Nieznośna lekkość bytu Milan Kundera Książka
Wydawnictwo: | W.A.B. |
Rodzaj oprawy: | Okładka broszurowa (miękka) |
Liczba stron: | 384 |
„Nieznośna lekkość bytu” - Milan Kundera
Wydana po raz pierwszy w 1984 roku Nieznośna lekkość bytu jest najsłynniejszą powieścią Milana Kundery oraz swego rodzaju ukoronowaniem jego twórczości. Zbiegają się w niej wszystkie tematy, do których pisarz w swojej twórczości nieustannie powraca. Splot życiorysów kilku postaci (i psa), które na różne sposoby dochodzą do wniosku, że jedynym, co zostaje im dane jest właśnie tytułowa lekkość. Głównym problemem, który interesuje Kunderę w tej książce jest kwestia przypadku jako czynnika, który determinuje ludzkie losy. Miłość jest przypadkiem. To przypadek decyduje, że zakochujemy się właśnie w tej, a nie w innej osobie. Przypadek decyduje również o tym, czym zajmujemy się przez całe życie, kim jesteśmy, z jakimi ludźmi się stykamy. W epoce totalitaryzmu zaś czynnik losowy jest tym bardziej paradoksalny, im bardziej wszechwładny ustrój stara się go wyeliminować i narzucić obywatelom sztuczne ograniczenia. Pomiędzy tymi dwoma żywiołami – prawdziwym i wymyślonym - poszczególne biografie wirują jak folia na wietrze. Sposób w jaki napisana jest Nieznośna lekkość bytu doskonale koresponduje z tematem - napisana jest lekko, pozornie chaotycznie. Wypełniona stwierdzeniami o charakterze ogólnym, których nie można traktować inaczej niż jako stwierdzenia właściwie nieważne...
Szczegółowe informacje na temat książki Nieznośna lekkość bytu
Wydawnictwo: | W.A.B. |
EAN: | 9788383188171 |
Autor: | Milan Kundera |
Rodzaj oprawy: | Okładka broszurowa (miękka) |
Liczba stron: | 384 |
Data premiery: | 2023-07-19 |
Podmiot odpowiedzialny: | Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o. Marszałkowska 116/122 00-017 Warszawa PL e-mail: [email protected] |
Zainspiruj się podobnymi wyborami
Podobne do Nieznośna lekkość bytu
Inne książki Milan Kundera
Inne książki z kategorii Proza
Oceny i recenzje książki Nieznośna lekkość bytu
Trzech wędrowców jest na spacerze, gdy zaczyna padać deszcz. W ciągu kilku minut zdają sobie sprawę, że zostali złapani w potężną burzę i szybko znajdują schronienie pod skalnym okapem. Gdy są przyciśnięci do ostrych skał, nieświadomie doświadczają burzy na trzy bardzo różne sposoby. Wędrowiec numer jeden znajduje nieprzewidywalność burzy dziką, wspaniałą i erotyczną. Wie, że nie można kontrolować natury, ani nie byłaby na tyle naiwna, by myśleć, że mogłaby zrozumieć, co się dzieje, co to oznacza, ani kiedy się skończy. Kocha uczucie deszczu na twarzy i wiatru we włosach.Wędrowiec numer dwa jest przerażony burzą. Schowa się, z zamkniętymi oczami, rękoma na uszach, i jest przekonana, że wszyscy umrą. Drży przy każdym uderzeniu pioruna przed sobą, a jej serce bije mocno z dyskomfortu i zamieszania. Chciałaby, żeby to wszystko zniknęło.Wędrowiec numer trzy to zabiegany facet, którego trzeba było przekonać do wzięcia udziału w wędrówce. Zdaje sobie sprawę, że ta burza opóźni ich o co najmniej dobre pół godziny, i ze złością odmawia rozmowy lub uznania strachu lub podekscytowania swoich towarzyszy podróży. Jest zły, że marnuje się jego czas i jest zaniepokojony utratą zasięgu komórkowego.Po burzy trzej wędrowcy mają trzy różne reakcje na burzę:Wędrowiec numer jeden wraca do domu, by napisać wiersz i przygotować pożywny posiłek.Wędrowiec numer dwa postanawia zrezygnować z kofeiny i przysięga, że nigdy więcej nie pójdzie na wędrówkę.Wędrowiec numer trzy umieszcza złośliwy tweet (obrażający Matkę Naturę) z samochodu, jak tylko przywrócone zostaje połączenie komórkowe.Zbiegiem okoliczności wszyscy trzej wędrowcy czytali w czasie burzy "Nieznośną lekkość bytu" autorstwa Milana Kundery, ale temat ten nigdy nie pojawił się podczas ich spaceru. Skończą książkę w trzech różnych momentach i będą mieli trzy zupełnie różne reakcje na tekst.Ironią losu będą reagować w sposób podobny do tego, jak zareagowali na burzę.
Trzech wędrowców jest na spacerze, gdy zaczyna padać deszcz. W ciągu kilku minut zdają sobie sprawę, że zostali złapani w potężną burzę i szybko znajdują schronienie pod skalnym okapem. Gdy są przyciśnięci do ostrych skał, nieświadomie doświadczają burzy na trzy bardzo różne sposoby. Wędrowiec numer jeden znajduje nieprzewidywalność burzy dziką, wspaniałą i erotyczną. Wie, że nie można kontrolować natury, ani nie byłaby na tyle naiwna, by myśleć, że mogłaby zrozumieć, co się dzieje, co to oznacza, ani kiedy się skończy. Kocha uczucie deszczu na twarzy i wiatru we włosach.Wędrowiec numer dwa jest przerażony burzą. Schowa się, z zamkniętymi oczami, rękoma na uszach, i jest przekonana, że wszyscy umrą. Drży przy każdym uderzeniu pioruna przed sobą, a jej serce bije mocno z dyskomfortu i zamieszania. Chciałaby, żeby to wszystko zniknęło.Wędrowiec numer trzy to zabiegany facet, którego trzeba było przekonać do wzięcia udziału w wędrówce. Zdaje sobie sprawę, że ta burza opóźni ich o co najmniej dobre pół godziny, i ze złością odmawia rozmowy lub uznania strachu lub podekscytowania swoich towarzyszy podróży. Jest zły, że marnuje się jego czas i jest zaniepokojony utratą zasięgu komórkowego.Po burzy trzej wędrowcy mają trzy różne reakcje na burzę:Wędrowiec numer jeden wraca do domu, by napisać wiersz i przygotować pożywny posiłek.Wędrowiec numer dwa postanawia zrezygnować z kofeiny i przysięga, że nigdy więcej nie pójdzie na wędrówkę.Wędrowiec numer trzy umieszcza złośliwy tweet (obrażający Matkę Naturę) z samochodu, jak tylko przywrócone zostaje połączenie komórkowe.Zbiegiem okoliczności wszyscy trzej wędrowcy czytali w czasie burzy "Nieznośną lekkość bytu" autorstwa Milana Kundery, ale temat ten nigdy nie pojawił się podczas ich spaceru. Skończą książkę w trzech różnych momentach i będą mieli trzy zupełnie różne reakcje na tekst.Ironią losu będą reagować w sposób podobny do tego, jak zareagowali na burzę.