UMCS

Docenić trzeba bardzo aktualny tytuł monografii, który uruchomił w autorach liczne i ciekawe tory analiz medioznawczych. Wielość i różnorodność spojrzeń na dziennikarstwo w kontekście sytuacji kryzysowych stanowi niezaprzeczalny walor tej publikacji. Czytelnik podczas lektury ma okazję zapoznać się z tekstami poglądowymi, artykułami analitycznymi, refleksjami dotyczącymi różnych typów dziennikarstwa, poziomów komunikowania i form medialnego przekazu. Jednocześnie wszystkie teksty łączy mniej lub bardziej wyraźnie wyartykułowana troska o jakość dziennikarstwa i medialnych komunikatów. Zgromadzone w tym tomie artykuły stanowią źródło wiedzy, inspiracji metodologicznych, potwierdzają bogactwo ujęć badawczych typowe dla dyscypliny nauki o komunikacji społecznej i mediach. Tom zatytułowany Współczesne media. Dziennikarstwo w czasach kryzysów pod redakcją Iwony Hofman i Danuty Kępy-Figury to publikacja ważna i potrzebna. Będzie z pewnością wykorzystywana przez medioznawców, studentów i wszystkich, którzy chcą wiedzieć więcej o istocie dziennikarstwa oraz wyzwaniach, z którymi przedstawiciele tej profesji się mierzą. Z recenzji dr hab. Katarzyny Drąg

Docenić trzeba bardzo aktualny tytuł monografii, który uruchomił w autorach liczne i ciekawe tory analiz medioznawczych. Wielość i różnorodność spojrzeń na dziennikarstwo w kontekście sytuacji kryzysowych stanowi niezaprzeczalny walor tej publikacji. Czytelnik podczas lektury ma okazję zapoznać się z tekstami poglądowymi, artykułami analitycznymi, refleksjami dotyczącymi różnych typów dziennikarstwa, poziomów komunikowania i form medialnego przekazu. Jednocześnie wszystkie teksty łączy mniej lub bardziej wyraźnie wyartykułowana troska o jakość dziennikarstwa i medialnych komunikatów. Zgromadzone w tym tomie artykuły stanowią źródło wiedzy, inspiracji metodologicznych, potwierdzają bogactwo ujęć badawczych typowe dla dyscypliny nauki o komunikacji społecznej i mediach. Tom zatytułowany Współczesne media. Dziennikarstwo w czasach kryzysów pod redakcją Iwony Hofman i Danuty Kępy-Figury to publikacja ważna i potrzebna. Będzie z pewnością wykorzystywana przez medioznawców, studentów i wszystkich, którzy chcą wiedzieć więcej o istocie dziennikarstwa oraz wyzwaniach, z którymi przedstawiciele tej profesji się mierzą. Z recenzji dr hab. Katarzyny Drąg

[...] według mojego osądu recenzowana monografia to w części badawczej encyklopedia wojny wydobyta z dzieł reportażowych Jagielskiego. Moją szczególną aprobatę zyskuje budowa każdego hasła tej encyklopedii, a te hasła to poszczególne podrozdziały. Każdy wykład jest tutaj obszerną definicją hasła-tytułu i jego znakomitym przybliżeniem. Ta oryginalna definicja jest rozłożona na kilka elementów stanowiących uzupełniającą się całość. Znajdujemy tu elementy semantyki strukturalnej, czyli klasyczne tłumaczenie znaczenia słów, odniesienia do językowego obrazu świata, elementy kognitywistyki, wreszcie krytyczną analizę tekstów o nachyleniu językoznawczym i kulturowym, bo znaczną część wykładów pod hasłami stanowią obszerne fragmenty zaczerpnięte z książek Jagielskiego, cytaty opisujące wojenne, egzotyczne dla Polaka światy. Cytaty te stanowią mocne argumenty tekstowe za wykładanymi tezami. Autorka przytoczyła w części badawczej aż 656 fragmentów (!). Jest to kolejny walor tej monografii, gdyż uważny i nieśpieszny Czytelnik może wydobyć wiele informacji odnośnie do poszczególnych kategorii narracyjnych właśnie z przytaczanych w wykładzie tekstów. [...] Język monografii realizuje najlepsze wzorce współczesnych prac naukowych z humanistyki. Monografia będzie miała wielu czytelników, nie tylko badaczy języka i kultury, ale także osób interesujących się współczesną polityką, historią współczesnych wojen, werystyczną literaturą reportażową, zwłaszcza nieprzeciętną twórczością Wojciecha Jagielskiego. Z recenzji prof. dr. hab. Kazimierza Ożoga

