Menu

Kirin

Kirin
1,2 miliona sprzedanych egzemplarzy w Japonii!Powieść najmłodszej laureatki najbardziej prestiżowego wyróżnienia literackiego w Japonii – Nagrody im. Akutagawy.Osamotnienie ma różne oblicza. Nie każde wiąże się z fizyczną przemocą czy szykanami. Czasem po prostu przestajesz gdziekolwiek przynależeć, a twoje miejsce znajduje się poza grupą. To właśnie spotyka Hatsu – inteligentną i cyniczną licealistkę, która nie potrafi stłamsić swojego ego, by dopasować się do innych, a kąśliwością, maskującą jej zagubienie, tylko pogarsza swoją sytuację. W podobnej sytuacji jest Ninagawa – chłopak, który ma obsesję na punkcie modelki i idolki Orichan. Dawne spotkanie Hatsu z Orichan sprawia, że żyjący w swoim świecie Ninagawa po raz pierwszy zauważa koleżankę z klasy. Czy jednak wystarczy przebywać w czyimś towarzystwie, by przestać czuć się samotnym? Czy bycie skazanym wzajemnie na siebie wystarczy, by nawiązać więź?Powieść stworzona przez młodziutką japońską pisarkę oczarowuje stylem i przenikliwością. Oddziałująca na wszystkie zmysły, cierpka i niezwykle precyzyjna proza pozwala dogłębnie odczuć frustrację osób dotkniętych ostracyzmem społecznym bez uciekania się do nadmiernego dramatyzmu.Przekład: Joanna Weldu
Czym jest rzeczywistość, jeśli nie mozaiką tego, co zapamiętane i tego, co zapomniane? Dziesięć opowiadań Kyoko Nakajimy, pochodzących z różnych antologii twórczości japońskiej pisarki, łączy motyw pamięci i jej ulotności. Czytelnik znajdzie tu historie rodzinne i wątek subiektywność ich postrzegania; motyw kultywowania tradycji wbrew zacieraniu się ich sensu w kolejnych pokoleniach; problem demencji i przeżywania żałoby, a także chimeryczności codziennych wspomnień. Bohaterami tych błyskotliwych, a jednocześnie wzruszających i ciepłych opowieści są nie tylko ludzie, ale także przedmioty, zwierzęta i… duchy. "To, co zapamiętane / to, co zapomniane" to opowiadania, od których trudno się oderwać, a po skończonej lekturze jeszcze długo pozostaną z Czytelnikiem. Przekład z języka japońskiego: Monika Szyszka
Książka ta ukazuje fenomen, jakim jest japoński film animowany, posługując się przykładem twórczości Studia Ghibli. Autorzy analizują kolejno produkcje studia, zwracając uwagę na zawarte w nich motywy, przesłanie, koncepcję, inspiracje – rodzime i zachodnie – oraz filozofię. Podkreślają szerokie spektrum tematyczne filmów oraz kunszt związany z samą techniką animacji. To niezwykle cenne źródło wiedzy dla badaczy współczesnej kultury popularnej, filmoznawców, ale również i dla wielbicieli japońskiej animacji.
Pałace możnych, średniowieczne zamki, świątynie buddyjskie, chramy shintō i kryte strzechą wiejskie chaty – tradycyjna japońska architektura budzi zachwyt zarówno samych Japończyków, jak i turystów. Jednak aby w pełni docenić jej piękno, warto poznać jej tajniki: założenia planistyczne, rozwiązania zapewniające trwałość na terenach aktywnych sejsmicznie, historię i obce wpływy (głównie chińskie) oraz rzecz jasna symbolikę.Ten wszechstronny, bogato ilustrowany przewodnik obejmuje takie tematy, jak:• ewolucja japońskiej architektury od neolitycznycyh ziemianek po obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO;• charakterystyka, style i nieodzowne elementy tradycyjnej japońskiej architektury;• relacja z naturą i planowanie ogrodów;• japońska architektura sakralna i jej odmiany;• najstarsze japońskie zabytki i względność ich datowania;• wpływy tradycji na współczesnych architektów japońskich.
