Auschwitz. Szachy ze śmiercią John Donoghue Książka

Wyjątkowa książka o Auschwitz. Powiem szczerze, nie wiem czy jest to fikcja literacka czy w jakimś stopniu historia oparta na faktach. Nie ma to jednak znaczenia, bo książkę czyta się jednym tchem. Podejmuje ona tematykę uniwersalną: przyjaźni. Przyjaźni w świecie, który nie jest łatwy i w którym ciężko uwierzyć w dobre intencje i łagodne serce. Niejednokrotnie się wzruszyłam. Piękna!

Wciąż jeszcze żyję tą opowieścią. Ona cały czas we mnie pracuje, a jakaś jej cząstka pozostanie we mnie na zawsze, w tej części serca, która przewidziana jest na wartościowe historie. Opowieść o przebaczeniu, o tęsknocie za normalnością i zwykłą ludzką życzliwością. Opowieść warta każdej sekundy czasu poświęconego na jej przeczytanie.

Szachy w Auschwitz? Czy to w ogóle możliwe? Przecież to miejsce kojarzy się tylko z bólem, złem, nienawiścią i śmiercią. Zupełnie nie spodziewałem się opowieści, która w związku z Auschwitz będzie traktowała o czymś zupełnie innym. Jestem pod wrażeniem sposobu, w jaki autor wykreował ten świat. Książka napisana jest w punkt. Nie przesadzona ani w jedną ani w drugą stronę.

Wciąż jeszcze żyję tą opowieścią. Ona cały czas we mnie pracuje, a jakaś jej cząstka pozostanie we mnie na zawsze, w tej części serca, która przewidziana jest na wartościowe historie. Opowieść o przebaczeniu, o tęsknocie za normalnością i zwykłą ludzką życzliwością. Opowieść warta każdej sekundy czasu poświęconego na jej przeczytanie.

Wyjątkowa książka o Auschwitz. Powiem szczerze, nie wiem czy jest to fikcja literacka czy w jakimś stopniu historia oparta na faktach. Nie ma to jednak znaczenia, bo książkę czyta się jednym tchem. Podejmuje ona tematykę uniwersalną: przyjaźni. Przyjaźni w świecie, który nie jest łatwy i w którym ciężko uwierzyć w dobre intencje i łagodne serce. Niejednokrotnie się wzruszyłam. Piękna!

Szachy w Auschwitz? Czy to w ogóle możliwe? Przecież to miejsce kojarzy się tylko z bólem, złem, nienawiścią i śmiercią. Zupełnie nie spodziewałem się opowieści, która w związku z Auschwitz będzie traktowała o czymś zupełnie innym. Jestem pod wrażeniem sposobu, w jaki autor wykreował ten świat. Książka napisana jest w punkt. Nie przesadzona ani w jedną ani w drugą stronę.

Wciąż jeszcze żyję tą opowieścią. Ona cały czas we mnie pracuje, a jakaś jej cząstka pozostanie we mnie na zawsze, w tej części serca, która przewidziana jest na wartościowe historie. Opowieść o przebaczeniu, o tęsknocie za normalnością i zwykłą ludzką życzliwością. Opowieść warta każdej sekundy czasu poświęconego na jej przeczytanie.

Wyjątkowa książka o Auschwitz. Powiem szczerze, nie wiem czy jest to fikcja literacka czy w jakimś stopniu historia oparta na faktach. Nie ma to jednak znaczenia, bo książkę czyta się jednym tchem. Podejmuje ona tematykę uniwersalną: przyjaźni. Przyjaźni w świecie, który nie jest łatwy i w którym ciężko uwierzyć w dobre intencje i łagodne serce. Niejednokrotnie się wzruszyłam. Piękna!

Szachy w Auschwitz? Czy to w ogóle możliwe? Przecież to miejsce kojarzy się tylko z bólem, złem, nienawiścią i śmiercią. Zupełnie nie spodziewałem się opowieści, która w związku z Auschwitz będzie traktowała o czymś zupełnie innym. Jestem pod wrażeniem sposobu, w jaki autor wykreował ten świat. Książka napisana jest w punkt. Nie przesadzona ani w jedną ani w drugą stronę.

Przeczytałam większość książki w ciągu jednego wieczora. Po prostu nie mogłam się z nią rozstać. Historia rozpoczyna się gdy SS Obersturmführer Paul Meissner przybywa do obozu prosto z frontu wschodniego. Postanawia stworzyć coś, co podniesie morale żołnierzy i oficerów. W obozie powstaje klub szachowy. Szybko okazuje się, że wśród więźniów są także szachiści, z których jeden, francuski Żyd Emil Clément, z zawodu zegarmistrz, cieszy się opinią niepokonanego. Teraźniejszość przeplata się z obozowymi wspomneniami. Co trzyma czytelnika w ciągłym napięciu... więcej nie zdradzę, ale oczywiście gorąco polecam!