Zapomniany romantyzm jest zbiorem studiów i szkiców poświęconych wybranym problemom literatury romantyzmu krajowego. W pierwszej części książki znalazły się studia, będące syntetycznymi ujęciami romantycznego tyrteizmu w kilku przekrojach problemowych. Zostały w nich wskazane odniesienia do biblijnej Księgi Jeremiasza, antyku tyrtejskiego, wątki spartańskie, intertekstualne nawiązania do twórczości Słowackiego. W drugiej części książki znalazły się studia i szkice poświęcone wybitnym twórcom romantyzmu, docenianym w epoce, lecz dziś zapomnianym w szerszym obiegu, takim jak: Kornel Ujejski, Wincenty Pol, Mieczysław Romanowski i Władysław Syrokomla. Sięgnięto zarówno do tekstów niegdyś uznawanych jako wybitne, jak np. Listy spod Lwowa Ujejskiego, Mohort i Pieśń o ziemi naszej Pola; docenianych przez znawców, choć słabo obecnych w powszechnej świadomości, jak Melodie z domu obłąkanych Syrokomli; jak i po utwory w samej epoce słabo znane (gawędy Romanowskiego) lub nieznane, bo nieopublikowane w XIX wieku (Grzela Ujejskiego i tego autora epistolografia). W Aneksie znalazło się komparatystyczne studium poświęcone twórczości węgierskiego poety romantycznego Sandora Petőfiego. W kolejnych rozdziałach książki sięgnięto po takie ujęcia metodologiczne, jak: badania intertekstualne, postkolonializm, geopoetyka, men`s studies, koncepcja „stylu późnego”. Autorowi książki zależało więc na współczesnej, uważnej lekturze utworów niedoczytanych czy zasklepionych w historycznoliterackich etykietach i kliszach rodem z XIX wieku albo z badań sprzed wielu dekad. Zaproponowane spojrzenie badawcze, w którym spotykają się nowe inspiracje metodologiczne z uważną lekturą dawnych utworów w ich pierwotnych kontekstach literackich i kulturowych, pozwoliło odnieść dawne teksty do współczesnej wrażliwości. W taki sposób „zapomniany” romantyzm może stać się romantyzmem „odzyskanym”.

Profesor Anna Pajdzińska jest jedną z czołowych postaci lubelskiego językoznawstwa, osobą dobrze rozpoznawalną w środowisku naukowym, swego rodzaju „wizytówką” UMCS-owskiej polonistyki. W Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej pełniła funkcję prorektora ds. kształcenia (kadencja 2005-2008), a na Wydziale Humanistycznym – prodziekana ds. studenckich (2002-2005). W latach 2005-2019 kierowała Zakładem Językoznawstwa Ogólnego, a od 2019 roku jest kierownikiem Katedry Semantyki, Pragmatyki i Teorii Języka. Obszary badawcze Profesor Anny Pajdzińskiej to problemy semantyczno-syntaktycznej specyfiki frazeologizmów jako złożonych jednostek leksykalnych, językowej organizacji tekstu artystycznego, historii i metodologii językoznawstwa oraz związków między językiem i kulturą, w szczególności pojęcie językowego obrazu świata. Jej dorobek naukowy obejmuje ponad 200 pozycji, w tym 6 książek autorskich: Związki frazeologiczne nazywające akt mowy. Semantyka i składnia (1988), Frazeologizmy jako tworzywo współczesnej poezji (1993), Studia frazeologiczne (2006), Wiersz – złożony sens (2021), Interpretacja świata w języku i w tekście artystycznym (2023), Z zagadnień frazeologii. Problemy leksykograficzne (1987, współaut. A. M. Lewicki, B. Rejakowa). Ważne miejsce w tym zestawie zajmują również redagowane przez lubelską językoznawczynię tomy zbiorowe, które na dobre weszły do kanonu podstawowej literatury z zakresu lingwistyki kulturowej. Redakcję książki (wykonaną ze studentkami III roku e-edytorstwa i technik redakcyjnych) chcemy traktować jako rodzaj specjalnego daru dla Pani Profesor Anny Pajdzińskiej, która należy dziś do coraz mniej licznego grona osób reprezentujących prawdziwy etos akademicki i podzielających kanon uniwersyteckich wartości podstawowych, w tym przekonanie, że zadaniem uniwersytetu jest kształcenie indywidualności twórczych i „zdobywanie prawd”. ze wstępu Stanisławy Niebrzegowskiej-Bartmińskiej

Dotychczasowe rozważania dotyczące prasy sportowej i szerzej dziennikarstwa sportowego koncentrowały się przede wszystkim na zagadnieniach normatywno-stylistycznych, ukazując mankamenty mediów sportowych. Książka P. Iwańczyka, niejako na przekór powszechnej opinii o kryzysie tej gałęzi dziennikarstwa, przywołuje teksty bardzo dobre tak pod względem językowym, jak i konceptualnym. Badacz wybrał do analizy felietony, które są gatunkiem trudnym i wymagają ogromnego kunsztu i wprawy od ich autora. P. Iwańczyk dokonał ich oglądu w bardzo interesujący sposób. Nie jest to bowiem „czysta” analiza felietonu jako gatunku publicystycznego. Tych dokonano już wiele. Przyjęta perspektywa oglądu zakotwiczona jest w poszukiwaniu „gatunku w gatunku”, rozmaitych adaptacji felietonu, które nadają mu odpowiednio cech sylwetki (w różnych odmianach), reportażu podróżniczego, recenzji, editorialu, gatunków kancelaryjno-urzędowych i administracyjnych, a nawet bajki. Taki sposób opisu badanych tekstów uważam za bardzo ciekawy, inspirujący i ważny zwłaszcza dla współczesnych adeptów sztuki dziennikarskiej. Z recenzji dr hab. Beaty Grochali-Woźniak, prof. UŁ

