Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

Przedstawiając Czytelnikom nowy przekład Iliady Homera, nie będę się ustosunkowywał krytycznie do tłumaczeń swoich poprzedników, ponieważ, jak sądzę, każdy z nich ma swoje większe lub mniejsze zasługi w przyswajaniu kulturze polskiej eposów tego największego poety starożytności i postępował zgodnie z duchem swojej epoki oraz własnymi zapatrywaniami literackimi i najlepszymi intencjami. Tłumacząc z greckiego oryginału, starałem się dać Czytelnikowi własną wersję, niezależną od innych. Starałem się raczej o ekwiwalencję poetycką niż wierność sformułowaniom słownym, chociaż i tej nie lekceważyłem. Unikałem świadomej archaizacji, posługując się współczesną polszczyzną literacką, nie wahając się przed użyciem także słów obcego pochodzenia, na dobre zadomowionych w naszym języku […]. Przekładu dokonałem tak zwanym polskim heksametrem. Nie jest to heksametr izometryczny wobec oryginału, bo taki jest niemożliwy […]. Na końcu tomu zamieszczam dwa słowniczki: Słowniczek wyrazów greckich, występujących w przekładzie (są one często stosowane w polskich opracowaniach naukowych, lecz nie dla wszystkich Czytelników mogą być zrozumiałe), oraz Słowniczek ważniejszych imion i nazw własnych występujących w Iliadzie z krótkimi objaśnieniami. W tym drugim przy imionach głównych postaci podany jest szerszy kontekst z lokalizacją, gdy postać ta pojawia się w istotnych momentach akcji eposu […]. Z Przedmowy

Publikacja Ciało. Zdrowie i choroba jest wyrazem przekonania, że nadszedł czas na stopniowe łączenie w naturalną jedność tego, co zostało podzielone -psychiki z ciałem, racjonalności z emocjami, kultury z naturą, teorii z praktyką, psychologii z innymi dziedzinami wiedzy. W związku z tym, książka prezentuje ludzkie ciało oraz związane z nim możliwości i ograniczenia z wielu różnych perspektyw, przede wszystkim psychologicznej - osobowościowej, rozwojowej, terapeutycznej - ale też neurologicznej, socjologicznej, kulturo-znawczej i filozoficznej. Książka stanowi pierwszy tom serii „Osobowość: psychologia i pogranicza”, poświęconej integrowaniu trzech elementów wyodrębnionych w klasycznym podziale na ciało, psychikę i duszę/ducha. Odwołując się do tego podziału, wkraczamy w rozważanie tematów zaliczanych do kategorii „wielkich” - tyleż interesujących i ważkich, co trudnych do naukowego opisu i wyjaśnienia. Zajmujemy się takimi tematami w przeświadczeniu, że pomimo trudności z ich naukowym ujęciem, to właśnie one mają potencjał generowania nowych perspektyw widzenia, a z czasem rozwiązań naglących problemów współczesności. Jesteśmy przeświadczone także o tym, że przynajmniej część tych problemów jest rezultatem ujmowania człowieka przez pryzmat podziałów, zamiast traktowania go jako cielesno-psychiczno-duchowej jedności, funkcjonującej w środowisku zarówno kulturowo-społecznym, jak i naturalnym.