Mangowa adaptacja słynnego japońskiego klasyka. Na początku XI wieku w Japonii arystokratka i dama dworu o pseudonimie Murasaki Shikibu stworzyła opowieść, która oczarowała cesarzową Shōshi i jej otoczenie – i nie przestaje fascynować do dzisiaj, uchodząc za pierwszą na świecie powieść psychologiczną. Jej bohater, fikcyjny książę Genji, jest synem cesarza, lecz wskutek dworskich intryg zostaje pominięty w kolejce do tronu. Kiedy dorasta, wyróżnia się wśród arystokratów urodą, wdziękiem, wybornym gustem i rozmaitymi talentami – nic więc dziwnego, że serca dam w jego otoczeniu nie pozostają wobec niego obojętne. Jego własne życie uczuciowe jest jednak bardzo skomplikowane: choć chętnie wikła się w kolejne romanse, to do końca życia goni za cieniem swojej pierwszej ukochanej; nie zapomina również kobiet, które los odebrał mu przedwcześnie. Opowieść o Genjim to coś więcej niż tylko romans czy zapis kolejnych podbojów kochanka idealnego. Jest przede wszystkim bogatym, wielowymiarowym obrazem życia elit dworskich w starożytnej Japonii, ich wierzeń, obyczajowości oraz kultury. Nie jest dziełem łatwym, nie tylko z powodu języka, w którym została spisana, lecz również za sprawą swojej długości (anglojęzyczne przekłady liczą ponad 1000 stron) oraz liczby bohaterów, którzy się w niej przewijają. Niniejsza mangowa adaptacja ma za zadanie ułatwić osobom spoza kręgu naukowego zapoznanie się z treścią tego monumentalnego dzieła.
Antologia dziewięciu opowiadań autorstwa jednego z najważniejszych japońskich twórców okresu Edo (1603-1868), Akinariego Uedy, po raz pierwszy wydana w 1776 roku. Chociaż utwory mają charakter fantastyczny, a zaludniają je duchy, zjawy i demony, kryje się w nich dogłębna krytyka polityczno-społecznych realiów okresu Edo, zaś mimo upływu wieków wciąż zachwycają wyrafinowaniem języka i erudycją pisarza.
Lis jest jednym z najważniejszych zwierząt w japońskim folklorze. Występuje w licznych legendach i baśniach, a przypisywane mu właściwości czynią z niego coś więcej, niż rudego przecherę, jakiego znamy z europejskich podań. Nie tylko potrafi oszukać człowieka, wykorzystując do tego cały arsenał sztuczek, ale jest w stanie manipulować nim niczym żywą marionetką i stopniowo pozbawić go życia. Ma on jednak również drugie oblicze: stworzenia, które spłaca każdy dług wdzięczności, a także posłańca jednego z najważniejszych bóstw w japońskim panteonie animistycznym – Inari, patrona urodzaju. W niniejszym zbiorze, który tworzy 13 utworów autorstwa ośmiorga japońskich pisarzy, Czytelnik zetknie się z równie różnorodnym przedstawieniem lisów. Podczas gdy w jednych opowieściach są to groźne i złowrogie stworzenia, których lepiej nie napotkać na swojej drodze, w innych ukażą swoją łaskawą, a nawet pocieszną naturę. Przekład z języka japońskiego: Justyna Polak 
„Go!” - Kazuki Kaneshiro Licealista Sugihara cieszy się opinią szkolnego zabijaki: na dwadzieścia trzy bójki, jakie stoczył, żadnej nie przegrał. Nikt jednak nie wie o tym, że pod pozą łobuza kryje się wrażliwy chłopak o gołębim sercu i nikt nie może się dowiedzieć, bo inaczej jego codzienność byłaby nie do pozazdroszczenia. Sugihara jest bowiem Zainichi, potomkiem Koreańczyków, przedstawicielem japońskiej mniejszości narodowościowej, na każdym kroku dyskryminowanej i wiązanej ze światkiem przestępczym. Pewnego dnia Sugihara spotyka miłość swojego życia, śliczną Sakurai. Para zakochuje się w sobie, lecz sielanka trwa tylko do czasu, gdy chłopak ujawnia przed dziewczyną swoje pochodzenie. Czy ten romans japońskich Romea i Julii ma jakiekolwiek szanse przetrwać? Kazuki Kaneshiro jest japońskim pisarzem koreańskiego pochodzenia (Zainichi). Za powieść "Go", częściowo opartą na jego własnych doświadczeniach, otrzymał w 2000 roku prestiżową Nagrodę Naokiego.