„Przedstawiona do recenzji monografia porusza bardzo istotne zagadnienia związane z nawiązywaniem współpracy horyzontalnej pomiędzy firmami działającymi w branży logistycznej. Temat jest ważny i aktualny. Kooperacja firm w łańcuchu dostaw umożliwia bowiem nie tylko optymalizację kosztów realizacji zleceń, ale również przekłada się m.in. na wyższy poziom świadczonych usług oraz pozwala zminimalizować niekorzystny wpływ na środowisko naturalne. Dobór tematu oraz sposobu rozwiązania problemu za pomocą modeli wykorzystujących teorię gier i metody optymalizacji wielokryterialnej w połączeniu z teorią liczb rozmytych ocenić należy bardzo pozytywnie”. dr hab. Grzegorz Tarczyński, prof. UEW „[…] monografia jest źródłem wartościowych treści, które wypełniają lukę w krajowym piśmiennictwie. Jej wyniki mogą dostarczyć rekomendacji wielu odbiorcom, tj. naukowcom i badaczom, studentom, absolwentom studiów, pracownikom firm i osobom zajmującym się współpracą”. dr hab. Arkadiusz Kawa, prof. WSL

Książka O komunikacji medialnej w czasie pandemii COVID-19 jest poświęcona praktykom dyskursywnym wykrystalizowanym w przekazie medialnym narastającym wokół problemów społecznych wywołanych wirusem SARS-CoV-2. W roku 2021, w czasie gdy pandemia koronawirusa z wolna wygasała, ukazała się pierwsza monografia Autorek pt. Retoryka „okołokoronawirusowa”. Szkice językowo-kulturowe (Wydawnictwo UMCS). Ponowne opracowanie problemu, jak wyjaśniają Autorki, znajduje uzasadnienie w mnogości zagadnień, dotąd nieomawianych, a które można było dostrzec i właściwie zinterpretować dopiero z perspektywy ponad 3 lat od wybuchu pandemii. Niniejsza książka to językoznawczo-kulturowa analiza praktyk dyskursywnych stosowanych w przekazie medialnym dotyczącym pandemii i obejmuje dyskurs z zakresu komunikacji urzędowo-dyrektywnej, medyczno-eksperckiej, ekonomiczno-biznesowej, religijnej i społecznej. Ze względu na swoje niewątpliwe walory dokumentacyjne stanowić ona będzie, podobnie jak poprzednia książka Autorek, pozycję o wartości ponadczasowej. Z recenzji prof. dr. hab. Tomasza Lisowskiego, kierownika Zakładu Lingwistyki Antropologicznej, UAM

Very original and well-aimed conception of this comprehensive publication has to be greatly appreciated. The author’s superb argument is precisely documented with numerous well selected examples from Master’s Dissertations conducted in his graduate seminars. The book is comprised of the Author’s multiple observations and reflections pertaining to the general design of the Master’s Dissertation in English literature and to solving and overcoming specific problems and difficulties encountered in the process of its completion. It is a part of contemporary discussions concerning Master’s Dissertations at Polish universities. The content of the chapters is organized by aspects and corresponds to their titles. This illuminating book is of great educational value. The author is excellently acquainted with the field of knowledge and his deliberations are very well substantiated. It has to be valued that the book is written in communicative and clear language and that its text is logical and well structured. The detailed argument includes thorough, intricate, solid and in-depth research, reconstructions, analyses and interpretations. This book may be certainly recommended to members of graduate and doctoral seminars in English literature. It offers a most interesting, high level and truly innovatory treatment of Master’s Dissertation in English literature. From the review by Dr. hab Brygida Pudełko, Associate Professor at University of Opole

Zaprezentowano bardzo interesujące zestawienie podejść do atrybutów informacji. Cenne jest także „odwrócenie podejścia” i propozycja analizy niepożądanych atrybutów informacji. (…) Badania zostały przygotowane i przeprowadzone w prawidłowy sposób z dbałością o spełnienie wymagań stawianych przed analizami statystycznymi, w tym szczegółowo omówiono reprezentatywność. Autor bardzo kompetentnie zaplanował przeprowadzenie badań, a następnie wskazał zidentyfikowane ich ograniczenia. Należy zatem przyłączyć się do recenzentów dysertacji i podkreślić dobry warsztat i interesujące wyniki. (…) Treści przedstawione w mono-grafii są interesujące, wartościowe i uważam, że po pewnych zmianach powinny zostać opublikowane. (…) Pozwoliłoby to podkreślić wkład Autora do rozwoju nauki. dr hab. Sławomir Wawak, prof. UEK