Systematycznie wzrasta zainteresowanie problematyką charakteru człowieka i realizowanymi w tej dziedzinie empirycznymi projektami badawczymi. We współczesnej psychologii poznawczej problematykę tę podejmują m.in. M. Seligman, Ch. Peterson czy C.R. Cloninger. Niemniej, 70 lat wcześniej William Stern opublikował pierwszą psychologiczną teorią charakteru. Jego poglądy mogą być nadal inspirujące dla specjalistów zajmujących się tą tematyką. W mniejszej publikacji przedstawiono m.in. podstawowe założenia teorii charakteru, a także aktualną propozycją ich empirycznej weryfikacji. Podjęty w pracy przedmiot analiz teoretycznych i badań empirycznych może wzbudzić zainteresowanie nie tylko wąskiego grona psychologów, ale również szerszego kręgu osób, którym bliskie są sprawy kształtowania się charakteru człowieka. To bowiem, co dla człowieka jest życiowo ważne, i to, w jaki sposób działa on w sytuacjach życiowo ważnych, jest w dużej mierze ugruntowane w jego charakterze. Treść książki wychodzi naprzeciw oczekiwaniom społecznym zawartym w pytaniach o to, jakie cechy charakteru decydują o kierunku i jakości indywidualnego działania. Szczególnie cenne wydaje się to, że autorzy poszczególnych opracowań pobudzają czytelnika do refleksji nad rozwojem indywidualnych dyspozycji i orientacji charakterologicznych, które stanowić mogą podstawę kształtującego się poczucia osobowej jakości życia. Niewątpliwym walorem publikacji jest również to, iż jest ona owocem współpracy naukowej przedstawicieli znaczących ośrodków akademickich: Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Posługiwanie kapłanów (biskupów i prezbiterów) należy do istotnych struktur Kościoła. Z ustanowienia Chrystusa jego podstawą jest sakrament święceń. Kapłani kontynuują w Kościele posłannictwo Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla: głoszą słowo Boże, uświęcają Lud Boży przez sakramenty święte i kierują wspólnotą wiernych. Na mocy sakramentu święceń, namaszczeni Duchem Świętym reprezentują Chrystusa, są Jego żywym znakiem i narzędziem.Autor ukazuje historyczny rozwój liturgii sakramentu święceń (od starożytności do czasów współczesnych) i aktualnie obowiązujące obrzędy święceń prezbiterów. Na podstawie liturgii święceń oraz nauczania Kościoła prezentuje także najważniejsze tematy z teologii kapłaństwa (działanie In persona Christi Capitis et Ecclesiae, relacyjny i kolegialny charakter prezbiteratu) oraz posługiwanie prezbiterów jako gorliwych współpracowników biskupów przez wypełnianie posługi słowa Bożego, posługi uświęcania i pasterzowania (tria munera). Książka ta jest systematycznym i wyczerpującym ujęciem sakramentu święceń w stopniu prezbitera.Z recenzji ks. prof. dra hab. Krzysztofa Góździa

Tomik zawiera najnowszy polski przekład. i opracowanie Elektry Sofoklesa dokonane przez Roberta R. Chodkowskiego badacza teatru i tragedii greckiej, profesora zwyczajnego KUL. Elektra Sofoklesa po Choeforach Ajschylosa i Elektrze Eurypidesa jest trzecim dramatycznym opracowaniem problemu Orestesa matkobójcy. Do znanego tematu poeta podszedł w sposób nowatorski, wysuwając na plan pierwszy Elektrę oraz jej przeżycia i dzięki temu stworzył wielkie dzieło o oryginalnej kompozycji i nowym wyrazie ideologicznym. Stary mit stał się przez to podstawą jednej z najlepszych, i najbardziej znanych tragedii antycznych, wciąż obecnej w kulturze europejskiej i światowej

Niniejsza publikacja nie jest ani podręcznikiem, ani też dość przypadkowym zbiorem artykułów z etyki stosowanej. Jej podstawą jest jedenaście tomów serii ETYKA I TECHNIKA, jakie ukazywały się nakładem Towarzystwa Naukowego KUL w latach 1999-2011. Każdy z nich był wzbogaconym zazwyczaj o kilka tekstów zapisem konferencji pod tym samym co seria tytułem organizowanych przez Katedrę Etyki Szczegółowej KUL. W roku 2009 uznaliśmy, że czas zakończyć tak cykl konferencji, jak i towarzyszącą im serię i pomyśleć o nowej formule etycznych debat. Zakończona już seria stanowi jednak dorobek, który może zostać wykorzystany w dydaktyce, łatwiej sięgnąć po niego, kiedy teksty opublikowane są w jednej książce niż rozproszone w poszczególnych tomach serii. Książka zawiera zatem wybrane artykuły z wydanych już tomów, ale nie tylko. Dodane zostały do niej teksty, które dopełniają problematykę zawartych w niej rozdziałów, rozdziały odpowiadają natomiast różnym obszarom etyki stosowanej.

Podjęte badania, których efektem jest niniejsza monografia, pozwalają na sformułowanie szeregu istotnych wniosków. Źródłem dla kształtowania właściwych odniesień człowieka wobec innych istot żywych jest uznanie praw zwierząt. Obejmują one obowiązek poszanowania dzieła stworzenia, możliwość wykorzystania zwierząt jedynie w zgodzie z ich naturą oraz powinność odniesienia się z życzliwością i wrażliwością wobec wartości właściwych ich naturze. Za sprzeczne z godnością człowieka należy uznać narażanie zwierząt na ból i stres bez proporcjonalnie ważnej przyczyny.

