Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Wszystkie nasze imiona

Dinaw Mengestu

Wszystkie nasze imiona

5.6

(18 ocen) wspólnie z

32,90

 

Powieść „Wszystkie nasze imiona” opowiada o dojrzewaniu dwóch młodych mężczyzn dokonującym się w trakcie burzliwej rewolucji w jednym z afrykańskich państw. Opuszczając bezpieczne zacisze uniwersyteckiego kampusu, zostają wciągnięci w wir niepokojących wydarzeń. Kiedy granica między idealizmem a przemocą coraz bardziej się zaciera, losy bohaterów się rozdzielają – jeden naraża się na skrajne niebezpieczeństwo, angażując się bez reszty w wojenne działania, drugi znajduje schronienie na obczyźnie, w małym miasteczku na amerykańskim Środkowym Zachodzie. Tam, podając się za studenta, który przybył do USA w ramach wymiany, zakochuje się w pracownicy społecznej i wtapia się w małomiasteczkową społeczność. Lecz na sielankę kładą się cieniem tajemnice jego przeszłości: czyny, jakie popełnił, i zadanie, którego nie doprowadził do końca. Nade wszystko zaś prześladują go wspomnienia ukochanego druha, z którym rozstał się w Afryce, charyzmatycznego przywódcy, który najpierw pchnął go w sam środek rewolucyjnej walki, a później poświęcił wszystko, aby zapewnić mu wolność.
„Wszystkie nasze imiona” zachwyca wizją i językową maestrią. Wywodząc się z wielkiej tradycji prozy Naipula, Greene’a i Achebe, Mengestu daje nam powieść polityczną, która jest zarazem urzekającym przedstawieniem miłości i łaski, samostanowienia, oraz imion, jakie nam nadano, i imion, jakie zyskaliśmy.
Mengestu przedstawia zderzenie kultur z niepokojącą przenikliwością... Barwnie odmalowuje pejzaże, lecz skupia się na bohaterach – Isaaku, rozczarowanym wizjonerze; Isaaku, tajemniczym uchodźcy; Helen, wrażliwej kochance, bohaterach uwikłanych w splot powiązań i rozstań, oddania i porzucenia, nadziei i zawodu.
„Publishers Weekly”
DINAW MENGESTU urodził się w roku 1978 w Addis Abebie w Etiopii. Studiował na Uniwersytecie Georgetown, kurs kreatywnego pisania ukończył na Uniwersytecie Columbia. Był stypendystą Nowojorskiej Fundacji dla Sztuki i Fundacji Lannana, trafił na listę dwudziestu najlepszych pisarzy przed czterdziestką zdaniem „The New Yorker”. Publikował m.in. w: „The New Yorker”, “Rolling Stone”, “Harper's Magazine”, “The Wall Street Journal” i “Granta”. Jest autorem The Beautiful Things That Heaven Bears oraz Jak czytać znaki. Otrzymał dwie nagrody dla młodych twórców, 5 Under 35 od National Book Foundation oraz 20 Under 40 nadawaną przez „The New Yorker”. Mieszka w Nowym Jorku.

Świat Książki
Broszurowa ze skrzydełkami

Wydanie: pierwsze

ISBN: 978-83-794-3790-0

Tytuł oryginalny: All Our Names

Liczba stron: 256

Format: 12.8x19.9

Cena detaliczna: 32,90 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...