„Zmierzenie się z dorobkiem tak kontrowersyjnego, ale i prowokującego do dyskusji filozofa współczesności to nie lada wyzwanie. Ilość materiału do przeczytania i przebadania może działać deprymująco (około 3000 stron tekstów dotyczących »sferologii« to tylko pewna część badanego materiału). Trzeba mieć nie tylko intelektualną odwagę, wiedzę, warsztat analityczny i interpretacyjny, ale też pewien rodzaj, nazwę to tak, »bezczelności poznawczej«. I nie chodzi tutaj o »obraźliwe« łamanie pewnych norm, tylko o przekraczanie i reinterpretację ustaleń powszechnie przyjętych. Onegdaj Paul Feyerabend sformułował anarchistyczny imperatyw poznawczy zaklęty w formule anything goes: nie chodziło rzecz jasna o to, że »wszystko ujdzie«, jak wielokrotnie błędnie przytaczano to stwierdzenie, ale o to, iż nie ma »nic świętego« zwłaszcza w polu ustaleń filozoficznych czy też kulturoznawczych”. Z recenzji prof. dra hab. Piotra Zawojskiego

Monografia dotyczy metafory, przestrzeni dzieła, nexusu aktu twórczego, parergonu i ergonu, ale właściwie ludzkiej potrzeby całościowego oglądu świata i umiejscowienia siebie w świecie. Jest książką estetyczną, metafizyczną i etyczną. Jest książką o myśleniu i koncepcjach, ale też o doświadczeniu i przeżywaniu świata. Odtworzone są nowoczesne i ponowoczesne formuły rozpadu człowieka, po to jednak, abyśmy mieli szeroką kulturową perspektywę, a dzięki niej mogli rzetelnie i skutecznie poradzić sobie „w trudnym zadaniu zrozumienia samych siebie”. Pomimo że wielu autorów zatrzymuje się na wymiarze struktury rzeczywistości w formule Jacques’a Derridy (ergon–parergon), wyraźnie widoczna jest inklinacja do przekraczania ontologicznego ujęcia świata i poszukiwania wymiaru doświadczenia egzystencjalnego jako klucza do interdyscyplinarnego dialogu pomiędzy filozofią i estetyką a innymi naukami, jak neurobiologia, nauki o kulturze i teorie sztucznej inteligencji. Ergon i parergon jest ugruntowany w takim doświadczeniu egzystencjalnym, które zmienia optykę, kształtuje wrażliwość, usprawnia decyzyjność i działanie. Monografia ukazuje owo doświadczenie w różnych aspektach, oferuje opcje i podsuwa odpowiedzi. Z recenzji dr hab. Anny Kawalec, prof. KUL

Profesor Roman Lewicki to postać rozpoznawalna w kraju i za granicą, wybitna osobowość naukowa, ceniony dydaktyk i wychowawca kolejnych pokoleń kadry rusycystycznej. To autor prawie 200 publikacji z zakresu lingwistyki przekładu i językoznawstwa, w tym monografii i słowników m. in.: Przekład wobec zjawisk podstandardowych, 1986; Konotacja obcości w przekładzie, 1993; Obcość w odbiorze przekładu, 2000; Chrześcijaństwo. Słownik rosyjsko-polski, 2002; Polsko rosyjski słownik nazw własnych, 2008; Przekład – Język – Kultura (red.), 2002-2018, t. I-IV; Zagadnienia lingwistyki przekładu, 2017. Przez ponad 45 lat pracy zawodowej Profesor zdobył uznanie środowiska w kraju i za granicą, a Jego publikacje niezmiennie są źródłem cytowani i inspiracji dla badaczy. Do rąk Pana Profesora oraz Czytelników oddajemy księgę jubileuszową opracowaną z okazji Jego 70. Urodzin. Tom zawiera 22 artykuły z zakresu przekładoznawstwa i językoznawstwa. Ich Autorki i Autorzy w ten właśnie sposób chcieli uczcić Jubileusz Romana Lewickiego oraz przekazać podziękowanie za tak istotny wkład w budowanie w Polsce podstaw tej dyscypliny naukowej. Zaprezentowane badania dotyczą obszaru przekładu literackiego, zagadnień leksykologii i leksykografii przekładowej, problemu dyskursów w kontekście tłumaczeń, przekładu tekstów dawnych, szeroko pojętych aspektów językoznawczych widzianych przez pryzmat tłumaczenia oraz metajęzykowego spojrzenia na przekładoznawstwo. Tom recenzowali Profesorowie Anna Warda, Jerzy Brzozowski, Katarzyna Lukas i Michał Garcarz. Tytuł księgi Przekład – Język – Kultura nawiązuje do serii założonej przez Profesora, jest to jej tom VI. Jubileuszową monografię otwiera rozdział poświęcony osiągnięciom naukowym oraz naukowo-dydaktycznym, będący zarazem głosem wielu Czytelników i Czytelniczek dzieł Pana Profesora oraz Studentek i Studentów, którzy, czerpiąc inspirację z Jego prac i osobowości, dziś także prowadzą działalność naukową. Prywatnie Profesor Roman Lewicki to człowiek niezwykle życzliwy, ciepły i pomocny. Wyraz temu dał poprzez swoje uczestnictwo w życiu społeczności akademickiej UMCS. Swoją drogę zawodową oraz wrażliwość prezentuje w wywiadzie rzece, inicjującym prezentowany zbiór. Edyta Manasterska-Wiącek Ewa Białek

