Convivo

Las to wybór wierszy dwóch najnowszych tomów czeskiej poetki Jitki Bret Srbovej w tłumaczeniu Zofii Bałdygi.

Nowy tom wierszy poetki urodzonej w Lublinie w roku Orwella, autorki trzech książek poetyckich, z których dwie – Reorientacja (2017) i Niedoskonałości (2019) zostały wydane w ramach nagród zdobytych w ogólnopolskich konkursach poetyckich.Poetka Jedyną taką rzeczywistość uważa za podsumowanie kilku dziwnych lat, które zmieniły świat (pozostawiając go w efekcie dokładnie takim samym, jakim był zawsze)

0°dll to debiutancki tom wierszy krakowskiego poety Patricka LeftwichaPoemat Patricka Lefticha.Tak pisze o książce Dawid Kujawa: „W czasach, gdy kulturę na wskroś przenika lęk przed katastrofą, Patrick Leftwich zakłada, że katastrofy są jedynym pewnikiem ontologicznym. W poemacie 0°dll patos metalicznego języka splata się w wiecznym uścisku z etosem postludzkim, a w tle majaczy coś, co niektórzy uznaliby za twardy determinizm – ja wolę nazywać to rekurencyjnymi pętlami kodu źródłowego. Tom Leftwicha jest jak algorytmiczny palimpsest, z którego rekonstruujemy wymarłe formy podmiotowości, ich niedoskonałe wersje beta. Nikt do Ciebie nie mówi, czytelniku, to „załamane impulsy dryfują w syntetycznej pianie”.

Mały Gatsby to nowy tom poetycki Jarosława Dudycza, który za swój debiut nominowany był do nagrody Silesius.

Książka to dwujęzyczny chapbook zawierający wiersze i prozy angielskiego poety Roda Menghama w oryginale oraz w tłumaczeniu Renaty Senktas i Adama Zdrodowskiego.Rod Mengham jest autorem licznych publikacji poetyckich, ostatnio Unsung (2006), Chance of a Storm (2015), Grimspound & Inhabiting Art (2018), 2019 the vase in pieces (2019), oraz przekładów, w tym wyboru wierszy Andrzeja Sosnowskiego pt. Speedometry (2014). W 2020 za swoją poezję otrzymał nagrodę Cholmondely Award. Jest współredaktorem antologii Altered State: The New Polish Poetry (2003) i współautorem części pomieszczonych w niej tłumaczeń. Współredagował, razem z Johnem Kinsellą, antologię Vanishing Points: New Modernist Poems (2004). Jego najnowsza książka to Midnight in the Kant Hotel: Art in Present Times (Carcanet, 2021), zbiór esejów o twórczości wybranych artystów współczesnych. Był kuratorem wielu wystaw sztuki współczesnej, m.in. In The Realm Of The Senseless (Rondo Sztuki, Katowice, 2011), prezentującej dorobek braci Chapman. Zrealizował kilka filmów z artystą Markiem Atkinsem (soundingpolefilms); wspólnie stworzyli także album Still Moving (Veer Publications, 2014). Od 1992 jest redaktorem serii arkuszy poetyckich wydawanych przez Equipage, ostatnio Flatsharing (2022) francuskiej poetki Anne Portugal.

Książka poetycka Anny Matysiak, składająca się z trzech części: Gwadalkiwir kolibrów, Zbrojna i Ruchy Browna.

Legendarny poetycki zestaw kolaży Krzysztofa Jaworskiego już jest! Wykonany pierwotnie w jednym egzemplarzu, 35 lat temu, dziś ukazuje się w wersji książkowej z posłowiem Rafała Wawrzyńczyka, we współedycji Convivo i Wydawnictwa Iskry. Reprodukcje kolaży mają wymiary oryginalnych plansz.

Erodotyki to wiersze o miłości, opowiadające o różnych jej etapach. Na początku spotykamy bohatera lirycznego jako młodego zakochanego chłopca, aby w miarę czytania śledzić, jak uczucie rozwija się przez dziesięciolecia wspólnego życia, jak się zmienia. Co się zdobywa w tym procesie, a co się traci? Czytelnik może w tych wierszach znaleźć odpowiedź na odwieczne pytania dotyczące emocji, cielesności, przemijania, spełnienia. To wiersze pełne – bardzo osobiste i jednocześnie uniwersalne.

Tom poezji Grzegorza Wróblewskiego, mieszkającego na stałe w Danii autora wielu książek poetyckich, prozatorskich, dramatów i esejów, artysty wizualnego, tłumaczonego na kilkanaście języków.

