Waszczak Stanisław

z recenzji prof. UEK dr hab. Alicji Miś: Podjęta problematyka ma charakter nowatorski; nie ma bowiem w polskiej literaturze przedmiotu podobnego opracowania. Znaleźć można jedynie przyczynki, w postaci nielicznych artykułów, częściej dotyczących twórczości i talentów w organizacji niż pracoholizmu (…). Sformułowany przez Autorów przedmiot opracowania sprowadza się do „dokładniejszego określenia możliwych relacji pomiędzy aktywnością twórczą a pracoholizmem”. Sposób dojścia do tak nakreślonego wyniku obejmuje także wykorzystanie metody biograficznej jako podstawy prowadzonych badań – co ujawnia dodatkowy walor pracy: jej wkład w metodologię badawczą nauk o zarządzaniu, w których metoda biograficzna jako sposób gromadzenia informacji jest śladowo wykorzystywana jedynie w procesie pozyskiwania pracowników do organizacji (…). Stojąc na gruncie koncepcji zasobowej organizacji Autorzy skonstatowali, iż tworzywem aktywności twórczej jest wiedza poddająca się kształtowaniu i transformowaniu w konkretne produkty, a duże zaangażowanie pracowników w pracę, odczuwanie przymusu pracy i satysfakcji z pracy jest pożądane z punktu widzenia organizacji. Jednak pewien specyficzny układ wymienionych charakterystyk aktywności twórczej prowadzi do zachowań nieefektywnych i swoistego „nadużycia” zasobu ludzkiego. Przyjęto zatem, iż „pracoholizm” wcale nie jest mniej groźny w skutkach tylko dlatego, że odnosi się do wykonywania pracy twórczej a nie odtwórczej (…). Rozdział IV „Wypowiedzi twórców jako źródło informacji o ich pracoholizmie” jest najbardziej spektakularny w całym opracowaniu. Sam w sobie niezwykle twórczy zarówno jeśli chodzi o pomysł, jak i jego realizację, że nie wspomnę o ciekawej zawartości. Zaproponowany tu algorytm poszukiwania elementów pracoholizmu jest nowatorski i otwiera nowe możliwości metodologiczne w zarządzaniu.

Przedmiotem monografii jest projektowanie HR na bazie przeprowadzanych eksperymentów. Zagadnienia z tego obszaru należą zarówno do problematyki gospodarowania kapitałem ludzkim w organizacji (ekonomii klasycznej), jak i do ekonomii eksperymentalnej (traktowanej przez niektórych specjalistów jako nurt ekonomii behawioralnej).

Zróżnicowanie zasobów ludzkich, w tym ich wielopokoleniowość, może stanowić o przewadze konkurencyjnej przedsiębiorstw. Różnorodność kapitału ludzkiego ujmowana w kategoriach afiliacji społeczno-kulturowych, ról organizacyjnych i zespołowych, jak również indywidualnych cech pracowników, w istotny sposób wpływa na postawy wobec pracy i kreatywność zespołów. Autorzy podjęli próbę odpowiedzi na pytanie, w jakim zakresie postawy wobec pracy kształtują różnice uwarunkowane przynależnością do danego pokolenia, a w jakim - różnice wynikające z cech temperamentalnych i osobowościowych pracowników? Czy różnice te znajdują potwierdzenie w badaniach i praktyce, czy też są raczej efektem uogólnień i prowadzą do stereotypizacji generacyjnej? W książce, zawierającej analizy teoretyczne oraz wyniki własnych badań empirycznych, znajdą coś wartościowego dla siebie: - poszukiwacze pojęć z zakresu gospodarki kreatywnej; - kolekcjonerzy typologii; - badacze reprezentujący higher education research; - zainteresowani wyceną kreatywnych zespołów; - zwolennicy ekonomii behawioralnej; - upatrujący korzyści w marketingu personalnym, w tym - w segmentacji, także generacyjnej; - interesujący się sposobami oraz wynikami badania percepcji cech osobowościowych i temperamentalnych w kontekście generacyjnym; - identyfikujący się z przeciwnikami stereotypizacji generacyjnej; - dążący do budowania kapitału multigeneracyjności; - inni, wymykający się powyższemu „sprofilowaniu" miłośnicy problematyki HR.