Monografia województwa bełskiego, jakkolwiek nie obejmuje chronologicznie całości jego dziejów ani wszystkich aspektów, to jednak przynosi artykuły, które dopełniają naszą wiedzę w tym zakresie. Należy podkreślić, że wszystkie zamieszczone w tym wydawnictwie teksty mają bardzo dobrą podstawę źródłową, wykorzystują podstawową literaturę przedmiotu, są oryginalne i dotykają faktycznie problemów słabiej zbadanych bądź stanowią podsumowanie dotychczasowych […] prowadzonych badań i porządkują w niektórych aspektach ich wyniki. Prawie wszystkie teksty są autorstwa badaczy, którzy wcześniej mieli w swych peregrynacjach naukowych do czynienia z województwem bełskim. Z recenzji dr. hab. Dariusza Rolnika, prof. UŚ

Problematyka opracowania trafnie wypełnia lukę publikacyjną na rynku wydawniczym, bowiem w sposób kompleksowy pokazuje zagadnienia i związki polityki pieniężnej oraz zrównoważonego rozwoju. To, co wyróżnia monografię na tle zbliżonych opracowań, to wyeksponowanie kontekstu obligacji w badaniach Recenzowane opracowanie ma wiele zalet, które wynikają m.in. z jego interdyscyplinarności, spojrzenia na problemy w sposób globalny i kompleksowy. Jak uprzednio wskazywano, ta kompleksowość podejścia czyni monografię atrakcyjną dla szerokiego kręgu odbiorców (czytelników), począwszy od naukowców, doktorantów i studentów zainteresowanych zarządzaniem (w tym finansami) z perspektywy realizowanych studiów, pogłębiania teorii oraz prowadzonych badań naukowych czy tematyki realizowanych/odbywanych zajęć, po praktyków mających do czynienia z polityką pieniężną i rozwojem zrównoważonym w ramach pracy zawodowej. Do grupy odbiorców można zaliczyć także te osoby, które chcą pozyskać lub pogłębić swoją wiedzę na temat polityki pieniężnej, bowiem monografia szczegółowo wyjaśnia i porządkuje podstawowe definicje i teorie z tego obszaru wiedzy. Z recenzji prof. dr hab. Magdaleny Zioło Uniwersytet Szczeciński

Bohdan Osadczuk) Beauvois odkrywa całe połacie nieznanych faktów i problemów, pomaga w istotny sposób sprawie przywracania pamięci historycznej Polakom, Ukraińcom i Rosjanom. Czyni to naprawdę sine ira et studio w imię maksymalnej rzetelności badacza... Chyba tylko bezstronny i neutralny historyk może dojść do przedstawiania procesów społecznych obarczonych w dotychczasowej historiografii trzech zainteresowanych czy, inaczej mówiąc, biorących udział w ówczesnym rozwoju sytuacji stron, w bardzo odmienny sposób zaangażowanych, balastem mitów i uprzedzeń...

Książka Reaktywacje XIX-wieczności pod redakcją Anny Dunin-Dudkowskiej, Dariusza Piechoty i Agnieszki Trześniewskiej-Nowak to drugi tom z serii o swoistości powrotów w popkulturze. I rzeczywiście zebrane w tomie artykuły, zogniskowane wokół poszczególnych zjawisk, stanowią ciekawą analizę kulturowych praktyk reaktywacji dziewiętnastowieczności, zjawiska, którego nie można już rozumieć w kategoriach wybuchu pewnej literackiej czy filmowej mody. O jego trwałości świadczą chociażby omawiane w tomie seriale z ostatnich lat: Pozłacany wiek (2021), Wednesday (2022) Sanditon (2022 – drugi sezon), czy też najnowsze tomy z cyklu opowieści Nancy Springer o zbuntowanej nastolatce: Enola Holmes i sprawa czarnego powozu (2021), Enola Holmes and the Elegant Escapade (2022). Wszystkie zebrane w książce artykuły łączą zarówno badawcza precyzja i przenikliwość, jak i swoista rzeczowość, która pozwala dostrzec w zjawisku twórczego retellingu czy też w medialnej sztuce komentarza (tj. w memach) coś, co wykracza poza charakterystyczną dla popkultury ludyczność czy ironiczną grę (o postmodernistycznej proweniencji) z „literaturą wyczerpania” (szerzej: „sztuką/kulturą wyczerpania”). Zamieszczone w tomie rozprawy i szkice podsuwają czytelnikowi badawcze narzędzia do mapowania dziewiętnastowieczności i współczesnej popkultury. dr hab. prof. UŚ Ireneusz Gielata