Monumentalna praca Lily Adamowicz dokumentuje szereg zjawisk popkulturowych, które narodziły się lub gościły w Harajuku, obszarze tokijskiego okręgu Shibuya, kojarzonym powszechnie z unikatową, ekstrawagancką modą młodych ludzi oraz cosplayem (przebieraniem się za postaci z popkultury). Badaczka przedstawia historię tego miejsca wraz z czynnikami, które ukształtowały jego wyjątkowy charakter, takimi jak amerykańska okupacja, Igrzyska Olimpijskie w 1964 roku oraz rozwój domów towarowych i centrów mody. Zapoznaje także Czytelnika z przeglądem subkultur młodzieżowych ściągających do Harajuku, kultowymi magazynami modowymi i lifestyleowymi, lokalnym przemysłem muzycznym, jak również trendami, które do dziś stanowią wizytówkę tego miejsca, na czele z tzw. Gothic Lolita Fashion. Istotną część rozważań stanowi koncepcja transkultury, czyli przenikania się i splatania elementów różnych kultur, w wyniku czego może powstawać całkiem nowa jakość, wolna od ograniczeń etnicznych, płciowych czy religijnych. W tym ujęciu Harajuku staje się czymś więcej, niż tylko fizycznym miejscem w Tokio staje się globalną krainą wiecznej fantazji i niczym nieposkromionej wolności wyrażania siebie.
Żyjąca w związku bez namiętności Sachiko z zazdrością podsłuchuje swoją sąsiadkę, prowadzącą bogate życie uczuciowe, aż sama postanawia wejść w jej rolę. Motoko ma poważny problem: jej ciało wydziela zapach, którego nikt nie potrafi znieść prócz Kazuo, jej kochanka. Jednak ich wspólna wizyta u ojca dziewczyny uświadamia jej, że niewiele dotąd wiedziała o swoim chłopaku. Racjonalna Momoko pomaga Rie, koleżance z pracy w przygotowaniach do ślubu… który powinien być jej własnym. Koichiro odkrywa, że ma brata, o którego istnieniu nie miał pojęcia, ale okazuje się, że próba nadrobienia straconego czasu w ich relacjach idzie zupełnie nie po ich myśli. Przeciętna Naoko dopuszcza się kłamstwa, by zwrócić na siebie uwagę Kazamiego. Kuniko Mukoda z wielkim wyczuciem kreśli obrazy zwykłych ludzi, którzy borykają się z problemami samotności, trudnych relacji z bliskimi i desperacji w poszukiwaniu choć odrobiny szczęścia. Pisarka zginęła w 1981 roku w katastrofie lotniczej, będąc u szczytu popularności. Tłumaczenie z języka japońskiego: Mateusz Gwóźdź
W Japonii czasów samurajów los rzadko bywał łaskawy dla kobiet. Sprowadzane do roli służących, obiektów seksualnych czy dekoracji, które porzuca się, gdy tylko ich uroda przeminie, zależne od swoich ojców, mężów i synów, w sytuacjach, kiedy ci nadużywali swojej pozycji, nie miały gdzie dochodzić sprawiedliwości… przynajmniej za życia. Nic więc dziwnego, że w opowieściach o duchach, którymi chętnie raczyli się mieszkańcy Edo w upalne, letnie wieczory, najstraszliwszymi upiorami stawały się właśnie skrzywdzone kobiety. Miyuki Miyabe, autorka bestsellerowych kryminałów, proponuje Czytelnikowi tchnący świeżością zbiór opowieści fantastycznych, które tylko pozornie dotyczą czasów dawno minionych i równie dobrze można je odczytywać jako niezwykle trafny komentarz na temat współczesności. Nie od dziś bowiem wiadomo, że ludzka zazdrość, cierpienie, pożądanie czy samotność zawsze i wszędzie przynoszą straszliwe konsekwencje, a najczarniejsze scenariusze pisze życie… Przekład z języka japońskiego: Michał Chodkowski Przekład z języka japońskiego: Aleksandra Przybysz Ilustracje: Magdalena Danielewicz
