Horyzont Jakub Małecki Książka

Książka, która dotknęła mojego serca. Wzruszająca, prawdziwa, głęboka. O takiej polskiej literaturze marzę i mam nadzieję, że będzie jej jeszcze więcej. Polecam każdemu, niezależnie od wieku, bo to historia o życiu. To historia, w której każdy odnajdzie choć cząstkę siebie. Coś pięknego, prostego, a zarazem tak emocjonalnego... Nie mogę wyjść z podziwu. Cały czas o niej myślę....

To opowieść o dwójce ludzi, którzy codziennie zmagają się z cieniami przeszłości. Poznajemy Mariusza i Zuzę. Ich życia to dwie bajki. Pozornie wydaje się, że nie łączy ich nic oprócz mieszkania w Warszawie. Poznają się podczas robienia prania. To taka zwykła czynność, a sprawiła, że u nich już nic nie będzie nigdy takie samo. Poznajemy tych bohaterów kawałek po kawałku, docierając coraz głębiej w ich duszę i uczucia. Ta dwójka staje się dla siebie wsparciem w trudnych chwilach i cała ta historia sprawia, że zdajemy sobie sprawę, że patrząc z odpowiednią osobą możemy patrzeć poza horyzont.

To moja pierwsza książka Małeckiego, którą przeczytałam, ale na pewno nie ostatnia. Słyszałam mnóstwo zachwytów nad jego twórczością i teraz już rozumiem dlaczego. Nie czytałam nigdy wcześniej niczyjej twórczości, która byłaby tak prosta, a jednocześnie niosłaby ze sobą tak ogromne emocje i uczicua. To książka, którą przeżywa się całym sobą. Płakałam podczas czytania niejednokrotnie, ale nie wstydzę się łez. Są prawdziwe, tak i ta historia, która mnie urzekła. Coś niezwykłego...

To opowieść o dwójce ludzi, którzy codziennie zmagają się z cieniami przeszłości. Poznajemy Mariusza i Zuzę. Ich życia to dwie bajki. Pozornie wydaje się, że nie łączy ich nic oprócz mieszkania w Warszawie. Poznają się podczas robienia prania. To taka zwykła czynność, a sprawiła, że u nich już nic nie będzie nigdy takie samo. Poznajemy tych bohaterów kawałek po kawałku, docierając coraz głębiej w ich duszę i uczucia. Ta dwójka staje się dla siebie wsparciem w trudnych chwilach i cała ta historia sprawia, że zdajemy sobie sprawę, że patrząc z odpowiednią osobą możemy patrzeć poza horyzont.

Książka, która dotknęła mojego serca. Wzruszająca, prawdziwa, głęboka. O takiej polskiej literaturze marzę i mam nadzieję, że będzie jej jeszcze więcej. Polecam każdemu, niezależnie od wieku, bo to historia o życiu. To historia, w której każdy odnajdzie choć cząstkę siebie. Coś pięknego, prostego, a zarazem tak emocjonalnego... Nie mogę wyjść z podziwu. Cały czas o niej myślę....

To moja pierwsza książka Małeckiego, którą przeczytałam, ale na pewno nie ostatnia. Słyszałam mnóstwo zachwytów nad jego twórczością i teraz już rozumiem dlaczego. Nie czytałam nigdy wcześniej niczyjej twórczości, która byłaby tak prosta, a jednocześnie niosłaby ze sobą tak ogromne emocje i uczicua. To książka, którą przeżywa się całym sobą. Płakałam podczas czytania niejednokrotnie, ale nie wstydzę się łez. Są prawdziwe, tak i ta historia, która mnie urzekła. Coś niezwykłego...

To opowieść o dwójce ludzi, którzy codziennie zmagają się z cieniami przeszłości. Poznajemy Mariusza i Zuzę. Ich życia to dwie bajki. Pozornie wydaje się, że nie łączy ich nic oprócz mieszkania w Warszawie. Poznają się podczas robienia prania. To taka zwykła czynność, a sprawiła, że u nich już nic nie będzie nigdy takie samo. Poznajemy tych bohaterów kawałek po kawałku, docierając coraz głębiej w ich duszę i uczucia. Ta dwójka staje się dla siebie wsparciem w trudnych chwilach i cała ta historia sprawia, że zdajemy sobie sprawę, że patrząc z odpowiednią osobą możemy patrzeć poza horyzont.

Książka, która dotknęła mojego serca. Wzruszająca, prawdziwa, głęboka. O takiej polskiej literaturze marzę i mam nadzieję, że będzie jej jeszcze więcej. Polecam każdemu, niezależnie od wieku, bo to historia o życiu. To historia, w której każdy odnajdzie choć cząstkę siebie. Coś pięknego, prostego, a zarazem tak emocjonalnego... Nie mogę wyjść z podziwu. Cały czas o niej myślę....

To moja pierwsza książka Małeckiego, którą przeczytałam, ale na pewno nie ostatnia. Słyszałam mnóstwo zachwytów nad jego twórczością i teraz już rozumiem dlaczego. Nie czytałam nigdy wcześniej niczyjej twórczości, która byłaby tak prosta, a jednocześnie niosłaby ze sobą tak ogromne emocje i uczicua. To książka, którą przeżywa się całym sobą. Płakałam podczas czytania niejednokrotnie, ale nie wstydzę się łez. Są prawdziwe, tak i ta historia, która mnie urzekła. Coś niezwykłego...

"Horyzont" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po lekturze wiem, że książki pana Małeckiego zagoszczą u mnie na stałe. Podjął się trudnego tematu, ale moim zdaniem było warto. Opowiedział o nim w piękny sposób. Sposób, w jaki książka jest napisana wręcz trudno ubrać w słowa. Oszczędnie, ale wystarczająco. Rytmicznie, ale bez pędu. To jedna z tych pozycji, do których się wraca. PTSD ujęte w bardzo delikatny sposób,to bardzo mało popularna tematyka w światku literackim, a szkoda...Chyba nie muszę dodawać, że "Horyzont" gorąco polecam?