Czesław Dziekanowski

Dramat "Znikająca władza" odsłania kulisy małej i wielkiej polityki. Osłabionego przywódcę w schyłkowym okresie jego władzy usuwają nie przeciwnicy, lecz niedawni współpracownicy. Aby zachować ciągłość rządów, decydują się na zdradę wodza. Tak w PRL-u Gierka zastąpili Kania i Jaruzelski. A czyim człowiekiem był wtedy Wałęsa? Sztuka Czesława Dziekanowskiego pokazuje władzę jako twór na swój sposób nieśmiertelny. Ścięta w jednym miejscu, odrasta w innym jak głowa hydry. Jej chwilowa słabość to tylko preludium nowego cyklu. Kolejnej tyranii w przebraniu.

Autor książki idzie tropem instynktu twórczego, który powołuje do życia artystyczne światy, mitologizuje rzeczywistość i uczestniczy w formowaniu osobowości człowieka. Jest to zarówno opis procesu twórczego, jak też refleksja nad dziełem i samym twórcą. "Książka jako całość daje dobry wgląd w osobowość pisarską i naukową Dziekanowskiego. Szczególnie cenne wydaje się akcentowanie osobistego stosunku do omawianych zagadnień, teorii i tekstów literackich. Autor prezentuje w niekonwencjonalny sposób teorie psychoanalityczne oraz oryginalnie interpretuje twórczość literacką, wplatając umiejętnie w dyskurs ściśle naukowy relacje ze zdarzeń, własne wspomnienia i sny". Prof. dr hab. Paweł Dybel "Czesław Dziekanowski zachwycił mnie głębią analizy dzieł literackich i zastosowaniem metody psychoanalitycznej do literatury pięknej. Esej o Arturze Sandauerze oraz psychoanalityczna interpretacja dzieł literackich, na przykład Wiesława Myśliwskiego, są najwyższej próby. Autor z upodobaniem wraca do pytania o genealogię twórczości i jej tworzywo, w każdym z rozdziałów nieco inaczej. Zaskakującą i prawdziwą wydaje się definicja człowieka twórczego zaprezentowana w zakończeniu". Prof. dr hab. Lesław Pytka

Czesław Dziekanowski stawia przed czytelnikiem nie lada wyzwanie, kreując świat, który objawia się z „perspektywy siedzenia w trumnie”. W świecie tym przyszłość, która jest oczekiwaniem, rozpływa się, przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie, teraźniejszość zaś staje się trudnym zmaganiem z ciałem, podległym bezwzględnym procesom nietrwałości i przemijania. W Marzeniu narrator wchodzi w rolę pacjenta. Konfrontacja z psychoanalitykiem zmusza go do odczytywania swej przeszłości z coraz to innej strony. Utwierdza narratora w przeświadczeniu, że został wybrany, natomiast sam seans psychoanalityczny staje się fascynującym, bolesnym odkrywaniem wciąż umykającej i niezgłębionej tajemnicy procesu twórczego. Tomasz Olchanowski

"Frutti di mare" to opowieść o narodzinach Rewolucji i eksplozji Solidarności. W legendarnych miejscach Wybrzeża jesteśmy świadkami przeistoczenia się bohaterów powieści w dorodne owoce morza. Pachnący egzotyką tytuł kojarzy się z dosłownymi owocami. Owoce Solidarności, jak wiadomo, nie wszystkie przetrwały, wielu bohaterów jednak, co istotne, ciągle broni ideałów z tamtych lat. Zbigniew Skrzypiec, bohater wydarzeń na Wybrzeżu 1970 i "Frutti di mare"

Opowieści zamieszczone w tej książce to wyznania twórcy oparte na psychoanalitycznej przygodzie, w której fikcja wyobraźni miesza się z realnością wspomnień. Autor wędruje po oceanach dzieciństwa, przemyka się po ścieżkach wzruszeń i tęsknot. W lustrze dialogów oglądamy labirynty psychicznych tajemnic. Poznajemy drogowskazy niczym Odyseusz wędrujący do ojczyzny swojego przeznaczenia. Odyseja mknie przez krajobrazy pamięci i odsłania sceny, w których codzienność, miłość, kultura i historia mówią językiem kompleksów psychicznych i archetypów.