Pojęcie „dziedzictwo europejskie” weszło do obiegu publicznego dopiero niedawno dzięki instytucjom i dokumentom Unii Europejskiej (UE). Kiedy? Są trzy konkurujące ze sobą daty. W 2002 roku Komisja Europejska ustanowiła Nagrodę Dziedzictwa Kulturowego, przyznawaną przez organizację pozarządową Europa Nostra. Każdego roku otrzymuje ją około trzydziestu inicjatyw w dziedzinie ochrony, ulepszania i adaptacji do nowych zastosowań dziedzictwa kulturowego, a także w dziedzinie badań nad nim, edukacji, szkoleń i podnoszenia świadomości jego roli. Chociaż termin „dziedzictwo europejskie” nie został użyty, chodzi tu wyraźnie o dziedzictwo kulturowe Europy. W 2005 roku sześć krajów należących do Unii Europejskiej postanowiło, z inicjatywy Francji, utworzyć znak „Dziedzictwo europejskie”. Po raz pierwszy został przyznany 19 marca 2007 roku, z okazji pięćdziesiątej rocznicy podpisania Traktatu rzymskiego. Cztery lata później otrzymało go sześćdziesiąt osiem obiektów w dziewiętnastu krajach. W 2013 roku, w ramach programu „Kreatywna Europa”, Komisja Europejska sama zaczęła przyznawać znak „Dziedzictwo europejskie”. Wydaje się, że jej kryteria są bardziej restrykcyjne. Lista oznakowanych obiektów liczy zaledwie dwadzieścia dziewięć pozycji (tylko kilka znajdowało się na poprzedniej liście). Można jednak powiedzieć, że termin „dziedzictwo europejskie” wszedł odtąd do słownictwa organów UE i że samo dziedzictwo zostało przez nią oficjalnie zaakceptowane. Uznanie to nastąpiło zatem około pięćdziesięciu lat po przyjętej w Hadze 14 maja 1954 roku z inicjatywy UNESCO „Konwencji o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego”, która wprowadziła do prawa międzynarodowego pojęcie „dziedzictwo ludzkości”. I tyleż lat po zawartej w Paryżu 19 grudnia 1954 roku z inicjatywy Rady Europy Europejskiej Konwencji Kulturalnej. Artykuł 5 tej Konwencji jest dla nas szczególnie ważny: „Każda z umawiających się stron uzna znajdujące się pod jej kontrolą dobra o europejskiej wartości kulturowej za stanowiące integralną część wspólnego dziedzictwa kulturowego Europy, podejmie niezbędne środki w celu ich ochrony i ułatwi do nich dostęp”. To właśnie w tym dokumencie pojęcie „wspólne dziedzictwo kulturowe Europy” weszło do języka prawa. Napisany po francusku tekst niniejszy ukazał się pierwotnie w przekładzie angielskim European Heritage and the Future of Europe jako przedmowa do: Andrzej Jakubowski i in. [wyd.], Cultural Heritage in the European Union. A Critical Inquiry into Law and Politics, Brill Nijhoff, Leide –Boston, 2019, s. IX-XXI.

Celem nowej koncepcji prawdy nie jest dostarczanie wiedzy, lecz sformatowanie odbiorcy, który z czasem ma z jednej strony otrzymać wyselekcjonowane matryce myślowe, ale z drugiej ma zostać impregnowany na odmienne treści przekazów. Powstaje kontrola narracji, której mógłby pozazdrościć każdy system totalitarny, ponieważ podmiot kontrolujący stał się abstrakcyjny. Brak zainteresowania sferą „jak było/jest”, odrzucaną na korzyść „jak być powinno”, wytworzył nieuświadamianą autocenzurę. W miejscu cenzury narzucanej, zawsze pozostawiającej jakiś ślad ontologiczny, wobec której można by się zbuntować, powstaje cenzura idealna. To sam odbiorca domaga się przekazu dobranego do jego optyki oraz dopatruje się w nim wolności i pełności. Fragment Wprowadzenia […] musimy mieć świadomość, że historia (w obu znaczeniach: i res gestae, i historia rerum gestarum) sama się nie obroni. Brak reakcji jedynie ośmiela do takich działań. Jeśli w milczeniu będziemy obserwowali deprecjację naszego fachu, przyczynimy się do jego degeneracji (a kondycja części historiografii już dzisiaj nie napawa optymizmem), bez względu na to, jakie idee i światopoglądy obecnie nam przyświecają. Zapłacimy za to wszyscy, tak jak ponosimy już dzisiaj konsekwencje „demokratyzacji wiedzy” w postaci odrzucania w wyjaśnianiu świata przez dużą część społeczeństwa metod naukowych na rzecz magii, potocznego myślenia i ostentacyjnego partykularyzmu. Te procesy wpisują się w zachodzące, coraz lepiej widoczne przemiany cywilizacyjne. Historia jako nauka przestanie istnieć i uczyć; zastąpi ją zdegenerowany świat trywialnej popkultury determinowanej tymczasowymi czynnikami pozanaukowymi i wolą przygodnych mecenasów. Wykorzystają to postacie nieodbiegające zanadto od radzieckich historyków-propagandystów. Fragment Zakończenia