Przedmiotem monografii jest projektowanie rozwiązań HR na bazie przeprowadzanych eksperymentów. Zagadnienia z tego obszaru należą zarówno do problematyki gospodarowania kapitałem ludzkim w organizacji (ekonomii klasycznej), jak i do ekonomii eksperymentalnej (traktowanej przez niektórych specjalistów jako nurt ekonomii behawioralnej). W książce przedstawiono: - metodyczne, ekonomiczne i etyczne możliwości oraz granice projektowania eksperymentów w obszarze HR, - wykorzystanie teorii i efektów eksperymentów psychologicznych w obszarze HR, - weryfikację możliwości stosowania 15 różnych schematów badań eksperymentalnych zorientowanych na realizację rozwiązań HR, - 33 przykładowe opisy przebiegu projektów eksperymentów HR, - typologię ryzyka eksperymentowania w warunkach kreowania rozwiązań zorientowanych na pracowników, - identyfikację metod analizy i oceny ryzyka stosowania eksperymentu dla celów HR oraz sposobów oddziaływania na poziom tego ryzyka, - grywalizację jako przykład eksperymentu w obszarze HR. Publikacja ma inspirować do poszerzania spektrum metod wykorzystywanych w HR i przejmowania przez specjalistów ds. kapitału ludzkiego także roli badawczej.

„Podjęty problem ma dwojakiego charakteru znaczenie. Z jednej strony stricte indywidualny: kompletne jego skutki ujawniają się wyłącznie w sferze jednostkowej. Z drugiej zaś strony - poprzez ten wątek indywidualny - wpływa na kondycję organizacji, obniżając wartość pozostającego w jego gestii kapitału ludzkiego. Wywołuje to dalsze konsekwencje - w funkcjonowaniu organizacji na rynku, jej konkurencyjnej pozycji, jej wizerunku i empoloyer brandzie. (...) Przedstawiona do recenzji książka ma szereg walorów stanowiących o jej wartości. Z punktu widzenia poznawczego prezentuje rozwijające się zjawisko dyskredytowania pracowników organizacji z wykorzystaniem mediów internetowych. Istniejąca na ten temat literatura, szczególnie wziąwszy pod uwagę perspektywę nauk o zarządzaniu jest zdecydowanie uboga, a wobec skutków jakie tak wyrażana agresja przynosi - nie pozwala na skuteczne jej ograniczenie. Tu Autorzy mają ogromną zasługę w przybliżeniu i wyjaśnieniu omawianego zjawiska. Z punktu widzenia metodologicznego w książce zaprezentowano sposób badania relacji pomiędzy atakami cyberdyskredytacyjnymi a pozycją konkurencyjną organizacji. W warstwie praktycznej - zawarte w książce propozycje pozwalają na wybór instrumentów oddziaływania (zmniejszenie lub eliminowanie) na zakres natężenia agresji, tym samym poprawiając dobrostan organizacji. Atutem pracy jest przystępnie napisana treść: bogactwo zagadnień, próby ich porządkowana, terminologia zupełnie różnych dyscyplin naukowych (psychologia, zarządzanie, socjologia) stanowiły bowiem realne wyzwanie. (...) Bez wątpienia mogę powiedzieć, że monografia stanowi kompendium wiedzy o cyberdyskredytacji pracowników traktowanych jako kapitał współczesnych organizacji. Kompendium o charakterze nowatorskim z zamiarem usatysfakcjonowania czytelnika poszukującego wiedzy i/lub rozwiązań praktycznych w omawianym zakresie". Z recenzji dr hab. Alicji Miś, prof. UEK