Ciotka Julia i skryba Mario Vargas Llosa Książka

Mario Vargas Llosa, uznany już pisarz Ameryki Południowej, nagrodzony Noblem, raz jeszcze raczy nas słońcem Peru, niejednoznacznymi bohaterami i wielowarstwową fabułą, niejednokrotnie pikantną. W powieści "Ciotka Julia i skryba" nie zabraknie ani uroczej historii obyczajowej, ani skandalicznych nowinek zza oceanu. Dlaczego?

Książkę „Ciotka Julia i skryba" Mario Vargasa Llosy przeczytałam od deski do deski. Niestety jestem rozczarowana jej fabułą. Dla mnie skrajnie pogmatwana. Dużo bohaterów, poplątane imiona i nazwiska. Zdaję sobie sprawę, że pewnie taki był zamysł autora. Nie jest to jednak w moim guście. Do tego fragmentami powieść jest totalnie nudna.

Moje pierwsze zetknięcie z prozą Mario Vargas Llosy było na miarę spotkań z książkami W. Faulknera, V. Nabokova, E. Jelinek, a więc najwyższą literacką półką.Do tej pory peruwiański pisarz mnie nie rozczarował, a Ciotka Julia i skryba to przypieczętowanie nie tylko pewnego etapu pracy twórczej tego pisarza, ale i mojej miłości do jego książek. 

Ostatnimi czasy, fenomen nazwiska Llosy przypomina trochę fenomen najznakomitszych marek ubrań. Słyszę "Llosa" i już mam przed oczami kolejną, fantastyczną okładkę jego książki. Cieszę się, że ostatnio zajęła mi czas powieść pt. "Ciotka Julia i skryba", którą klasyfikuje się jako przedstawicielkę nurtu lekkiego w twórczości pisarza. Jakoś nie umiem sobie wyobrazić sytuacji, w której osiemnastoletni chłopak z mojej rodziny, zaczyna "randkować" z rozwiedzioną ciotką po trzydziestce. Tym większe było moje zdumienie, kiedy okazało się, że to nie jest fikcja literacka, ale po prostu fakt z jakże bujnego życia pisarza, wykorzystany w tworzeniu książki.

Llosę zacząłem czytać ze snobizmu. Bynajmniej nie dlatego, że dostał literackiego Nobla, tylko dużo wcześniej. Zafascynowała mnie literackość sytuacji, w której znany pisarz, z ulubionego przeze mnie kręgu iberoamerykańskiego, kandyduje na stanowisko prezydenta Peru i przegrywa z... Japończykiem.

Proza Mario Vargasa Llosy to bogactwo treści, wielość wątków, które splatają się, schodzą i rozchodzą, to plastyczność fabuły, solidność warsztatu, gruntowna znajomość środowiska, kultury, ludzi, których autor czyni materią swojej literatury. To doskonały mariaż talentu i surowej pracy, z którego rodzą się niebagatelne tematy, frapujące zmiany akcji, plastyczne opisy, doszlifowane zdania, słowem, którego owocem jest kawał dobrej literatury. W ten klimat wpisuje się także intrygująca pikanterią „Ciotka Julia i skryba".