Outsourcing i insourcing są ważnymi instrumentami restrukturyzacji działalności gospodarczej przedsiębiorstw. O ile problematyka outsourcingu jest dobrze opracowana naukowo i sprawdzona praktycznie, o tyle problematyka insourcingu jest w niewielkim stopniu rozpoznana naukowo i opanowana praktycznie. Brakuje zarówno badań pokazujących skalę tego zjawiska, ograniczenia i możliwości insourcingu, oceniających skutki insourcingu itd. Literatura przedmiotu z tego zakresu jest skromna. Zagadnienia insourcingu nabrały znaczenia zwłaszcza w efekcie pandemii COVID-19. Te i inne argumenty przedstawione przez Autora uzasadniają podjęcie problematyki monografii z punktu widzenia potrzeb nauki zarządzania i praktyki gospodarczej. […] Recenzowana monografia jest opracowaniem wartościowym z punktu widzenia nauki i praktyki. Terminologia monografii jest zgodna z powszechnie stosowaną i stanowi właściwą podstawę szczegółowych rozważań. Treść monografii zgodna jest z aktualnym stanem wiedzy praktycznej i naukowej z zakresu insourcingu. Monografia reprezentuje wysoki poziom merytoryczny. Z recenzji prof. dr. hab. inż. Michała Trockiego Podjęta w pracy tematyka jest niewątpliwie trudna do eksploracji, ze względu na ujęcie przekrojowe, co nadaje opracowaniu charakter oryginalny. Biorąc powyższe pod uwagę, należy docenić podjęcie się przez Autora takiego opracowania. W szczególności dobór problematyki uważam za zasadny i trafny, zarówno z punktu widzenia teorii nauk o zarządzaniu i jakości, ale także praktyki zarządzania organizacjami. Podjęty problem badawczy ma charakter aktualny, jako że brakuje wiedzy i wyjaśnień w wybranym przedmiocie badań, a przez to kwestie poruszane w opracowaniu są ważne. […] Doceniam wartość poznawczą wyników badań empirycznych. Stwierdzam, że recenzowane opracowanie to przemyślane dzieło, stanowiące osiągniecie naukowe dr. Grzegorza Greli. Dotyczy ono aktualnych i ważnych zagadnień, a jednocześnie wnosi wkład do rozwoju dyscypliny „nauki o zarządzaniu i jakości”, w przedmiocie insourcingu procesów organizacyjnych w warunkach polskich organizacji, w tym także w okresie pandemii. Wyniki takich badań przyczyniają się do postępu i poszerzania wiedzy w przedmiotowej dyscyplinie naukowej. Z recenzji prof. dr. hab. inż. Stanisława Nowosielskiego

Monografia wpisuje się w nurt badań poświęconych finansom przedsiębiorstwa, na styku jego relacji z rynkiem kapitałowym. Walorem publikacji jest tematyka – jednoznacznie ukierunkowana na specyfikę przedsiębiorstw innowacyjnych. Zagadnienia podjęte w monografii są o tyle istotne, że gospodarka i społeczeństwo jest aktualnie w fazie przełomowych zmian, kiedy to innowacje w sposób szczególny stanowią o możliwości przejścia do nowego, wyższego etapu rozwoju. Stąd też pojawia się potrzeba poszukiwania źródeł finansowania innowacyjnych projektów i firm wdrażających innowacje. Temu zapotrzebowaniu wychodzi naprzeciw przedmiotowa monografia. Praca uwzględnia wiele nurtów badawczych poruszanych w literaturze światowej w zakresie innowacyjności, specyfiki procesu IPO oraz finansowania przedsiębiorstw. Na wysoką ocenę zasługują przeprowadzone badania empiryczne, których wyniki uwzględniono w monografii. Badaniem objęto dwa rynki prowadzone przez GPW w Warszawie: podstawowy i alternatywny, łącznie 350 debiutów. Obszar opracowania jest kompleksowo osadzony w teorii funkcjonowania podmiotów gospodarczych. Zdecydowanym walorem jest nadto fakt, iż opracowanie doskonale wpisuje się w wyzwania praktyki i współczesnego biznesu (…) z pewnością spotka się z dobrym przyjęciem wśród naukowców, jak i praktyków. Z recenzji dr hab. Joanny Lizińskiej, prof. UEP

Recenzowana monografia buduje bardzo dziś potrzebną platformę do dyskusji oraz refleksji […], jest interesującym i wartościowym studium opisowo-analitycznym na temat zagadnień nierówności wynagrodzeń w przedsiębiorstwach produkcyjnych ze zróżnicowanym zaawansowaniem technologicznym. Podjęty przez autora obszar tematyczny jest aktualny i istotny dla teorii i praktyki, łącząc takie dyscypliny naukowe, jak ekonomia i finanse, nauki o zarządzaniu, a także psychologia pracy […]. Krąg potencjalnych odbiorców publikacj: świat nauki, w tym pracownicy dydaktyczni, którzy mogą wykorzystać książkę na zajęciach ze studentami; studenci i doktoranci; menedżerowie i specjaliści ds. finansów. Z recenzji dr hab. Anny Rogozińskiej-Pawełczyk, prof. UŁ

