Głos z piekła Marek Krajewski Książka

Twórczość autora jest dla mnie zupełną nowością, ale zaskakująco szybko zaczęłam przewracać kolejne strony najnowszego kryminału historycznego Marka Krajewskiego. „Głos z Piekła” to historia z mocnym tłem psychologicznym oraz filozoficzno-religijnym, w której nie tyle detektywistyczne śledztwo, co wątki opętania i egzorcyzmów stanowią fundament narracji. Skonstruowana w taki sposób, że już w połowie książki zaczęłam zadawać sobie pytania, które zadaje też główny bohater, student psychiatrii Herbert Anwaldt: Czy młoda dziewczyna naprawdę została opętana, czy jej zachowanie to skutek traumy, histerii, manipulacji, a może choroby psychicznej? Gdzie kończy się naukowa racjonalność, a zaczyna wiara? Czy lekarz może zwątpić w wiedzę i fakty w obliczu czegoś niewytłumaczalnego? Jednak najważniejsze pytanie, które przebija się przez całą powieść, brzmi: Czy zło pochodzi z człowieka, czy spoza niego? Autor sprawnie łączy tematykę psychologii, wiary, opętania, ludzkiej traumy i odpowiedzialności, osadzając je w wyjątkowo ważnym, realistycznym tle historycznym. Akcja powieści toczy się na Dolnym Śląsku, we Wrocławiu i Legnicy, a głównie w Pałacu Czerniewice w roku 1925. Pisarz nie tylko posługuje się dawnymi nazwami topograficznymi, ale dba również o ich ówczesny niemiecki zapis, czerpiąc z autentycznych planów obu miast z tamtego okresu. Jako wieloletni wykładowca łaciny, pisze barwnym językiem z wyczuciem wplatając do tekstu klasyczne cytaty i odniesienia oraz informacje konsultowane ze specjalistami. Mnogość szczegółów i opisów może irytować oczekujących szybkiej akcji, ale właśnie to wszystko według mnie buduje realia, dodaje utworowi ducha epoki i kształtuje intensywny, mroczny klimat. W książce pojawiają się postacie historyczne i fikcyjne. Wszyscy bohaterowie, zarówno pierwszo, jak i drugoplanowi przedstawieni są z dużą dbałością o psychologiczną wiarygodność, jako osoby złożone, borykające się z własnymi problemami i słabościami, co sprawia, że wydają się prawdziwi. Część z nich, chociażby sylwetkę śledczego Eberharda Mocka, czytelnicy zaznajomieni z twórczością autora mogą kojarzyć z wcześniejszych powieści. Jako nowa odbiorczyni bez trudu odnalazłam się w tej historii i szybko zrozumiałam układ relacji, jak i przeszłość tych postaci. Dla mnie to duży plus. Dużą rolę w fabule odgrywa sekta o nazwie dzikogłowcy. Ich liderem jest tajemniczy Kuoni, który podobnie jak hrabia William von Babbitz, wyznaje skrajne poglądy opierające się na cynicznym wykorzystaniu strachu, chaosu i pogardzie do wszystkiego, co słowiańskie, „obce” i niezależne. Istotne jest także ukazanie Kościóła, który niewątpliwie nie jest tu instytucją wspierającą wiernych, lecz organizacją, która wykorzystuje cierpienie Anny - córki hrabiego do własnych celów i religijnej propagandy. Wątki działalności sekty, zaginięcia hrabiny Luizy bon Babbitz, śmierci doktora Sommera, pożaru baraku zamieszkanego przez robotników sprowadzonych przez hrabiego do pracy w tartaku z "zażydzonych Mysłowic" - oskarżanych o szerzenie zarazy i postać Helmuta Völlingera splatają się w wielowarstwową, skomplikowaną intrygę. Akcja rozwija się stopniowo, z każdą stroną nawarstwiając pytania, tajemnice i domysły. Tło wydarzeń wzbogacono również o historyczne odniesienia do epidemii cholery, która rzeczywiście nawiedziła Dolny Śląsk w tamtym okresie. Wszystkie te elementy tworzą fabułę pełną napięcia, zwrotów akcji i niepokoju, która wciąga coraz bardziej i sprawia, że pragnie się odkryć zakończenie. "Głos z piekła" porusza wiele trudnych tematów: gwałt, przemoc fizyczną i psychiczną, uzależnienia, układy z władzą, lekarską etykę, lojalność, zazdrość, traumę i zmowę milczenia. To z pewnością nie jest książka dla osób szukających lekkiej lektury, a historia wymagająca skupienia, skłaniająca do przemyśleń na temat dobra, zła i ludzkiej psychiki, ale satysfakcjonująca nawet dla czytelnika zaczynającego dopiero przygodę z twórczością autora. Warto wspomnieć o wyjątkowej okładce książki, jednocześnie matowo - chropowatej i gładko - połyskliwej, która w pewien sposób oddaje symboliczną dwoistość tej opowieści: naukę i wiarę, zło i dobro. "Głos z Piekła” Marka Krajewskiego będzie świetnym wyborem na długie jesienne i zimowe wieczory. Premiera książki już 29 października! Nie przegapcie - biegnijcie do księgarń!