Konopeum to debiutancki tom wierszy Szymona Kowalskiego, jednego z założycieli czasopisma „Iglica”. Jak sam pisze o sobie autor: “Sprawuje rządy nad karnawałem. Targuje się z kupcem, miesza błyski z ziarnem”.

Kazimierz Brakoniecki przez wiele lat pisał dzienniki, które wykorzystywał w swojej obfitej twórczości poetyckiej i eseistycznej, rozbudowując „przeklęte, metafizyczne, regionalne, autobiograficzne” tematy, nastroje, refleksje, narracje. Jednym z zachowanych przez autora dzienników jest właśnie ten prezentowany w wersji oryginalnej, zapisywany mniej lub bardziej skrupulatnie między 2 VIII 1989 a 3 III 1993 roku. Są to lata przełomowe dla Polski, dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej, ale także dla całego ówczesnego świata z powodu radykalnych i tak długo wyczekiwanych wydarzeń politycznych i społecznych, symbolizowanych zwycięstwem demokracji w państwach byłego bloku radzieckiego. Poeta notuje nie tylko te wiekopomne wydarzenia i ich późniejsze reperkusje, ale także swoje reakcje, obawy i nadzieje; namiętnie rozpisuje się o europejskiej i regionalnej historii, o polityce, o Polsce, dorzucając do obiektywnych faktów prywatne opowieści, rodzinne doświadczenia, uwzględniając olsztyńskie oraz warmińsko-mazurskie klimaty i uwarunkowania. Niemało uwagi poświęca też literaturze, różnorodnym postawom europejskich intelektualistów wobec ideologii, roli państwa, religii, nigdy nie porzucając osobistego tonu i indywidualnego, emocjonalnego wyznania w fundamentalnych sprawach (wiary-niewiary, patriotyzmu-nacjonalizmu, autorytaryzmu-demokracji). Dziennik olsztyński Kazimierza Brakonieckiego przynosi z nerwem opisaną – a wzmocnioną krytycznymi spostrzeżeniami – wędrówkę zarówno po bliższym (warmińskim) i dalszym świecie, jak i po niedawno minionej historii małej i dużej, której fascynujące, dające do myślenia i niepokoju znaki rozpoznać można i w dzisiejszej rzeczywistości.

Książka Henryka Wańka to nowa pozycja w serii “Jeden esej”. Fragment: “W świecie tak wypełnionym nowoczesnością jak druga połowa XX wieku magnetyzm alchemii, na której ciążył racjonalistyczny zarzut szalbierstwa, miał w sobie urok sprzeciwu. Z magazynu archaizmów została wydobyta ta alchemia jako kulturowy underground przeciwko dominacji scjentyzmu. Kulturowy – powtarzam – bo nic mi nie wiadomo o współcześnie istniejących laboratoriach, gdzie w retortach i alembikach poszukuje się Merkuriusza. Może tylko w przybliżeniu i w pobliżu Genewy coś takiego w CERN mogą wyprawiać z hadronami. Powrót alchemii (bo przecież nie renesans) w minionym stuleciu odbywał się na różnych piętrach kultury, od surrealistów zaczynając, aż po pop-art”.

Jeszcze trochę inne historie, historie często zabawne, czasem trochę smutne, zawsze zamyślone. Na swoich bohaterów: poetę Antoniego, pisarza Pawła Mścińskiego, profesora Ryszarda Piotrowskiego czy krytyka Waleriana Mostowskiego Szaruga spogląda z czułością, wkładając ich nieraz w sam środek scenek absurdalnych i groteskowych, które pokazują czytelnikowi, że życie takie właśnie jest, absurdalne i groteskowe, i że nic więcej nie mamy. Dwie tajemnicze postacie, Anna (kobieta wybuchowa) i nie mniej łatwopalna Dziewczynka, przechadzają się po kartkach książki jak symbole niezgody na narzucone ludzkiemu światu reguły, jak żywe sygnały mocy, która nie chce, nie pozwala przystać bez walki na logikę stagnacji, zamierania, utraty.

(...) to co się liczy nie da się zliczyć a my nie mamy na co liczyć i na nas liczyć nie ma co chociaż wciąż się liczymy już osiem miliardów błąka się a przecież winniśmy pamiętać o umarłych oni też się liczą (...)