Treść Wyznania wiary przypomina dzieło stworzenia i odkupienia, rolę Ducha Świętego i Kościoła, który odpuszcza grzechy i prowadzi do życia wiecznego, zaś modlitwa słowami symbolu jest odpowiedzią człowieka wierzącego na zbawcze działanie Boga. Wśród różnych formuł zawierających wyznanie wiary chrześcijańskiej szczególne miejsce zajmuje Symbol Apostolski, uznawany za wierne streszczenie wiary apostołów. Przez wieki wierzono także, że każdy z nich ułożył osobiście jedno zdanie Credo. Ta legenda trwale zapisała się w ikonografii chrześcijańskiej. Książka poświęcona jest obecności Credo Apostolorum w liturgii, teologii, muzyce i sztuce Kościołów chrześcijańskich od czasów Soboru Trydenckiego do współczesności. Szeroka panorama prezentowanych zjawisk pomaga zrozumieć odmienny status tej formuły Wyznania wiary w różnych konfesjach. Jednocześnie pozwala dostrzec podobieństwo, na przykład wyjątkową rolę katechizmów i sztuki w okresie potrydenckim, zarówno w kręgu katolickim jak i luterańskim. Intedryscyplinarne badania nad Credo odsłaniają głębię jego znaczeń zarówno w rozważaniach teologów, jak i w modlitwie wiernych, wspomaganej obrazem oraz tekstem.

Geneza „bioetyki” jest związana z dwiema osobami. Pierwsza z nich to Van Rensselaer Potter (1911-2001), amerykański biochemik i onkolog pracujący na Uniwersytecie Wisconsin w Madison (ang. University of Wisconsin-Madison). W 1971 roku wydał książkę poświęconą problemom ekologicznej etyki życia pod tytułem Bioethics: Bridge to the Future (,Bioetyka: most do przyszłości"). Drugi ojciec tego pojęcia to André Hellegers (1926-1979), fizjolog i embriolog holenderskiego pochodzenia. Swoje poszukiwania naukowe prowadził on na założonym w XVIII wieku przez jezuitów Georgetown University w Waszyngtonie. To tutaj André Hellegers utworzył w 1971 roku Instytut Etyki Kennedy'ego (Kennedy Institute of Ethics), a w jego ramach Centrum Bioetyki. fragment Wstępu

Tom zawiera nowy przekład Odysei Homera dokonany przez Roberta R. Chodkowskiego, emerytowanego profesora zwyczajnego KUL, znawcę literatury starożytnych Greków oraz tłumacza tragedii attyckich wielkiej trójcy: Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa. Rekomendując go czytelnikom, warto przypomnieć, że jest to pierwsza od ponad półwiecza nowa translacja arcydzieła Homera na język polski. „Od ostatniego przekładu Odysei, dokonanego i wydanego przez Jana Parandowskiego po raz pierwszy w 1953 roku, upłynęło 67 lat i chyba jest to wystarczający czas, by podjąć ten trud na nowo. Tłumaczenie prof. Roberta R. Chodkowskiego różni się od tamtego pod wieloma względami. Między innymi Jan Parandowski przełożył dzieło Homera prozą, jego zaś następca wraca do formy polskiego heksametru, idąc za przykładem innych polskich filologów, którzy tego metrum używają powszechnie w swoich przekładach tak epików greckich, jak i łacińskich. [...] Wersja prof. Roberta R. Chodkowskiego jest dziełem oryginalnym, tłumaczeniem z tekstu greckiego, znacznie różniącym się od dotychczas istniejących zarówno w aspekcie językowym, jak i w interpretacji wielu partii poematu, eliminującym wcześniejsze błędy w rozumieniu i w przekładzie poematu Homera. Jest to przekład kompletny, bez opuszczeń [...], a jednocześnie zachowuje on zgodność przełożonych wersów wobec oryginału, co razem z ich zaznaczaniem ułatwia konfrontowanie z tekstem greckim, jak też ewentualne cytowanie w pracach naukowych (i nie tylko). Monotonię i schematyzm polskiego heksametru prof. Robert Chodkowski przełamuje umiejętnym stosowaniem trochejów i daktylów oraz przedziałów wewnątrzwersowych, które poszczególnym wierszom nadają zróżnicowaną intonację". Z recenzji prof. dra hab. Krzysztofa Nareckiego

