Menu

Helen Nicholson

Książka porusza temat zaangażowania kobiet w ruch krucjatowy między drugą połową XI wieku, kiedy papież Grzegorz VII zarządził pokutną wyprawę krzyżową w celu wsparcia chrześcijan ze Wschodu, a 1570 rokiem, kiedy ostatnia ostoja krzyżowców na Cyprze została zdobyta przez Turków osmańskich. Uwzględnia działania kobiet nie tylko na bitewnych polach – zarówno jako obrończyń, jak i agresorek – ale także ich rolę w werbowaniu krzyżowców oraz wspieraniu krucjat poprzez mecenat, propagandę i modlitwę.Kobiety epoki średniowiecza były głęboko zaangażowane w ruch krucjatowy, ale role, które mogły odgrywać i sposób, w jaki współcześni dokumentowali ich czyny, były podyktowane konwencjami społecznymi i oczekiwaniami kulturowymi. Książka koncentruje się głównie na kobietach wywodzących się ze świata łacińskiego, ale też analizuje wpływ krucjat na życie Żydów w Europie Zachodniej i muzułmanów na Bliskim Wschodzie oraz porównuje stosunki między łacinnikami a muzułmanami z relacjami między muzułmanami a innymi grupami chrześcijan.Dr Helen J. Nicholson urodziła się w Irlandii Północnej i kształciła w Belfaście, w Oadby oraz w St Hilda’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Posiada doktorat Uniwersytetu Leicester, jest profesorem historii średniowiecza na Cardiff University. Opublikowała wiele prac poświęconych krucjatom, zakonom rycerskim, średniowiecznym wojnom oraz procesom templariuszy, ich życiu codziennemu i roli w ówczesnym świecie. Napisała też książki o królowej Sybili Jerozolimskiej oraz kobietach krucjat.
Biografia Sybilli Jerozolimskiej, królowej Jerozolimy w latach 1186–1190. Autorka, historyczka średniowiecza, prof.Helen J. Nicholson, ze stosunkowo nielicznych i rozproszonych źródeł (w tym ikonograficznych) rekonstruuje portret córki Amalryka I, siostry Baldwina IV Trędowatego, a także żony Wilhelma z Montferratu, a potem Gwidona de Lusignan. Przy okazji opisuje pozycję kobiet w elitach średniowiecznego Lewantu oraz rywalizację o władzę nad Ziemią Świętą zarówno pomiędzy chrześcijanami a muzułmanami, jak i pomiędzy samymi łacinnkami.
Zakon templariuszy był wojskowo-religijną organizacją, która powstała w celu ochrony pielgrzymów i osadników w Ziemi Świętej. Sami templariusze wierzyli, że są wojownikami Boga, walczącymi w jego imieniu, dzięki czemu wypracowali sobie przerażającą reputację wśród sąsiednich władców muzułmańskich. Niniejsza praca została poświęcona mężczyznom, którzy dołączyli do zakonu i próbuje prześledzić ich motywy, skupiając się na walczących w Ziemi Świętej. W oparciu o ówczesne źródła, zapewnia ona skuteczny wgląd w życie codzienne wojowników od czasu ich przyjęcia w poczet braci, przez szkolenie, organizację w polu, po sposoby walki.