Joanna Żamejć

„Dary Laimy" stanowią trzecią po „Nawróceniu wiedźmy" i „Perkunowych wyrokach" część sagi o losach Auszry – córki plemiennej litewskiej wiedźmy, obdarzonej nadprzyrodzonymi zdolnościami i jej dzieciach, które po niej ten dar odziedziczyły. Miłość, która połączyła Auszrę z Namirem należącym do grupy osadników budujących gród nad Łyną, sprawiła, że właśnie tu, w Alenstein, założyła swoją rodzinę. Auszra i jej dzieci są świadkami zmieniającego się świata dawnej wiary i pogańskich obyczajów, a także uczestnikami życia krzepnącej nowej społeczności o odmiennej kulturze i chrześcijańskiej religii. Otoczeni kręgiem przyjaciół stają się jej częścią, choć nie do końca są przez wszystkich akceptowani. W głębi duszy pragną nadal zachować wiarę przodków. Występujące postacie tworzą barwny kalejdoskop charakterów, którymi rządzą ludzkie, jakże uniwersalne namiętności: miłość, przyjaźń, oddanie, ale także nienawiść, zazdrość, chęć zemsty. To tło dla treści w tomie „Dary Laimy”, którego akcja przeniosła się od czasów kolonizacji ziem pruskich przez zakon krzyżacki do lat 80. XIV w. – czasów przyjęcia chrztu przez Litwę i schyłku starej wiary. „Dary Laimy" to opowieść o Gintare, najmłodszej córce Auszry, dalszych losach jej rodzeństwa i innych bohaterów trylogii. To także opowieść o tolerancji, nadziei i odwadze w poszukiwaniu nowych dróg. Kolorytu treści dodają przybliżenie codzienności mieszczańskiego życia i barwne opisy wypraw do odległych krajów średniowiecznej Europy.

"Perkunowe wyroki" to opowieść o powrotach i bolesnych rozstaniach, o wolności wyboru i konsekwencjach podejmowanych decyzji, o ciężarze odpowiedzialności, o konieczności zachowania wiary i tradycji przy jednoczesnej akceptacji tego, co nowe, o poszukiwaniu szczęścia i spełnienia nawet daleko poza rodzinnym, bezpiecznym gniazdem, bo kto wie, dokąd prowadzą kręte Perkunowe ścieżki. Lata 70 XIV wieku. Puszczański ogród nad Alną rozrasta się i prężnie rozwija, przybywają kolejni przybysze w nadziei na lepszą przyszłość. To właśnie tu, w średniowiecznym Allenstein, Joanna Żamejć rozpoczyna swą opowieść - kontunuację losów Auszry, Namira, Maurersohnów, zasadźcy i Margrit, ale oddaje także głos nowemu pokoleniu, czyli dzieciom pierwszych osadników. Społeczność grodu powoli zaczyna się krystalizować, umacniają się lokalne więzi oparte na tradycji i Jedynej Wierze. Czy we wspólnocie Allenstein jest zatem miejsce dla obcej, innej - dla litewskiej ragany? Czy Auszra i jej współplemieńcy ocalą swą tradycję, żyjąc wśród chrześcijan? Czy można jeszcze przestrzegać odwiecznych praw natury, gdy coraz bardziej kuszą "brzęcząca moneta" i wielki świat pełen nowych wyzwań, tajemnic i zagrożeń? Autorka w barwnych słowach kreśli historie pełnokrwistych postaci, którymi rządzą ludzkie, jakże uniwersalne namiętności: miłość, przyjaźń, oddanie, ale także nienawiść, zazdrość, chęć zemsty...Na tle losów bohaterów rozgrywa się bezwzględna walka biskupstwa warmińskiego z państwem zakonnym. Krzyżackie intrygi dawno przestały mieć wymiar dyplomatyczny, a stały się niebezpieczną grą, która bezceremonialnie wkracza w życie bohaterów i burzy ich spokój.

„Nawrócenie wiedźmy” to opowieść o odkrywaniu drzemiącego w człowieku potencjału, o poświęceniu i pokorze, o potrzebie akceptacji i zrozumienia, a także o sile miłości i przyjaźni przekraczającej wszelkie granice. Czy świat chrześcijański i pogański mogą istnieć obok siebie? Jaką cenę trzeba zapłacić, aby uchronić swoje dziedzictwo? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w książce Joanny Żamejć „Nawrócenie wiedźmy”, która jest debiutem wydawniczym autorki.