Kiki ma 13 lat i chce zostać czarownicą, jak jej mama. Aby tego dokonać, musi przejść okres praktyki – rocznego zamieszkania w miejscu, gdzie nie ma ani jednej czarownicy. Już od pierwszej chwili po osiedleniu się w, zdawałoby się, idealnym mieście – malowniczym nadmorskim Koriko – rezolutna dziewczynka musi stawiać czoła najróżniejszym wyzwaniom. Jaką pracę może wykonywać czarownica, która umie jedynie latać na miotle? Jak przezwyciężyć uprzedzenia wobec magii i pozyskać sympatię ludzi? W jaki sposób podołać najniezwyklejszym zleceniom, takim jak uratowanie noworocznej tradycji czy przewiezienie na miotle zestawu instrumentów dętych? Poznaj powieść, która zainspirowała Hayao Miyazakiego do nakręcenia słynnej animacji z 1989 roku!
Kokeshi to ikoniczne drewniane lalki z Japonii. Tradycyjnie tworzone przez rzemieślników z wiosek w regionie Tohoku, położonym na dalekiej północy kraju, odznaczają się cylindrycznym kształtem oraz brakiem kończyn. Książka ta przedstawia tradycyjne i współczesne kokeshi, wykonywane przez artystów zarówno w Japonii, jak i poza jej granicami, gdzie ten produkt ludowego rzemiosła przeżywa właśnie szczyt swojej popularności.
Hanaoka Seishu (1760–1835) był wybitnym japońskim chirurgiem, który jako pierwszy na świecie opracował skuteczny anestetyk. Dzięki temu stał się także pionierem zabiegów w znieczuleniu ogólnym – usuwania nowotworów, amputacji, a nawet operacji plastycznych. Jednak historia jego sukcesów to także historia cierpienia i ogromu poświęcenia kobiet w jego otoczeniu, na których przeprowadzał eksperymenty. Sawako Ariyoshi (znana polskiemu Czytelnikowi z książki „Lata mroku”) w swojej powieści składa im hołd, czyniąc je swoimi głównymi bohaterkami.
Koty należą do ulubionych zwierząt Japończyków, choć dawniej przypisywano im nadnaturalne zdolności: umiejętność zmiany kształtu, chodzenia na dwóch łapach, wypijania krwi swoich właścicieli, a także wyciągania zmarłych z grobów. Nic dziwnego, że po ich niejednoznaczny, intrygujący wizerunek od dawna chętnie sięgają pisarze. „Miasto kotów” to zbiór dziesięciu opowiadań autorstwa ośmiu japońskich autorów, którzy w różny sposób przedstawiają te zwierzęta: jako bohaterów baśni, groźne potwory, a nawet upiory czy projekcję niespokojnego umysłu. Całość poprzedza wprowadzenie, przybliżające historię kotów i legend na ich temat w Japonii, tamtejszą „kocią” literaturę, a także sylwetki pisarzy, których utwory znalazły się w tym tomie. Autorzy zbioru: Kenji Miyazawa („Żbik i żołędzie”), Koichiro Miyahara („Opowieść o Tęczowym Kocie”), Mimei Ogawa („Staruszka i czarny kot”), Kyusaku Yumeno („Kotka złodziejka”), Kotaro Tanaka („Koci taniec”, „Grób prawego kota”), Fuboku Kozakai („Kotka i Muramasa”), Juza Unno („Przezroczysty kot”) i Sakutaro Hagiwara („Czarny kot pani Warson”, „Miasto kotów”). Tłumaczenie z języka japońskiego: Michał Chodkowski
