Menu

Franciszek Adamski

RODZINA. WYMIAR SPOŁECZNO-KULTUROWY – to książka-podręcznik ukazująca małżeństwo i rodzinę od czasu wielkich kultur świata starożytnego, a zwłaszcza w cywilizacji zachodniej, tj. chrześcijańsko-europejskiej, zbudowanej na fundamencie filozofii greckiej, prawa rzymskiego i przekazu biblijnego. Autor przeprowadza oddzielne, lecz równoległe analizy rodziny i małżeństwa stanowiącego dla niej początek i pod­stawę. Omawiane są instytucjonalne formy małżeństwa, ideologie małżeństwa i rodziny, różne struktury i formy życia rodzinnego, funkcje rodziny przemiany rodziny na przestrzeni dziejów. Po ukazaniu procesu powstawania grupy małżeńsko-rodzinnej, jej instytucjonalizacji, czynników wpływa­jących na wzajemne przystosowanie osobowości współmałżonków, Autor przechodzi do opisu przeobrażeń rodziny, będących wynikiem procesów przemian w makrostrukturach społecznych. Książka przeznaczona jest nie tylko dla socjologów, psychologów, pedagogów, teologów czy kulturoznawców, ale również dla każdego Czytelnika zainteresowanego tą „podstawową komórką społeczeństwa”, która odzwierciedla jego funkcjonowanie, wpływając jednocześnie na jego kształt.
Oddawana do rąk Czytelnika książka była pisana na przestrzeni około ćwierćwiecza; nie została bowiem napisana jako jednorazowe przedsięwzięcie naukowe autora zajmującego się problematyką religii, rodziny i kultury. Szczegółowe studia autora podejmujące tę problematykę, realizowane w ciągu jego kariery naukowej, znalazły swój wyraz w kilku książkach opublikowanych w różnych oficynach wydawniczych. Obok materiału badawczego stanowiącego podstawę w przygotowaniu kilku monografii, autor zgromadził w swym dorobku naukowym liczne, pomniejsze opracowania o charakterze empirycznym, jak i teoretycznym, publikowane na przestrzeni wielu lat bądź to jako rozdziały prac zbiorowych, przygotowywanych zarówno osobiście, jako też redagowanych przez innych autorów, bądź artykuły zamieszczane w różnych czasopismach naukowych. Najistotniejsze, z rozproszonych w wielu miejscach i rozciągnionych w latach publikacji, a posiadających zdaniem autora walor poznawczy i dydaktyczny także dla dzisiejszego czytelnika, zostały ponownie opracowane merytorycznie i redakcyjnie oraz włączone do niniejszej książki. Dotyczy to szczególnie problematyki małżeńsko-rodzinnej, tak wielostronnie, a często jakże opacznie ujmowanej także przez niektórych polskich autorów, nie wspominając o ideologicznie inspirowanych politykach. I tak zgromadzone tu zostały publikacje treściowo mieszczące się w ramach określających tytuł niniejszej książki. Ich cechą znamienną jest to, że rozpatrują zapowiedzianą tytułem problematykę w świetle teoretycznego nurtu myślenia określanego mianem personalizmu. W przyjętej jego wersji chrześcijańskiej człowiek – jego rozwój, wychowanie, obecność w świecie -jest postrzegany integralnie, to znaczy zarówno w wymiarze cielesnym, psychicznym, duchowym jak i transcendentnym. Tak też i zawarte w książce oddzielne opracowania ukazują go jako istotę z natury religijną, samorealizującą się w naturalnym środowisku małżeńsko-rodzinnym, osadzoną w określonej kulturze społeczno-moralnej, w ramach której musi kształtować swą osobowość, społeczno-zawodową, moralną i religijną tożsamość. Poszczególne teksty ukazują zarówno sprzyjające, jak też utrudniające tę samorealizację warunki i okoliczności – co się wiąże z pluralistycznym wymiarem społeczno-kulturowej rzeczywistości jego ziemskiego bytowania.