Uznane przez Kościół sanktuaria są uprzywilejowanym miejscem, w którym pielgrzymi umacniają swoją wiarę, zanoszą do Boga dziękczynienia i prośby, czynią pokutę oraz doświadczają jedności i powszechności Kościoła. Pielgrzymka w sensie chrześcijańskim jest zawsze pobożnym aktem religijnym wynikającym z żywej wiary i zmierzającym do spotkania z Bogiem w Jego słowie i w sakramentach. Aby pielgrzymka była prawdziwym przeżyciem religijnym, a nie zwykłą „turystyką religijną", konieczna jest przynajmniej ogólna świadomość tego, czym są i jaką rolę odgrywają sanktuaria oraz jakie główne cele mają pielgrzymki. Niniejsza publikacja ukazująca się w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia, opierając się na nauczaniu Kościoła, ukazuje istotne elementy teologii sanktuarium i pielgrzymki, rolę i znaczenie sprawowanej w nich liturgii oraz praktyk pobożności ludowej. Może służyć pomocą zarówno duszpasterzom organizującym pielgrzymki do sanktuariów, jak i uczestnikom pielgrzymek w prawdziwie religijnym i duchowo ubogacającym przeżyciu tej ważnej i często praktykowanej formy kultu.

Niniejszy tom otwiera nowe, długo w Polsce oczekiwane, opracowanie i nowy przekład anonimowego traktatu O wzniosłości, najtrudniejszego, jak się powszechnie przyjmuje, do tłumaczenia starożytnego tekstu, w którym głębi dociekań i refleksji na temat sztuki słowa towarzyszy, artystyczna forma ich wyrażenia, a którego rola, jaką odegrał w kształtowaniu nowożytnej wrażliwości estetycznej Europy, może być porównywalna tylko z Poetyką Arystotelesa. Towarzyszący pracy przekładowej i interpretacyjnej ogromny wysiłek intelektualny i wielkie zaangażowanie tłumacza, zaowocowały adekwatnym do obecnego stanu wiedzy, wiernym pod względem treści i formy oryginałowi, jasnym i godnym oczekiwania odbiorców przekładem. Pozostałe cztery zaprezentowane w tym tomie traktaty nie były nigdy wcześniej na język polski tłumaczone. Jest to pierwszy ich przekład i pierwsza ich tak wszechstronna prezentacja w języku polskim, umożliwiająca dzięki naukowemu opracowaniu i historyczno-literackiemu komentarzowi korzystanie z nich szerokim kręgom odbiorców, zainteresowanych teoretycznie i praktycznie problematyką stylu i publicznego przemawiania.Dr hab. Krzysztof Narecki, prof KUL - z Przedmowy

Beda Czcigodny nie doczekał się wśród Polaków czci i zainteresowania, na które zasłużył. A przecie ten ostatni Ojciec Kościoła zachodniego, prawdziwy polihistor, w swych licznych pismach zachował nam osiągnięcia starożytnej nauki w wielu dziedzinach (...). Dlatego szczególna wdzieczność należy się Katedrze Literatury Łacińskiej Antyku Chrześcijańskiego i Czasów Nowożytnych Instytutu Filologii Klasycznej KUL, że z jej inicjatywy ukazuje się tłumaczenie trzech dzieł Bedy: De natura rerum, De temporibus i De temporum ratione . Są one owocem ogromnej erudycji świeckiej Bedy i spotkają sie z zainteresowaniem naukowców wielu dziedzin jak i ogólnej rzeszy czytelniczej. Ks. Janusz A. IhnatowiczUniversity of Saint Thomas. Houston

Autor Ułańskich wspomnień, Jan Fudakowski (1901-1982), będąc studentem SGGW, wstąpił w roku 1920 jako ochotnik do sławnego już wtedy 1. Pułku Ułanów Krechowieckich. Uczestniczył w walkach do momentu, kiedy we wrześniu tego roku został ranny. Jego wspomnienia - napisane żywo i barwnie - są doskonałym dokumentem epoki, nie tylko zapisem wydarzeń, ale też odbiciem ich atmosfery, niepowtarzalnego klimatu tamtych miesięcy. To jedna z niewielu relacji pisanych przez prostych żołnierzy - niemal wyjątkowa - stąd wiele tu ciekawych szczegółów, jakich próżno by szukać w pamiętnikach generałów czy wyższych oficerów. Walor unikatu mają też końcowe fragmenty Wspomnień Fudakowskiego, w których autor opisuje trwającą wiele dni ewakuację rannych z pola bitwy do Warszawy i pobyt w szpitalu. Tę niezwykłą książkę czyta się jednym tchem.