Poruszająca powieść bestsellerowej japońskiej autorki Randy Taguchi. 11 marca 2011 roku zmienił w Japonii wszystko. Zmienił także życie dziesięcioletniego Riku, który właśnie miał przeprowadzić się wraz z ojcem-lekarzem do miasta w prefekturze Fukushima, regionie ciężko dotkniętym przez trzęsienie ziemi, tsunami i skutki awarii elektrowni atomowej. Jakby sam fakt zmiany szkoły i całego otoczenia był dla chłopca niewystarczająco wielkim przeżyciem, okazuje się, że na miejscu musi nauczyć się żyć zupełnie inaczej, niż dotąd. Zawsze nosić maseczkę, długi rękaw i długie spodnie. Jeść tylko to, co przywiozą w skąpych dostawach organizacje charytatywne. Nigdy nie bawić się na podwórku. Nigdy nie otwierać okien. „Riku i królestwo bieli” nie jest jednak wyłącznie opowieścią o katastrofie i jej skutkach. Jest również opowieścią o miłości, nadziei i odbudowie – wbrew wszystkiemu.
Catrien Ross ukazuje współczesną Japonię od strony, którą cywilizowany, racjonalny świat zbywa machnięciem ręki. Zabiera Czytelnika w niezwykłą podróż po fizycznych miejscach na archipelagu, gdzie to, co materialne, styka się z tym, co duchowe. Wraz z autorką odwiedzimy wejście do piekieł i rzucimy okiem na rzekę umarłych. Zajrzymy do kawiarenki, gdzie właściciel dla rozrywki daje pokazy swoich zdolności telekinetycznych. Odwiedzimy domniemany grób Jezusa, który według miejscowego podania uszedł śmierci w Jerozolimie, a zaraz potem przyjrzymy się najliczniej nawiedzanym przez duchy drapaczom chmur w Tokio. Poznamy sylwetki założycieli współczesnych sekt i realny pierwowzór Sadako z Ringu.W zjawiska i legendy przytaczane przez Ross można wierzyć lub nie, ale stanowią one niezaprzeczalnie element japońskiego folkloru i codzienności, prezentując jednocześnie niezwykle ciekawy wycinek życia duchowego Japończyków.
Niewiele o nim wiadomo na pewno poza tym, że faktycznie istniał. W 1579 roku zszedł z pokładu portugalskiego statku w Kuchinotsu, towarzysząc jezuicie Alessandro Valignano, wizytatorowi misji chrześcijańskich w Azji. Jak donoszą współczesne mu źródła, mierzył 6 shaku i 2 sun, czyli prawie 190 cm wzrostu. Nawet dziś byłby uznany za wysokiego, zaś w tamtych czasach uchodził za olbrzyma. Wskutek zbiegu okoliczności dwa lata później stanął przed obliczem najpotężniejszego człowieka w kraju, Ody Nobunagi, i został członkiem jego straży przybocznej. Towarzyszył hegemonowi u szczytu jego sławy i osiągnięć militarnych, a potem w upadku i tragicznej śmierci. Przeszedł do historii jako Yasuke, pierwszy Afrykanin wśród samurajów. Thomas Lockley poświęcił sześć lat, by z dociekliwością detektywa – po ponad czterystu latach –prześledzić koleje losu Yasuke, czego owocem jest ta książka. Nie jest to jednak referat z owoców badań, lecz fascynująca, wciągająca i pouczająca opowieść, nie tylko o afrykańskim samuraju (a jednocześnie pierwszym samuraju nie-Japończyku), lecz również o Japonii i świecie w szesnastym wieku, chrześcijańskich misjach, niewolnictwie, handlu i wojnach, ukazanych z całkiem nowej perspektywy.