Diabły rodzą się w piekle, które tworzą sami ludzie. Czasem sami dla siebie, częściej dla innych. Iluzja normalności bywa złudna i zwodzi niejednego człowieka, a kiedy już dostrzega się zło bywa za późno na ratunek. Prawdziwe są słowa, że kiedy rozum śpi budzą się demony, ludzkie, z krwi i kości. Niekiedy chłodna logika są jedyną bronią przed tym, co inni uważają za szaleństwo. To, co dzieje się w pałacu hrabiego von Babbitza wymyka się prostym osądom. Zaginięcie, opętanie, morderstwo. Jak na jedną rodzina to aż za dużo, dlatego nic dziwnego, że potrzebna jest pomoc. Herbert Anwaldt ma niepowtarzalną okazję skonfrontowania teorii, jakiej nauczył się na studiach z praktyką. Jako absolwent psychiatrii ma za zadanie pomóc, jakkolwiek, hrabiance Annie, która uznawana jest za osobę, w jakiej dosłownie siedzi diabeł. Co faktycznie dzieje się w posiadłości Czerniewice? Z pewnością aż za dużo niepokojących wydarzeń ma tam ostatnio miejsce, czy pojawienie się Anwaldta jest dobrym pomysłem, zwłaszcza, że jedna z ostatnich osób, mająca pomóc hrabiemu w uspokojeniu sytuacji została zabita i to naprawdę brutalnie? W takich okolicznościach niewiele potrzeba by stać się kolejną ofiarą i nawet opieka doświadczonego stróża prawa nie gwarantuje bezpieczeństwa. Zresztą zagrożeń jest dużo więcej i to z najmniej spodziewanej strony. Czy rozsądek wygra z obłędem? Prawda bywa równocześnie bardzo skomplikowana i nad wyraz prosta, lecz zanim odkryje się jej prawdziwe oblicze trafia się na drogę prosto do piekła, z jakiej nie ma odwrotu jeśli chce się dotrzeć do jej sedna. Jaką cenę płaci się za spojrzenie w oczy złu? „Piekło jest puste, a wszystkie diabły są tu” . Te słowa to nie przesada w przypadku najnowszej książki Marka Krajewskiego, opisują w więcej niż telegraficznym skrócie, kogo spotykamy podczas lektury. Rasowy kryminał retro, w jakim oddano z niuansami epoki lat dwudziestych drugi plan, stanowiący tło dla opowiadanej historii. Do tego oczywiście pałac z otoczeniem staje się miejsce rozgrywającego pełnego dramatyzmu niecodziennego dochodzenia. Niejedną znajomą nutę odnajdujemy w „Głosie z piekła”, jednak nie są to kalki, a jedynie nawiązania budujące klimat, z jednej strony znane, z drugiej całkowicie inaczej niż we wcześniejszych książkach. Jak zawsze to liczne detale podkreślają odpowiednie momenty, mające zwrócić naszą uwagę w odpowiednich momentach, w innych uśpić czujnych, by po chwili stać się punktem zwrotnym. Nie ma tutaj szalonych lat dwudziestych dwudziestego wieku pełne jazzu i beztroskiej zabawy, jest za to inny wówczas trend. Wykorzystano go bezbłędnie, wplatając jako jeden z wątków oraz jednocześnie wiążąc go z kolejnymi. Zagadka kryminalna jest wielowarstwowa i obejmująca zbrodniczymi mackami wszystkich tych, którzy znajdą się w ich pobliżu. Granica pomiędzy zbrodnią i szaleństwem zaciera się coraz mocniej z każdym rozdziałem, a fabuła wciąga czytelników nieodwracalnie i nie pozwala oderwać się aż do samego finału, zaskakującego i rzucającego znak zapytania na odchodne. „Głos z piekła” roczna historia, która wciąga od pierwszej strony.