Monografia dotyczy niezwykle istotnej problematyki zwiększających się nierówności dochodowych we współczesnym świecie, zwłaszcza w kontekście wyzwań społeczno-gospodarczych. W czasach narastających nierówności i utrzymujących się obszarów ubóstwa spółdzielnie socjalne mogą efektywnie przeciwdziałać wykluczeniu społecznemu. Mimo poprawy sytuacji niektórych polskich rodzin wynikającej z programów transferów socjalnych, realizowanych w II połowie drugiej dekady XXI wieku, nie zaniknęły przesłanki funkcjonowania spółdzielni socjalnych. Kontekst społeczno-gospodarczy, w którym funkcjonują spółdzielnie socjalne, pokazuje, że wciąż istnieją grupy defaworyzowane, którym niezbędna jest pomoc. Autorzy umożliwiają Czytelnikom zgłębienie zarówno teoretycznych podstaw modelu cyklu życia organizacji w zarządzaniu spółdzielnią socjalną, jak i praktycznych obserwacji wynikających z badań empirycznych. Dzięki temu monografia stanowi kompendium wiedzy, co może być niezmiernie wartościowe zarówno dla praktyków zarządzania, jak i naukowców zainteresowanych tematyką spółdzielni socjalnych. Badania są istotne dla osób, które mogą powoływać spółdzielnie socjalne, gdyż dostarczają wiedzy i narzędzi potrzebnych do skutecznego zarządzania takimi organizacjami. Wiedza ta może być również cenna dla ustawodawców i innych interesariuszy, umożliwiając opracowanie lepszych strategii wsparcia oraz regulacji prawnych, które będą sprzyjały rozwojowi i stabilności spółdzielni socjalnych. Podejście Autorów wskazuje na to, że praca nie jest jedynie zimną analizą danych i teorii, ale zaangażowanym spojrzeniem na prawdziwe życie i jego wyzwania. Należy także z głębokim uznaniem docenić empatię, z jaką Autorzy monografii podchodzą do omawianego zagadnienia i uczestników prowadzonych badań. Wartość tej postawy jest nie do przecenienia, gdyż dodaje głębi i autentyczności samej pracy naukowej. Dr hab. Bartosz Jóźwik, prof. KUL Instytut Ekonomii i Finansów Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

W ostatnich latach media i technologie cyfrowe znacząco wpłynęły na kształt rynku wydawniczo-księgarskiego, procesy produkcji i dystrybucji książki, jej formę edytorską oraz społeczny obieg i praktyki lekturowe czytelników/konsumentów. Z jednej strony stały się otoczeniem konkurencyjnym dla branży książkowej, zmuszając instytucje działające w tym sektorze rynku do nieustannego pozycjonowania się pośród innych podmiotów medialnych, warunkujących społeczne uczestnictwo w kulturze. Z drugiej natomiast stanowią jej immanentną część: są narzędziami wykorzystywanymi przez tradycyjne podmioty rynku książki w procesie projektowania i produkcji, autonomicznymi instrumentami rozpowszechniania i promocji publikacji, a wreszcie przestrzeniami społecznego życia książki. Wraz z pojawieniem się i ewolucją nowych mediów i narzędzi technologicznych […] zasadne stało się spoglądanie na ewolucję form książki (i przestrzeni jej społecznego obiegu) przez pryzmat medium udostępnienia, czyli kanału ko-munikacji. Problem mediów na obecnym rynku książki oraz zmian zachodzących w komunikacji poprzez książkę to nie tylko sprawa obiektywnej rzeczywistości, rozwijającej się technologii oraz innowacyjnych trendów produkcyjnych, dystrybucyjnych i konsumpcyjnych, ale też nowych praktyk i potrzeb lekturowych, związanych z przemianami społeczno-kulturowymi, w tym m.in. z dokonującą się zmianą pokoleniową w czytelnictwie. Przeobrażenia te rodzą rozliczne pytania:o nową sytuację książki, jej status i rolę w środowisku cyfrowej technologii oraz miejsce we współczesnej kulturze zmediatyzowanej, o przekształcenia procesu komunikacji poprzez książkę, a także charakter relacji pomiędzy tekstem drukowanym a innymi mediami. […] Kwestie te stały się kluczowymi dla Autorów artykułów zebranych w niniejszym tomie, proponujących spojrzenie na sferę książki właśnie w aspekcie jej medialności. Taka perspektywa jest szansą na przywrócenie refleksji nad kulturą książki, statusu dyskursu istotnego, który od dłuższego już czasu tracił na rzecz sztuk audiowizualnych i multimedialnych. [ze Wstępu]