Menu

Andrzej Żurowski

Dla syna, a pewnie także na użytek własny, Andrzej Żurowski podjął wyprawę do kraju lat dziecinnych, czasów młodości i wieku dojrzałego. Właściwie dwie wyprawy równoczesne, z których pierwsza to konfrontacja rodzinnych relacji z tym, co się jeszcze zachowało, druga zaś to rekonstrukcja przeszłości z pamięci. Doświadczenie realne narratora to Gdańsk, Drohobycz - rodzaj mitów rodzinnych, po latach skonfrontowanych z tym, co pozostało.
"Teatr na którym się wychowałem, odchodzi w przeszłość. Z wolna, acz nieuchronnie. Co zeń zostało? I co może warto, aby pozostało?... Rozmawiamy w tej książce o tamtym teatrze, dla mnie najbliższym. Grono rozmówców obejmuje przeto urodzonych w czasach dla młodych dzisiejszego teatru poniekąd prehistorycznych - od mniej więcej progu II Rzeczypospolitej po moje pokolenie, które rodziło się gdzieś tuż po II wojnie. Ot, rozmawiamy sobie po prostu - spotykamy się starzy i coraz starsi teatromaniacy." Andrzej Żurowski
Sto lat temu, 8 kwietnia 1909 roku, zmarła jedna z największych aktorek XIX wieku: dla Polaków Helena Modrzejewska, dla reszty Europy i Amerykanów – Madame Modjeska. Dobrze znamy jej barwne życie, ale wciąż niewiele wiemy o jej sztuce aktorskiej, stylu gry, a zwłaszcza o jej najwybitniejszych rolach, które sprawiły, że podziwiano ją na całym świecie. Nie wiemy też, jak reagowała publiczność na jej występy i jak oceniali je krytycy, zwłaszcza angielscy i amerykańscy. Odpowiedzią na te pytania jest książka Andrzeja Żurowskiego, poświęcona osiemnastu rolom granym przez Modrzejewską w sztukach Szekspira, które ugruntowały jej światową sławę. Autor oddaje głos świadkom epoki – amerykańskim, polskim oraz angielskim krytykom, artystom, pamiętnikarzom, przywołuje setki recenzji i artykułów, korespondencję widzów i przyjaciół aktorki, jej autointerpretacje oraz inne świadectwa i dokumenty z epoki. W rezultacie powstała monografia umożliwiająca zrozumienie fenomenu sztuki aktorskiej Modrzejewskiej, ukazująca przemianę jej ról szekspirowskich oraz wyjaśniająca, dlaczego przeszły one do historii teatru, stając się kanonem dla następnych pokoleń aktorów.
Książka stanowi swoistego rodzaju duchowy i intelektualny przewodnik po miejscach, które w swojej długoletniej karierze odwiedzał teatrolog.