie powinni się kierować by odzyskać spokój duchowy. Jest to przewodnik pomagający ukształtować w sobie właściwy kręgosłup moralny, który pomoże rozwiać wszystkie wątpliwości i zagrożenia współczesnego świata. Teksty oparte zostały na Piśmie Świętym.

Jezus pragnie powiedzieć tobie, że dla Niego jesteś kimś ważnym; dla Niego liczysz się (nawet, jeśli nikt się z tobą nie liczy...); dla Niego jesteś ukochaną córką, ukochanym synem! Poprzez posługę o. Augustyna, paulina z Krakowa, Jezus mówi Ci: „Nie załamuj się, Ja mogę uczynić twoje życie szczęśliwym. Tylko pozwól mi działać, pozwól mi położyć dłonie na twojej głowie, nie uciekaj...”

Autor zaprasza nas do wędrówki ku szczęściu nieunikającemu cierpienia, wybierania codziennie Boga, a odrzucania demona. Zapewnia, że Bóg zawsze dotrzymuje obietnicy swojej obecności. Zachęca nas też do niekontrolowania innych, jeśli chcemy być mili Bogu, oraz do umiłowania samych siebie, bo to potrzeba najważniejsza, bez której spełnienia nie możemy być szczęśliwi. Nade wszystko zachęca nas, by za towarzyszkę naszej codziennej, ziemskiej wędrówki obrać sobie Matkę Jezusa, Maryję.