Janusz Radwański urodził się w 1984 roku. Wydał książki z wierszami: Księga wyjścia awaryjnego (Brzeg 2012), Chałwa zwyciężonym (Olkusz 2013), Kalenberek (Warszawa 2017), Święto nieodległości (Warszawa 2018), Śpiewnik szantowy (Warszawa 2022), arkusz poetycki Żylety (2022) oraz przekłady: Pawło Korobczuk, Kajfuj, kajfuj (Kraków 2019), Ołeksij Czupa, Piędź (Warszawa 2020), Wołodymyr Bynio, Tak jest zapisane (Krasnogruda 2022) oraz Daryna Hładun, Radio „Wojna” (Katowice 2022). Ojciec, muzykant ludowy, muzealnik. Mieszka w Kolbuszowej Górnej.

Senny ofsajd, nowy tom wierszy Wojciecha Brzoski, już jest. Tak pisze o ksiązce Tymon Tymański: “W życiu poznałem tylko dwóch szlachetnych majorów: Majora Toma i majora Wojtka Brzoskę. Pierwszy z nich eksplorował kosmos, drugi – świat poetyckiej metafizyki oraz jej subtelnych (nie-)dopowiedzeń. Oto nowy tomik Wojtka, który serdecznie polecam. Wszak od dobrej wódki i zacnych wierszy nie boli głowa, a wręcz przeciwnie”.

17 niedokończonych historyjek, książka Juliusa Kelerasa z ilustracjami Vandy Padimanskaite, przetłumaczona przez Zuzannę Mrozikową to zbiór zabawnych, rozwijających wyobraźnię krótkich opowiadań. Świetna dla dzieci od 3 do 10 roku, wiele radości przyniesie także rodzicom.

Marcin Sas urodził się w Warszawie w 1983 roku. Ostatnio wydał książkę z wierszami "Bajka na godziny" w Stowarzyszeniu Literackim im. K.K. Baczyńskiego. Publikował w pismach literackich, m.in. w Wyspie, Akcencie, Kwartalniku Literackim, Dwutygodniku. Mieszka w Warszawie. Jak pisze o książce Grzegorz Wróblewski: "Gdzie zapodziała się ta nasza słynna wolność? Czy można odwiedzać systematycznie/beztrosko Lunę, udawać, że się ma nieograniczone kosmiczne wybory, czy zabawa polega tylko na ciągłym, obsesyjnym zjeździe, czyli na tzw. autentyczności, istnieniu w mrocznych dekoracjach, w klaustrofobicznej klatce, chronicznym lęku? Groza, ssaki z wycofaną prawicą, dziwnymi łukami brwiowymi... Jak skutecznie sugerowali kiedyś starsi mistrzowie, nicość nie musi być czymś przegranym... Jest przecież świadomością, oświeceniem. Najwyższą, charakterną formą funkcjonowania. Poezja. Marcin Sas, osobna trasa...".

Nowa książka Żanety Gorzkiej to tom haiku. Jak pisze Patryk Kosenda: "Jeśli otworzycie nową książkę Gorzkiej, zobaczycie jakieś maleństwa i spodziewacie się ćpaiku – to ja was mogę rozgrzeszyć lub rozproszyć, co mi tam, ale mogę też zaprosić do gilgania śmiertelnej powagi, dozowania mikrogrozy, wsysania gniadych jednorożców, życia, śmierci, życia".

Wiersze Wybór Piotra Mierzwy, to tom poezji, zawierający 60 utworów autora, wybranych z jego bogatej twórczości, w ogromnej większości niepublikowanych. Jak pisze Miłosz Biedrzycki: "Przez kilka dziesięcioleci, kiedy ukryty był przed czytelniczym okiem, wypracował własny, suwerenny język, dopełniający i wzbogacający pejzaż współczesnych użyć polszczyzny. W tej chwili widać wyraźnie, że Piotr Mierzwa to poeta, któremu idzie o życie – co wcale nie przeszkadza mu dobrze się przy tym bawić. Stał się, jak pisze, gościem Słońca; dziś my dostajemy możliwość, by być jego gośćmi".