Otomaru Kunō, genialny twórca bębenków, tworzy wyjątkowy egzemplarz instrumentu, który ma być prezentem ślubnym dla jego byłej ukochanej. Niestety wkrótce okazuje się, że kto tylko usłyszy jego dźwięk, tego rychło spotka nieszczęście, a mimo to nie brakuje ludzi, którzy pragną go zdobyć. Sto lat później prawnuk Kunō, osierocony przez ojca, trafia pod skrzydła starego mistrza gry na bębenku. Mimo iż początkowo nie wykazuje zainteresowania grą, legenda o przeklętym instrumencie zaczyna przyciągać także jego… Tak zaczyna się wydana w 1924 roku nowela Przeklęty bębenek, która otworzyła drzwi do kariery Kyūsaku Yumeno, jednemu z najciekawszych japońskich twórców przełomu XIX i XX wieku.
„Japonia na zawsze wyrzeka się wojny” – tak brzmi początek 9 artykułu konstytucji Japonii, gwaranta pokojowej polityki kraju, który po krwawych doświadczeniach II wojny światowej i traumie związanej ze zrzuceniem bomb atomowych miał nigdy więcej nie brać udziału w żadnym konflikcie. Czy jednak zapis ten ma rację bytu wobec obecnej niestabilnej sytuacji w regionie?? ?
Eseje o japońskim druku i drzeworycie Na Zachodzie drzeworyt japoński analizowany jest głównie przez pryzmat gatunków poświęconych scenom rodzajowym lub portretom. Tymczasem medium to obejmowało znacznie szerszą, mniej znaną tematykę i służyło rozmaitym celom. Niniejszy zbiór ośmiu esejów przybliży Czytelnikowi takie zagadnienia, jak wpływ zachodniej sztuki na drzeworyt japoński, jego rola w propagandzie, odbitki erotyczne dla armii na froncie czy związek pomiędzy sposobem przedstawiania żołnierza u progu XX wieku a klasycznym ujęciem samuraja. Jeden rozdział poświęcony jest książkom, które także miały swój niebagatelny udział w rynku wydawniczym okresu Edo.
Autorka albumu „Lalki japońskie dawniej i dziś” powraca z obszernym opracowaniem na temat tradycyjnych japońskich zabawek, będących w większości unikatową odmianą japońskiego rzemiosła artystycznego – mingei. Czym bawiły się dzieci w dawnej Japonii i czy wszystkie zabawki przeznaczone były dla nich? Które z zabawek chroniły przed ospą, a które przed pasożytami wewnętrznymi? Jak wiele japońskich zabawek stworzyli Koreańczycy? Na te i wiele innych pytań odpowie niniejsza książka. Zdjęcia zawarte w albumie są czarno-białe.
Każdej porze roku towarzyszą przepisy na japońskie dania, które są łatwe do realizacji w domu z wykorzystaniem sezonowych składników dostępnych w Polsce. Autorami przepisów są Japończycy prowadzący zajęcia kulinarne dla cudzoziemców w Europie i w Japonii, dzięki czemu są one dostosowane do realiów gotowania poza Japonią. Dzielą się również swoimi osobistymi historiami i przemyśleniami, dając tym samym wgląd w japońską psyche i codzienne życie w Kraju Kwitnącej Wiśni. Publikacji towarzyszą artystyczne zdjęcia japońskich pór roku, zwyczajów i potraw.
Lelek, ptak powszechnie nielubiany z powodu swojej szpetności, pada ofiarą dokuczania ze strony potężnego jastrzębia. Gauche, wiolonczelista w miejscowej orkiestrze, jest najsłabszym muzykiem w grupie, a na dodatek na tydzień przed ważnym występem zaczynają mu składać wizyty niecodzienni goście. Giovanni ciężko pracuje, by utrzymać siebie i chorą matkę, choć jest jeszcze dzieckiem. Pewnego razu, w noc festiwalu Centaura, wraz z przyjacielem trafia do tajemniczego pociągu, który wiezie ich przez nocne niebo ku… dokądkolwiek.
1
z 1
skocz do z 1