Problematyka prawdy w literaturze nawiązująca do teorii Ingardena nie budzi już dziś tak żywych dyskusji literaturoznawczych, wydaje się pojęciowo opanowana i ustabilizowana, przynajmniej w zakresie zarysowanych stanowisk. Inaczej rzecz się przedstawia w przypadku toczonych ostatnimi laty krytycznych dyskusji nad rolą prawdy w badaniach literackich, a w szczególności nad statusem poznawczym interpretacji, krytykowanym ze strony różnych współczesnych stanowisk metodologicznych. Obrona poznania prawdziwościowego w tym sporze przybiera nie tylko metodologiczny, ale też i aksjologiczny charakter. Zagadnienia te były wielokrotnie poruszane w ostatnich latach w wielu publikacjach i na różnych forach, także podczas ostatniej konferencji aksjologicznej.

Niewielu jest pisarzy tak ważnych, a zarazem słabo poznanych, jak Józef Wittlin (1896-1976). Dzieciństwo i młodość spędził we Lwowie, później podróżował po Europie Zachodniej, a wkrótce po wybuchu II wojny światowej trafił do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszkał przez ostatnie trzydzieści pięć lat życia. W latach dwudziestych i trzydziestych uchodził za jednego z najbardziej interesujących pisarzy, a krótko przed wybuchem II wojny światowej wymieniano go wśród kandydatów do literackiej Nagrody Nobla. W jego twórczości doszło do głosu rozległe doświadczenie kulturowe obejmujące kraje Europy Środkowo-Wschodniej, Niemcy, Francję, Włochy, Hiszpanię, Grecję, Palestynę, a także tradycję żydowską i chrześcijańską. Do historii literatury przeszedł jako autor nie tylko powieści Sól ziemi, ale i szeregu esejów, listów, intymnych zapisków, które odsłaniają jego zupełnie inne oblicze. Wittlin udowodnił, że wielkie dzieła nie muszą być nudne, a wartość pisarza nie mierzy się wielkością jego dorobku. Pozostawił spuściznę stosunkowo niewielką, ale ważną i wciąż wartą poznania. Niniejsza książka stanowi próbę przyjrzenia się niektórym tylko obszarom jego dokonań, aby w ten sposób przywrócić go polskiej kulturze i poprowadzić czytelnika do odkrycia tego, co wielkie, choć wciąż jeszcze mało znane.

Książka stanowi kompendium wiedzy na temat patologicznego hazardu. Ryzyko rozwoju uzależnienia jest w niej rozpatrywane w odniesieniu do różnych rodzajów hazardu, a także w kontekście problemów, jakie się wiążą z diagnozą tego rodzaju uzależnienia. Analiza uwzględnia czynniki społeczne i psychologiczne; zwłaszcza zmienne osobowościowe i kontekstualne, współwystępujące z tym zaburzeniem. Autorka omawia pojęcia dotyczące uzależnienia od hazardu i obowiązujące w Polsce odnoszące się do niego regulacje prawne. Ukazuje próby wyjaśnienia tego zaburzenia na gruncie różnych teorii. Wyniki uzyskane w swoich badaniach odnosi do rezultatów badań empirycznych przeprowadzonych w Polsce. Publikacja będzie przydatna dla naukowców, studentów i terapeutów uzależnień, a także dla tych, którzy interesują się problematyką uzależnień czynnościowych i chcą lepiej poznać ich mechanizm

Monografia przedstawia historiozoficzne wątki obecne w myśli Aleksandra G. Dugina — intelektualisty rosyjskiego, znanego głównie z radykalnych, konserwatywnych poglą­dów oraz promowanych koncepcji geopolitycznych, takich jak idea walki cywilizacji Lądu z cywilizacją Morza czy też „czwarta teoria polityczna". W tej książce podejmuje się natomiast treści mniej eksponowane w badaniach nad poglądami Dugina, które jednak mają charakter o wiele bardziej fundamentalny. Jego historiozofia, z wyraźnym aspek­tem antropologiczno-etycznym, jest kontynuacją ruskiej i rosyjskiej historiozofii reli­gijnej. Refleksja nad nią prowadzi do ukazania, jak ważny dla zrozumienia współczesnej Rosji jest namysł nad sensem dziejów i przeznaczeniem ludzkości, społeczeństw, kultur i państw. Duginowska historiozofia ujawnia również, w jakim stopniu koncepcja czło­wieka, mająca religijny fundament, wpływa na sposób budowania nowoczesnego spo­łeczeństwa i państwa rosyjskiego, jak również wyznacza granice dopuszczalnych działań na arenie międzynarodowej.