Michał Misza Czorny podjął się w swojej książce ważnego zadania - zbadać niemal na gorąco, na żywo, pewną nową jakość na polskiej scenie teatralnej, która ukształtowała się dzięki nowej koncepcji kształcenia, podjętej na bytomskim Wydziale Teatru Tańca. Absolwenci, aktorzy-tancerze, nie tylko coraz mocniej zaznaczają swoją obecność jako wykonawcy, ale też sami tworzą artystyczne projekty, grupy tetralne, spektakle, sami też zaczynają nauczać. Autor książki jest jednym z takich pełnych twórczej energii artystów, choreografem, założycielem Teatru OdRuchu. "Postać sceniczna aktora-tancerza" to zapis obserwacji od wewnątrz, z zachowaniem koniecznego badawczego dystansu i z mocną podbudową teoretyczną. W środku tej 400-stronicowej pozycji znajdziecie ponad 40 zdjęć oraz wywiady z artystami zebrane w rozdziale IV. "Teatr, jego forma, estetyka, zmieniają się. Potrzeba nowej energii, środków wyrazu, umiejętności artystów – wykonawców. Takimi dysponują absolwenci Wydziału Teatru Tańca krakowskiej AST. Opisanie ich racy, procesu tworzenia, metod stosowanych w cyklu nauczania może stać się bezcennym, w Polsce pionierskim, materiałem dla świata teatru" - pisze na okładce prof. dr hab. Jerzy Stuhr

Leszek Szaruga, właśc. Aleksander Wirpsza (ur. 28 lutego 1946) – poeta, prozaik, tłumacz niemieckiej i rosyjskiej poezji, profesor, wykładowca uniwersytecki – historyk literatury, krytyk literacki. W latach 70. i 80. był redaktorem pism drugiego obiegu, w latach 1979-1989 współpracował z sekcją polską Radia Wolna Europa, od 1979 roku z paryską „Kulturą”. Pod koniec istnienia pisma był w nim szefem działu poezji. W Berlinie Zachodnim, współpracował z sekcjami polskimi BBC oraz Deutsche Welle oraz czasopismami emigracyjnymi. Laureat Nagrody Kościelskich (1986) oraz nagrody literackiej „Kultury” (1999). "Mucha" to sylwiczny poemat, będący rozmową z Różewiczem i jeszcze paroma innymi głosami, które odcisnęły śwój ślad w historii naszej cywilizacji.

Czy istnieje „inna Rosja”? Dziś to pytania wydaje się bardziej istotne, niż było dotąd dla tych wszystkich, którzy – jak Miłosz, Herling-Grudziński, Giedroyc czy Stempowski, Czapski bądź Woroszylski, by wspomnieć tylko kilka nazwisk – jej poszukiwali. Tym bardziej że realia barbarzyńskiej wojny z Ukrainą zdają się takie pytanie unieważniać. Ale właśnie w kontekście tych wydarzeń książka Piotra Mitznera stanowi głos mocny i ważny, ponieważ, mimo wszystko, odnalezienie innej, europejskiej Rosji, stwarza nadzieję na odmianę losu świata. Jeśli zaś gdzieś głosu tej Rosji można szukać, to na pewno w literaturze. I tak właśnie czyni Mitzner, prowadząc czytelnika przez światy wykreowane w dziełach Gogola, Czechowa, Jewreinowa, Cwietajewej, Popławskiego, Charmsa, Babla, Płatonowa, Chlebnikowa czy Kruczonycha, autora Zwycięstwa nad słońcem – dramatu, do którego scenografię, z jej najmocniejszym bodaj akcentem, Czarnym kwadratem, stworzył Kazimierz Malewicz. Mitzner, wytrawny znawca Rosji i stosunków polsko-rosyjskich, jest jednym z nielicznych kontynuatorów dziedzictwa, jakim stanowi w tej sprawie dorobek paryskiej „Kultury”, umocowany na – kruchej, to prawda, ale mimo to trwałej – wierze w możliwość rzetelnego i realistycznego dialogu z tą Rosją, której reprezentantami są ludzie właśnie zdelegalizowanego przez Putina Memoriału, a nie władcy Kremla.

Ukraiński kalejdoskop to zbiór esejów Leszka Szarugi, poety, tłumacza, krytyka literackiego, wykładowcy akademickiego. Znajdują się w niej omówienia wydanych w ostatnich latach książek ukraińskich autorów, esej o współpracy Jerzego Giedroycia i Bohdana Osadczuka oraz teksty napisane w ostatnich tygodniach, dotyczące sytuacji w Ukrainie. Jak pisze Szaruga: “Niewątpliwie w biegu historii relacje między Polską, Rosją i Ukrainą zaplatają się w skomplikowany węzeł zależności, którego rozwikłanie wymaga wyjątkowej uwagi i ostrożności. O ile jednak dla Moskwy już sama suwerenność Ukrainy stanowi casus belli, o tyle dla Warszawy jest jednym z fundamentalnych zagadnień „sprawy polskiej”: jej niepodległość, co wielokrotnie podnoszone było w kręgu paryskiej „Kultury”, jest w zasadzie warunkiem utrzymania niepodległości Polski”.