Dzisiaj liturgia mszalna jest w "niebezpieczeństwie", wyrażającym się pewnymi niedoskonałościami, a nawet uchybieniami. Potwierdził to J. Ratzinger (jeszcze jako kardynał) w wywiadzie dla francuskiego dziennika "La Croix". Jego zdaniem głównym zagrożeniem celebracji mszalnej jest źle rozumiana "kreatywność liturgiczna", która może w niedługim czasie spowodować powstanie "mszalnej liturgicznej Wieży Babel". Jako papież Benedykt XVI stwierdził, że wprowadzane zmiany w liturgii Mszy świętej muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii i jej przepisami. Bezwględnie trzeba eliminować wszystkie aspekty "dzikiej pseudoliturgicznej twórczości", które niekiedy przemieniają Mszę świętą w widowisko i degradują liturgię mszalną do rangi towarzyskiego spotkania.

Na jej treść składa się kolekcja trzydziestu dokumentów, perfekcyjnie przygotowanych według prawideł edytorstwa źródeł, obszerny wstęp merytoryczno-metodologiczny ukazujący niezwykle złożony kontekst udzielenia międzywojennemu prymasowi nadzwyczajnych uprawnień, sposób ich implantowania w trudnej rzeczywistości Kościoła i narodu powojennej Polski, tudzież niepomiernie emocjonalną i propagandową akcję duchowieństwa niemieckiego przeciwko kard. A. Hlondowi jako konsekwencja jego przedsięwzięć organizacyjnych na tzw. Ziemiach Odzyskanych.Z recenzji ks. prof. dra hab. Jana Walkusza

W swojej nowej książce ks. dr Andrzej Banaszek w sposób wyważony i merytoryczny przeprowadza analizy filologiczne, egzegetyczne i teologiczne dotyczące postawy dziecka w Królestwie Bożym jako wzoru relacji Ojca i Syna. Na podkreślenie zasługuje precyzyjne i trafne ukazanie badanych tekstów ewangelii synoptycznych w szerszym kontekście pism Starego i Nowego Testamentu oraz literatury międzytestamentalnej i rabinicznej. Konkluzje zawarte w niniejszej książce mają swoje merytoryczne uzasadnienie oraz są bardzo aktualne dla wielu toczących się debat na temat roli i znaczenia dzieci we współczesnym społeczeństwie. Książka stanowi także zachętę do odkrywania tożsamości dziecka Bożego w relacji z Wszechmocnym i ma duży wpływ na głębsze rozumienie chrześcijańskiej duchowości. Z recenzji ks. prof. dra hab. Mirosława S. Wróbla,Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

W tomie, noszącym tytuł Kościół u progu średniowiecza, zostaną najpierw omówione te ważniejsze wydarzenia, które zaistniały w świecie chrześcijańskim w II połowie VI wieku. Monumentalna postać Grzegorza Wielkiego będzie się więc pojawiać niemal na każdej stronicy tego tekstu. Potem przyjdzie kolej na wydarzenia kościelne zaistniałe w wieku VII. Tłem dla nich będą w dalszym ciągu Wędrówki Ludów, których wstrząsającym dopełnieniem stała się ofensywa islamu w Azji oraz Afryce. Motywem wiodącym będzie na tym etapie sprawa soboru konstantynopolskiego III (680-681), znanego też pod nazwą VI w dziejach Kościoła soboru powszechnego. Ze Wstępu

Tom II Tragedii Sofoklesa w przekładzie R.R. Chodkowskiego obejmuje trzy kolejne sztuki: Króla Edypa, Antygonę i Elektrę. Te trzy sztuki łączy przekonanie o kruchości życia człowieka, lecz i wiara w wielkość jego ducha oraz zdolność do pokonywania przeciwieństw w walce o sprawiedliwość i prawdę nawet za największą cenę.